Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӗрте (тĕпĕ: ҫӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анчах юр ирӗлмест-ха, хӗллехи хӗвел те хӗрхенсе ҫеҫ ӑшӑтать-ха, пушӑ хирсенче вара, пӗр юртӑран тепӗр юртта ҫити наянӑн туртӑнакан кӳмесем ҫӳренӗ ҫӗрте, ватӑ казах-кӗтӳҫӗ хӑй тӑмрине шӑрантарса кӗтӳне кӗтнӗ ҫӗрте, кунсерен ӳсен темиҫе хутлӑ ҫуртсем ҫӳлтен ҫӳле ҫӗкленеҫҫӗ.
Но ещё не тает снег, ещё скупо греет зимнее солнце, а уже в глухих, заповедных степях, где прежде одни кибитки лениво тащились от юрты до юрты, где бродили стада да старый казах-пастух играл на самодельной домбре, поднимаются, и день ото дня всё выше, корпуса многоэтажных зданий.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗвел пур ҫӗрте те куҫа йӑмӑхтарса йӑлтӑртатать, ӑҫта куҫ хыван, пур ҫӗрте те — капитан кӗперӗн карлӑкӗсем ҫинче, ҫилпе вӑйкӑнан хумсен кӑтра ҫилхисенче, шыва чӑмса кӗнӗ чайкӑн ҫунат вӗҫӗнче, пур ҫӗрте те хӗвел ҫути ялкӑшать.
Как ослепительно сверкало солнце везде, куда ни кинешь взгляд, — на медных поручнях капитанского мостика, на гребешках закидывавшейся под ветром волны, на мокром крыле нырнувшей чайки!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Прожекторсем тӗлӗнмелле кӗскелсе те вӑрӑмланса хӗресленеҫҫӗ, ҫавсем хӗресленнӗ ҫӗрте пӗр пӗчӗк самолет мӗлтлетет пек.
Прожектора, чудесно укорачиваясь и удлиняясь, скрестились, и мне показалось, что в одной из точек скрещения мелькнул маленький самолётик.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тӗттӗм ҫӗрте вӑл кӗреҫесемпе кӗмсӗртеттерет, пӗрне мана тыттарчӗ, тепӗрне Варьӑна.
Она гремела в темноте лопатами, одну сунула мне, другую Варе.

Тревога вӑхӑтӗнче пытанакан ҫӗрте эпӗ яланах салхуланаттӑм, акӑлчансем каларӗшле, «пӳрмен пулсан», ан тив, вилсен те таса сывлӑш ҫинче, Ленинград тӳпи айӗнче пулса ирттӗр, теттӗм.
В бомбоубежищах на меня всегда находила тоска, и я давно решила, что, если мне «не повезёт», пускай это случится на свежем воздухе, под ленинградским небом.

Темӗнле, ҫӑтмахра слива турачӗ пиҫсе ҫитнӗ кӑвак улмисемпе усӑнса аннӑ пек, витӗр курӑнӑн сарӑ персиксем хӗвел ҫинче ҫуталса, шӑранса тӑнӑ пек, пур ҫӗрте те чечексем те чечексем: табак та, левкой та, розӑсем те — туллиех.
Словно в раю, клонится вниз тяжёлая ветка сливы с матовыми синими плодами, прозрачные жёлтые персики светятся, тают на солнце, и всюду — цветы и цветы: табак, левкои, розы.

