Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл, мӗскӗн, ман евӗрех, йӗркеллӗн ҫывӑраймасть, тӑрсан-тӑрсан ыйӑх тӗлӗшпе ӗсӗклесе ярать, вӑрӑм куҫ хӑрпаххисем айӗнчен ҫуман хура пичӗ тӑрӑх типнӗ куҫҫуль йӗрӗ палӑрать.

Ему, бедняге, тоже, видно, плохо спалось, он всхлипывал во сне, из-под длинных ресниц по чумазой, неотмытой щеке тянулся след просохших слез.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Татӑлса йӗрекен аннепе уйрӑлни, хуйхӑллӑ атте хӑйне хӑй маттур тытма тӑрӑшни — пурте, пурте халӗ те куҫ умӗнчех.

И прощание с отчаянно плакавшей мамой, и отец, весь обмякший, хотя и старавшийся держаться молодцом:

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Аран-аран ҫутӑ паракан «шӑши куҫ» — вӑл та пулин вагона пӗрре.

Слабо освещенный коптилкой — одной на весь проход.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл пирӗн хушӑра — пӗчӗк Петя уйӑхсерен ун сӑнарлӑ пулса пырать: унӑнни пекех монголла чалӑшрах куҫ, тӑнлавӗсем ҫинче, унӑнни пекех, хура мамӑклӑ ҫӳҫ пайӑркисем.

Она среди нас — с каждым месяцем маленький Петя всё больше становится похож на неё: тот же монгольский разрез глаз, те же поросшие мягкими тёмными волосиками виски.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Жмырев ман ҫине пӑхса, куҫ хӗссе илчӗ, кепкине ӗнси ҫинерех антарчӗ, унтан ман ҫуммарах шӑвӑнчӗ.

— Жмырев посмотрел на меня, подмигнул, сбил свою кепочку на затылок и придвинулся поближе.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ҫырнӑ хута хӑвӑрт пӑхса тухрӗ, куҫ харшисене шӑмарчӗ, Изя Крук енне темшӗн тинкерсе пӑхрӗ, хӗрелсе кайрӗ, унтан — чӑр-чар тутарчӗ.

Он пробежал глазами то, что было написано на бумажке, нахмурился, посмотрел почему-то в сторону Изи Крука, весь покраснел и вдруг с ожесточением стал рвать бумажку.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пуҫа каҫӑртса, эпӗ герой ҫине куҫ сиктермесӗр пӑхатӑп.

Задрав голову кверху, я смотрела на героя.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл пӗр ури ҫинчен теприн ҫине пускаласа тӑрать, хӑйне хӑй ҫӑмӑлрах тытасшӑн пулсан та, именни аванах палӑрать, саламласа кӑшкӑракан ҫамрӑксем ҫине куҫ айӗн пӑхать, сывӑ аллипе портупейне тӳрлетет.

А он стоял, неловко переминаясь, хотя и старался держаться петушком, поглядывая исподлобья на шумевшую, приветствовавшую его молодежь, поправлял здоровой рукой портупею.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Куҫ хупмасӑр

Не смыкая глаз

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫук, ҫук, чӗнместӗп! — чеен куҫ хӗссе, пуҫне сӗлтрӗ Жмырев.

— Молчу, молчу, — хитро прищурившись, понимающе кивнул Жмырев.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Акӑ ӑна халех тытатӑп, — куҫ хӗссе илчӗ Дёма, унтан тӳрех хыттӑн: — Жмырь, мӗншӗн эс пирӗн нӳхрепе кӗтӗн? — тесе хучӗ.

— Сейчас я его поймаю, — сказал Дёма, подмигнув нам, и с таинственной значительностью громко спросил: — Жмырь, ты зачем к нам в погреб лазил?

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑш пӗр чух унта командир тухать, барьер хыҫӗпе асӑрханса иртет, аллинче яланах бинокль; ӑна вӑл, алӑри курка пек, тӑсарах тытса тӑрать-тӑрать те куҫ патне ҫывхартать, калӑн - ҫӳлӗ вырӑнтан уҫӑлса тӑракан ҫӑл шывӗ пек тӑрӑ инҫетлӗхе тӑрана пӗлми ӗҫет вӑл, тесе.

Да иногда замечала я там командира; он медленно шел за барьером по крыше, в руке у него был бинокль, он держал его в отставленной руке, как держат кружку, то и дело подносил его к глазам, отставлял руку и опять прикладывался, словно отпивал крупными глотками даль, открывавшуюся ему сверху.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Темӗн анлӑш, мӗн пур куҫ куран тавралӑха, Ҫӗрӗн пӗтӗм ҫавралӑхне хупласа, пирен умра Мускав ларать.

И такая огромная, заполнив собой все видимое пространство, весь круг Земли, лежала под нами Москва!

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Аяккарах тӑракан ачасем пирӗн ҫине куҫ сиктермесӗр пӑхаҫҫӗ.

А ребята стояли поодаль и глядели на нас обоих…

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Салам! — калаҫма пуҫларӗ килнӗ ҫын, камерине куҫ тӗлне ҫӗклесе.

Здравствуйте, привет! — заговорил приехавший, вскидывая к глазам камеру.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кайран эп пӗлсе ҫитрӗм: ачасем ӑна, куҫ умӗнче мухтакалаҫҫӗ пулсан та, чунтан хисеплени ҫук.

Но потом я убедилась, что хотя ребята и похваливают ее вслух, но в душе не очень-то считаются с ней.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Пулин, — терӗ Игорь, ман енне куҫ айӑн пӑхса.

— Мало ли что, — сказал Игорь и посмотрел на меня исподлобья.

7 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӳпне куҫлӑ Марс, юнӑхса ларнӑ пек, пӗр куҫ сиктермесӗр, тӗксӗм пӗлӗт айккинчен пирӗн ҫине сиввӗн пӑхать.

Словно кровью налитый, пристально глядел на нас с темного небосклона маленький, злой, неморгающий зрачок Марса.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗрех хут, шӑши куҫ пек ҫутӑ та ҫук…

Ни искорки, ни огонька…

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫӳлте ҫӑлтӑрсем ачашшӑн куҫ хӗсеҫҫӗ: «Ну, ну, ҫӑлтӑрҫӑ!

И звезды над нами ласково жмурились, подмигивали сверху мальчишке, маня: «Ну, ну, звездочет!

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950