Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Мускав ҫывӑхӗнче нимӗҫе татӑклӑн ҫӗмӗрсе тӑкас сехет ҫывхарсах килет…

Скоро придет час расплаты с немцами под Москвой…

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӗрӗк сехет те иртмерӗ, эпӗ ӗнтӗ музей хуралҫин килӗнче канӑҫлӑн ларатӑп, умри кровать ҫинче Игорь, урисене ҫӗрелле усса янӑ, мӗскӗн, тем пекех начарланнӑ, пуҫӗ — шакла.

Через четверть часа я уже отдыхала на табурете в сторожке музея, перед кроватью, на которой, свесив ноги, не достающие до полу, сидел похудевший, стриженый, бледный Игорек.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Халӗ кашни кун, тен, кашни сехет те, шутра.

Сейчас каждый день, а может быть, каждый час на счету.

24 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Кайран икӗ сехет хӑсасшӑн ҫӳрерӗ, ҫийӗнчех тасатмалли паман пулсан, йывӑр килетчӗ ӑна! — сиввӗн пӗлтерчӗ сухал.

— И потом его тошнило два часа, я ему давал промывательное! — сердито сказал бородач.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр-икӗ сехет каятпӑр та, каллех мӗнле те пулин станцинче кунӗ-кунӗпе тӑратпӑр.

Пойдет час, другой, и опять стоим мы целый день на какой-нибудь станции.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫитӗ сехет, Сталин юлташ хирӗҫле удар тӑватех.

Товарищ Сталин, придет час, нанесет встречный удар.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ Киев вокзалӗ, тӳркӗтеслӗ ҫӳлӗ башня ҫинче — пысӑк сехет.

Вот Киевский вокзал с часами на высокой прямоугольной башне.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тен, темиҫе сехет каярах кӑна вӗсем ҫапӑҫура пулнӑ пуль, вӗсем ҫине тӗллесе пенӗ, вӗсем тӑшманпа куҫа-куҫӑн тӑнӑ…

Может быть, еще несколько часов назад они были в бою, в них стреляли, и они своими глазами видели перед собой врага…

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ватӑ Мартын башни патӗнче икӗ сехет хушши ларатпӑр, унтан вара ҫыран хӗррипе анатпӑр та садсем урлах пӗтӗм хулана ҫаврӑнатпӑр.

Часа два мы сидим у башни старца Мартына, потом спускаемся вниз на набережную и садами обходим весь город.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑхӑтлӑха уйрӑлас умӗнхи юлашки чӗрӗк сехет!

Последние четверть часа перед новой разлукой!

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тӗрӗс, Владивосток — Иркутск, Приморский аэродромран ҫич сехет те хӗрӗх тӑватӑ минутра вӗҫсе тухрӑмӑр.

— Да, Владивосток — Иркутск, отлёт с Приморского аэродрома, семь сорок четыре.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫынсем хӑнӑхса ҫитме те пуҫларӗҫ, ҫав сехет ҫитеспе хӑйсемех хӳтлӗхсен еннелле куҫма тытӑнаҫҫӗ, унта дружинниксемпе пӗрле ман пионерсем йӗрке пӑхаҫҫӗ.

К этому часу люди уже подбирались поближе к убежищам, где теперь вместе с дружинниками несли дежурства и мои пионеры.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӗнтӗ кулленех, каҫ пулсан вунӑ сехет тӗлнелле, сиренӑсем улаҫҫӗ.

Теперь каждый вечер около десяти часов начинали выть сирены.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тулти сехет ҫинче улттӑ та вӑтӑр.

Часы на углу показывали шесть тридцать.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Кам каларӗ сана — сехет тесе? — тесе хучӗ Витя.

— Кто это тебе сказал, что часов? — степенно заметил Витя.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эй, турӑҫӑм, чӑнах та ҫирӗм ултӑ сехет ларма килӗ-ши? — сехӗрленсе сас пачӗ Люся.

— Господи, неужели еще двадцать шесть часов? — с ужасом воскликнула Люда.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Скорпион темерӗн, ик сехет чакаланать, — тӗртсе хучӗ Люда.

— Скорпион, а роется два часа! — сказала Люда.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Календарь каланӑ тӑрӑх, паян хӗвел виҫ сехет те вун-тӑватӑ минутӑра тухмалла, Вара эп, тепрер минута тӑхтарӑм та команда патӑм:

Как я вчера сверилась в календаре, солнце сегодня должно было взойти в три часа четырнадцать минут, Я выждала еще минуту и скомандовала:

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Мускав вӑхӑчӗпе виҫӗ сехет те вуникӗ минут, — ответлерӗ вӑл радио сасси пек.

— Три часа двенадцать минут по московскому времени, — отвечал Дёма голосом громкоговорителя.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Дёма юри хӑйне ҫак самант валли Витя Минаев панӑ сехет ҫине кӑшт ҫеҫ пӑхса илчӗ.

Дёма взглянул на ручные часы, которые ему одолжил на этот случай Витя Минаев.

3 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950