Хирти тусанлӑ ҫул тӑрӑх ниҫта пытанмалли ҫук ҫӗрте ҫӑмӑл суранланнисем иккӗн те виҫҫӗн утса пыни курӑнать.
Легко раненные по двое, по трое брели по открытой, среди полей, пыльной дороге.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗррехинче ҫапла эпӗ салтӑнмасӑрах выртрӑм та, доктор алӑка шаккаса кӗчӗ, тӗттӗм ҫӗрте ман аллӑма пӗчӗк упа ҫури тыттарчӗ.
Однажды, когда я только что легла, не раздеваясь, доктор постучал, вошёл и в темноте сунул мне в руку маленького медвежонка.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку палатӑра-и, тепринче-и, пур ҫӗрте те илтӗннӗ унӑн ҫиллес те шанчӑклӑ сасси — никам та, тӗнчери пӗр ҫын та вӑл мӗн пӗлни ҫинчен ниепле те чухлама пултарайман.
То в одной, то в другой палате слышался её сердитый, уверенный голос — и никто, ни один человек в мире не мог бы догадаться о том, что она знала.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Биржа кӗперӗ леш енче тӑракан баркӑсенчен сӑмала шӑрши ҫапнӑччӗ, чаплӑ та ирӗк Нева шӑлтах чи вырӑнлӑ, чи хитре ҫӗрте, икӗ енне пайланса юхса кӑна та мар, ҫиҫсе тӑратчӗ.
И Нева, великолепная, просторная, не шла, а шествовала, раскинувшись на две такие же великолепные просторные Невы именно там, где это было прекрасно.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петьӑсен чаҫӗ университетсем вырнаҫнӑ ҫӗрте, шыв хӗрринче тӑратчӗ.
Петина часть стояла на Университетской набережной.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӗтмелли алӑк патӗнче, халӑх капланнӑ ҫӗрте, ыттисемпе пӗрлех эпӗ те чарӑнтӑм — малалла ашшӗ-амӑшсене ямарӗҫ.
Как все, я остановилась в заторе у входных дверей — дальше родителей не пускали.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тухса каяс умӗн арӑш-пирӗш ҫӗрте эпӗ ытла ӗшеннӗн лараттӑм, хайхискер, тинех ман пата Петя пычӗ те, ачашласа: — Катя, тӑванӑм, тӑна кӗр-ха! — терӗ.
Усталая, разбитая, я сидела среди всего этого разгрома и беспорядка отъезда и в конце концов дождалась того, что Петя подошёл ко мне и сказал ласково: — Катя, голубчик, очнитесь!

Эп тӗсмӗртнӗ тӑрӑх вӗсен сасси паян чылай ҫывӑхрах тата урӑхрах ҫӗрте, ӗнерхинчен пӑртак анат еннерех илтӗннӗ пек туйӑнать.
Мне показалось, что они сегодня бьют ближе и словно не в той стороне, где слышалось вчера, чуточку южнее.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл укрепленисем тунӑ ҫӗрте мӗнле ӗҫлени ҫинчен тата Мускава ҫитме епле хӗн пулни ҫинчен каласа пачӗ.
Он рассказал, как они работали на укреплениях, а потом с трудом добрались до Москвы.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпир Мускавран инҫе мар, ҫывӑхри укрепленисем валли вырӑн уҫнӑ ҫӗрте, касатпӑр.
Работали мы под самой Москвой, где расчищались места для ближних укреплений.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тухса каланисем ман пур ҫӗрте те ӑнӑҫлӑ иртеҫҫӗ, пур ҫӗрте те хыттӑн алӑ ҫупаҫҫӗ, анчах ҫапах та кашни вырӑнта пӗр пек калама темӗнле, аван мар пек.
И, хотя выступала я удачно и мне всегда долго и громко хлопали, с каждым разом мне было труднее и труднее говорить одно и то же.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӳршӗри вунӑ хутлӑ ҫурт ҫийӗнче, пӗр кунрах пулемётсем пулнӑ ҫӗрте, кантӑра ҫине ҫуса ҫакнӑ япаласем: гимнастеркӑсем, симӗс юбкӑсем, чӑлхасем, ум ҫаккисем ҫилпе типӗнеҫҫӗ.
А на крыше соседнего десятиэтажного дома, где раньше стояли пулеметы, качается на веревке мокрое белье, сушатся рядом гимнастерки, зеленые юбки, чулки и лифчики.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

кунта, зал варринче халӑх пӳлӗннӗ ҫӗрте, уйрӑмах шӑп, темӗнле хӑйне евӗр хӳтлӗх пулса тӑнӑ.
Здесь посреди зала создалась сосредоточенная, словно чем-то огороженная тишина.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пур ҫӗрте те — иртсе пӗтейми ҫар халӑхӗ.
Тут везде было очень много военных.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика