Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утаҫҫӗ (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Выҫӑ титулярнӑй, надворнӑй тата ытти советниксем мӗнпур вӑйран васкаса утаҫҫӗ.

Голодные титулярные, надворные и прочие советники стараются всеми силами ускорить свой ход.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

Вӗсене кӳлнӗ ҫынсем пӗр енчен тепӗр еннелле сулӑнса утаҫҫӗ; куҫҫульпе пӗрлешнӗ тар ҫул ҫине тӑкӑнать.

Люди, запряженные в них, шатались из стороны в сторону; под ноги им падали капли пота, смешанного со слезами.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Малта Фрол Кузьмичпа Минька — «П — 11» тата «П — 19» — утаҫҫӗ.

Впереди шли Фрол Кузьмич и Минька — «П-11» и «П-19».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ӳсӗрсем пек, урисем айӗнче ҫӗр мар, шывпа ишекен карап палуби пек, пӗр енчен тепӗр еннелле сулланкаласа утаҫҫӗ.

Шли, пошатываясь, как пьяные, точно под ногами у них была не твердая земля, а что-то неустойчивое, похожее на палубу плывущего корабля.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ретпе утаҫҫӗ нимӗҫсем, ушкӑн хыҫҫӑн ушкӑн…

Немцы шли плотными шеренгами, волна за волной…

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катьӑпа Маруся уҫланкӑран тӳрех ун еннелле утаҫҫӗ.

Катя и Маруся шли от поляны прямо на него.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хурсем евӗр, умлӑ-хыