Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туять (тĕпĕ: туй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Павел Рита тарӑн та тикӗс сывланине туять, акӑ унӑн тутисем те ҫывӑхрах.

Павел чувствовал глубокое, ровное дыхание, где-то совсем близко губы Риты.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павел туять: унӑн алсыппине такам пӳрнисем тӗртӗнеҫҫӗ.

Павел чувствует: чьи-то пальцы дотрагиваются до его руки выше кисти.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл хӑй ӳтӗнчи юн кӳпченӗ спрут пӗвне юхса куҫнине туять.

Он чувствует, как кровь переливается из его тела в разбухающее туловище спрута.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл вӗсем хушшинче сиввӗн, чӗнмесӗр тӑрать, Сережка Брузжак класран тухмасӑр тӑрать, вӑл хӑй айӑплине туять, анчах юлташне нимӗнпе те пулӑшма пултараймасть.

Он хмуро отмалчивался, Сережка Брузжак из класса не выходил, чувствовал, что и он виноват, но помочь товарищу ничем не мог.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ман чӗре туять.

Чует мое сердце.

Ҫиччӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Тыр-пул типсе ларнӑшӑн, ҫынсем ҫӑкӑрсӑр юлнӑшӑн хӑйне айӑплӑ туять вӑл.

которым обрекла она на гибель урожай, а значит и всех людей.

Юрӑпи // Галина Матвеева. Суслин, Д. Ю. Юрӑпи: этнографи юмахӗ: [кӗҫӗн ҫулхи шкул ачисем валли] / Дмитрий Суслин. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2014. — 64 с.

Тӗрӗссипе, Владик халӗ ниме те кирлӗ мар япала ҫинчен каланине хӑй те туять.

В сущности, озлобленный Владик и сам знал, что говорит он сейчас ерунду.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Ҫамрӑк анне хӑйне аванах туять, ачи те хӑйсем пекех тӑнӑҫлӑ, Палюк ятпа тухрӗ ҫӗнӗ чун пурнӑҫ ҫулӗ ҫине.

Молодая мать чувствовала себя хорошо, и мальчик, как и они, спокойно, вышла на новый жизненный путь с именем Палюк.

Эпилок // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хӑй хыҫҫӑн пӗр ушкӑн хӗр пынине туять хӗр.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Маюк сире тӑван ашшӗ пек курать, туять.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Туять Вӗҫелис, куҫӗсемпе пенӗ сӑнӑсем ман чӗрене тивертеймеҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Пурте амӑшӗ пекех укҫашӑн хыпса-ҫунса несӗпсӗрленсе кайнӑн туять.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Килӗнче те вӑл пӗчченлӗх тыткӑнӗнче, хӑйне амаҫури пек туять.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Тата ҫамрӑк хӑйне Ҫинук вӗренӳре час-часах пулӑшнипе ун умӗнче парӑмра тӑнӑ пек, унпа тан мар пек туять.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӑхӑт ир енне кайрӗ пулин те, вӑрманта ҫаплах тӗттӗм-ха, иккӗмӗш лав хыҫранах пынине те Ефим кустӑрмасем кӑлтӑртатнинчен ҫеҫ туять.

Близилось утро, но в лесу было еще так темно, что только по стуку колес Ефимка угадывал, что вторая подвода идет следом.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Хам ӑшӑмра ҫапла шухӑшлатӑп: «Пӑхкаласа ҫӳрет пулсан, ӑсансем унта иккенне туять пулӗ, хурчкан ӑс та пысӑк, анчах юр ӑшне пӗр-ик вершук чавма кирлине тавҫӑрса илеймест», — тетӗп.

Думаю: «Ежели он ходит, значит — их чувствует под собой, и ум у ястреба велик, а такого нет, чтобы догадаться и копнуть лапой на какой-нибудь вершок-два в снегу, значит, это ему не дано».

Юр айӗнчи вӗҫен кайӑксем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 61–63 с.

Иккӗшӗ те тӗкӗсене тӑратнӑ, кашниех хӑйӗн ҫуначӗпе кӳршин ҫунатне туять

Нахохлились оба — и чувствует каждый своим крылом крыло соседа…

Кӑвакарчӑн // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 172–173 с.

Е вӑл лайӑх апатланнӑ та — халӗ хӑйне хӑй сыввӑн, маттуррӑн туять?

Или просто он хорошо позавтракал — и чувство здоровья, чувство сытой силы взыграло во всех его членах?

Кӑмӑлне тултарнӑскер // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 166–167 с.

Эпӗ хула тӑрӑх уҫӑлса ҫӳреме юрататтӑм; уйӑх ун ҫине янкӑр тӳперен тимлӗн сӑнанӑ пек туйӑнать, уйӑх ҫапла пӑхнине хули хӑй те туять тейӗн, ҫавӑнпа вӑл, унӑн чуна кӑшт пӑлхатакан тӳлек ҫутипе ҫуталнӑскер, сисӗмлӗн те лӑпкӑн ларать.

Я любил бродить тогда по городу; луна, казалось, пристально глядела на него с чистого неба; и город чувствовал этот взгляд и стоял чутко и мирно, весь облитый ее светом, этим безмятежным и в то же время тихо душу волнующим светом.

I // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Люси шанчӑклӑ йытӑ пулнине туять Артем.

Артем чувствует, что Люси — верная собака.

Люси // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 51,53,55 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех