Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ашшӗ сăмах пирĕн базăра пур.
Ашшӗ (тĕпĕ: ашшӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӗтӗмпех ашшӗ, чунӗпе ҫеҫ ӑна хывман, ҫемҫерех… — халсӑррӑн кулса илчӗ Наталья, пуҫне каҫӑртнӑ тата утияла урисем ҫинелле туртса витнӗ май.

— Истый батя, только сердцем не в него, помягче… — со слабой улыбкой сказала Наталья, откинув голову и зябко натягивая на ноги одеяло.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӑх-халӗ, ашшӗ ҫине кӑшкӑрать-ха, манка! —

Тоже, на отца шумит, пакость! —

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кунсӑр пуҫне полковник Григорие ҫӗре кӗнӗ ашшӗ тем пысӑкӑш имени тытни, вӑл, Андреянов, мӗнле майпа полковник чинне ҫити ӳсни, 1916 ҫулта пысӑк вырӑнта ларакан чаплӑ ҫынсемпе сунарта ҫӳреме тӳрӗ килни ҫинчен ал-хапӑл та тӗплӗн кала-кала пачӗ; ҫавӑн пекех вӑл карт вӑййисенчен чи лайӑххи — вист, эрех таврашӗнчен чи усӑлли — калемпӗр ҫулҫи ярса тутлантарнӑ коньяк, пуринчен те тупӑшли — ҫар интендантствинчи служба пулни ҫинчен пӗлтерчӗ.

Кроме этого, полковник любезно и подробно рассказал: каким имением владел его покойный родитель, как он, Андреянов, дослужился до чина полковника, с какими высокопоставленными лицами ему приходилось охотиться в 1916 году; а также сообщил, что лучшей игрой он считает вист, полезнейшим из напитков — коньяк, настоянный на тминном листе, а наивыгоднейшей службой — службу в войсковом интендантстве.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ашшӗ Григорий пирки усал хыпар пуласран хӑранине Дуняшка чи малтан чухласа илчӗ, хыпаланса каларӗ:

Дуняшка первая сообразила, что отец боится черных вестей о Григории, поспешно сказала:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах ашшӗ, лаши ҫине утланса та ларнӑскер, хӑйне йӗнер ҫине ҫӗклесе чуптунӑ чух ун йӗпе куҫ харпӑкӗсене курчӗ те Мишатка та чӑтаймарӗ вара: куҫӗсенчен шӑпӑртатсах куҫҫуль юхса анчӗ!

Но когда отец, уже сидя на коне, поднял его на седло и поцеловал, — с удивлением заметил, что у отца мокрые ресницы, и тут Мишатка не выдержал испытания: градом покатились из глаз его слезы.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йӑлтах ху пек те ашшӗ пек чарусӑр! — ҫилӗллӗн тӳрре тухрӗ Ильинична.

Весь в тебя да в папаню необузданный! — сердито оправдывалась Ильинична.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр виҫӗ хут вӑл ашшӗ ыйтнине хирӗҫ нимӗн те шарламарӗ, Наталья гимнастерка ҫаннинчен тӗртсен ҫеҫ сӗтел патне пычӗ.

Раза три он не ответил на вопросы отца и только тогда подошел к столу, когда Наталья тронула его за рукав гимнастерки.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӗсем пирӗн пӑрӑва пусрӗҫ, мур илесшӗсем! — хулӑнрах сасӑпа хуравларӗ каснӑ-лартнӑ ашшӗ сӑнлӑ Мишатка.

— Они у нас телушку зарезали, проклятые! — баском ответил разительно похожий на отца Мишатка.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӗлӗнсе шак хытса кайнӑ Григорий унӑн сӑн-питне куричченех ку ашшӗ иккенне палларӗ.

Пораженный Григорий, еще не видя обличья, узнал отца.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унпа юнашар ашшӗ картусне тӑхӑннӑ Федюша утать.

Рядом с ним шагал Федюшка в отцовском картузе.

VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Хӑйне ашшӗ ячӗпе хӑҫан чӗннине те маннӑ пулӗ-ха Нюшки».

Она, поди, и забыла, когда ее последний раз так величали».

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лешӗ те ухмах каччӑ мар пулас — тупнӑ вӗт хӗрарӑмпа мӗнле калаҫмаллине — ашшӗ ячӗпе чӗнет.

Да и он, видать, парень не промах — нашел подход к бабе, по имени-отчеству называет.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Паллах, вӑл ун чухне хаклӑ тӑракан хром атӑ тӑхӑнман, ҫӑпатапа ҫӳренӗ, ашшӗ пасарта пӗрре чаплах мар атӑ туянса панӑ, вӑл ӑна уявсенче ҫеҫ тӑхӑннӑ, ахаль чухне тикӗт сӗрнӗ атти стена ҫинче ҫакӑнса тӑнӑ.

Конечно, он тогда не носил дорогих хромовых сапожек, а топал в лаптях, а когда отец купил ему на базаре грубо сшитые сапоги из яловой кожи, то надевал их только по праздникам, все остальное время сапоги висели на стене, густо смазанные дегтем.

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Кама каларӑм эпӗ? — ашшӗ куҫӗсене хаяррӑн ялкӑштарса илчӗ.

— Я кому сказал? — Отец бешено сверкнул глазами.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳрт алӑкне уҫиччен ашшӗ, чалӑшса кайнӑ крыльцан юртан тасатнӑ картлашки ҫине ларса, чикарккӑ ҫавӑрчӗ.

Прежде чем открыть дверь, отец присел на расчищенную от снега ступеньку покосившегося крыльца, свернул цигарку.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӑхта-ха, Никодим, ан пӑрах! — сасартӑк чарчӗ те Корней ывӑлне, пурте ашшӗ ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗҫ.

— Погоди-ка, Никодим, бросать! — неожиданно остановил сына Корней, и все обернулись и посмотрели на отца.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ашшӗ темскер каласа пӗтерменнине сисрӗ пулсан та, Ксени унран урӑх нимӗн ҫинчен те ыйтмарӗ, хӑйӗн инкекӗ ҫинчен те шарлас мар, терӗ.

Ксения не стала больше ни о чем расспрашивать отца, хотя чувствовала, что он чего-то не договаривает, и, в свою очередь, решила умолчать о своей беде.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ромкӑ! — хыттӑн кӑшкӑрчӗ ашшӗ машинӑ ҫинчен.

— Ромка! — сурово окликнул из машины отец.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тахҫан ашшӗ ҫине ӳкнӗ мӗлке вӗсем ҫине те ӳкнӗ пек, ачисем те сӑпайлӑ та чаруллӑ ӳснӗ.

которые тоже росли скромные, сдержанные, точно запятнанные той тенью, что когда-то легла на их отца.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ашшӗ ӑна хирӗҫ хай апла тума килӗшменнине пӗлтерсе ҫырнӑ: хӑйӗн ӗҫӗсемшӗн кашни ҫыннӑн хӑйӗн ответ тытмалла, хӑюлӑх ҫитмест пулсан, вӑл хӑй ответлӑхне ҫын ҫине ан йӑвантартӑр.

Батя ответил ему в непримиримом тоне: каждый, мол, человек должен отвечать за свои поступки сам, ну, а если у него не хватает мужества, пусть не перекладывает свою ответственность на другие плечи.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех