Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Киле (тĕпĕ: кил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Киле ҫитнӗ ҫӗре куҫӗсем хуралса килчӗҫ.

Пока добрался домой, в глазах потемнело.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Киле кайнӑ чухне Аникей ытти чухнехи пек утмарӗ, лӑпӑстатса чупрӗ, сайра хутра чарӑнса тӑрса, аллине чӗре тӗлне тытрӗ: чӗри сиксе тухас пек тапать.

До дома Аникей не шагал, как обычно, а бежал впритруску, изредка останавливаясь и хватаясь за сердце: оно так и рвалось наружу.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Салтаксене киле яма пуҫласан, Аникей, хӑйне председательтен кӑларасран хӑраса ӳксе, фронтран таврӑннӑ ҫынсене тӑван колхозран пистерме тӑрӑшнӑ.

Когда стали отпускать по домам солдат, Аникей, боясь соперников, сделал все, чтобы отбить у фронтовиков охоту работать в родном колхозе.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ашшӗ ҫаплах крыльца ҫинче ларать, ял ҫине тул ҫути киле пуҫланӑ: сывлӑшра малтанхи кӑпӑшка юр пӗрчисем вӗлтӗртетеҫҫӗ, вӗсем хура ҫӗр ҫине вӗҫсе ҫитичченех сӳннӗ пек туйӑнаҫҫӗ.

Отец по-прежнему сидел на крылечке, над деревней словно начинало светать — в воздухе порхали первые лохматые снежинки и, казалось, меркли, долетев до черной земли.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нимӗнле ҫавӑрӑнкаласан та ниҫта кайма та ҫук: киле тавӑрӑнма та юрамасть, малалла кайма та юрамасть, нимӗн тума та ҫук.

Ни вернуться, ни уехать дальше, ни оставаться — все было нельзя, и как ни вертись, как ни думай, ни направо, ни налево — нигде не было выхода.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Анчах киле тавӑрӑнма та май пулман: килте пӗр япала та юлман, пурне те сутса пӗтернӗ, сутса пуҫтарнӑ укҫана та ҫул ҫинче нумай ҫисе пӗтернӗ, юлашки укҫа ҫӗнӗ ҫӗре пырса вырӑнаҫма та те ҫитейӗ, те ҫитеймӗ.

Но вернуться было уже нельзя: на родине все продано до клочка, а что продано, то прожито в дороге, проедено, истрачено, и дай Бог, чтобы хватило последних грошей добраться до «новой земли».

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Хӑш чухне ӑна пурне те пӑрахса каялла киле тавӑрӑнас шухӑш та пырса кӗнӗ.

Кажется, бросил бы все, да побежал бы скорей без оглядки домой, на родину!

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Пӗрле киле илсе кайма май ҫук, мӗншӗн тесен начальство чирлӗ ҫынсене парша ҫине кӳртмест, сываласси ҫинчен шухӑшласси те ҫук — аран сывлать; вӑл вилессе-чӗрӗлессе кӗтме тата тепӗр уйӑха юлас-тӑк пӗтӗмпех тӗп пулас пулать.

С собой не возьмешь, потому что начальство не пропустит больного на баржу, на поправку его тоже надежды не было — еле дышит, а просидеть из-за него еще целый месяц на одном месте значило разориться и погибнуть.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Ме ак, ҫакса ҫӳре киле кӑйсан.

На, носи дома.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эх, эс те! — Разведка командирӗ вара, — Ставрополь ҫынни, патша ҫарӗнче унтер-сверхсрочник пулнӑскер, чаҫран киле ҫара ҫерҫи пек пырса кӗресси мӗн пек йывӑррине хӑй тӳссе курнӑскер, — сарлака кӑкӑрӗ ҫумӗнчен чылаях йывӑр вӑчӑраллӑ сехет вӗҫерчӗ, каларӗ:

— Эх, ты! — И командир разведки — ставрополец, в прошлом унтер-сверхсрочник, сам не раз ходивший домой из старой армии в отпуск, знавший на опыте, как горько являться из части голодранцем, — снял со своей широкой груди часы и невероятно массивную цепку, сказал:

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав кунах вӑл виҫӗ юлташӗпе пӗрле Каргин станицинчи ҫӗр аллӑ киле вут тивретрӗ.

В этот же день он с тремя товарищами выжег дворов полтораста станицы Каргинской.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Киле вил-ӳсӗр килчӗ.

Пьянее грязи пришла.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

…Кӗҫех Петр Богатыревӑн ашшӗ патне, киле, стариксем пычӗҫ.

…Вскоре в курень к отцу Петра Богатырева пришли старики.

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ — киле халь.

А я — зараз домой…

LIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑхатӑп, пирӗнтен пӗр ҫӗр чалӑшра пулӗ, вӑрӑм вар тӗпӗ тӑрӑх, хӗрлисем киле параҫҫӗ.

Глядь, а с сотейник от нас по низу балочки красные едут.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аксинья киле ҫитсенех витрисене пушатрӗ те кӑмака ҫумне тӑмпа сӗрсе ҫыпӑҫтарнӑ тӗкӗр патне утса пычӗ, хӑйӗн ватӑларах панӑ, ҫапах та пурпӗр чипер сӑн-пичӗ ҫинелле вӑрахчен пӑлханса пӑхса тӑчӗ.

А Аксинья, как только пришла домой, опорожнила ведра, подошла к зеркальцу, вмазанному в камень печи, и долго взволнованно рассматривала свое постаревшее, но все еще прекрасное лицо.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫывхарса ҫитнӗ хамӑр кӑйӑк пӗлӗт ластӑкӗнчен шултра ҫумӑр чалӑшшӑн тӑкӑнма пуҫланӑ тӗле вӗсем киле ҫитнипе пӗрехчӗ ӗнтӗ.

Они почти дошли до дома, когда из набежавшей серой тучки, косой и ядреный, брызнул дождь.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ванюк «салтак» макӑрӗ, киле яма тархасласа йӑлӑнӗ, амӑшне кӑшкӑра-кӑшкӑра чӗнӗ.

А «воин» Ванюшка будет плакать, проситься домой, кликать мать.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Эпӗ халӗ пӗр эрнелӗхе киле канма каятӑп.

Я зараз еду домой отдохнуть недельку.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Киле!.. — хыттӑн кӑшкӑрчӗ Григорий, ҫынсемпе чыхса тултарнӑ камерӑсен алӑкӗсене уҫа-уҫа пӑрахнӑ май аллинчи ҫӑраҫҫи ҫыххине силлесе.

По домам!.. — зычно кричал Григорий, распахивая двери густо набитых камер, потрясая связкой ключей.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех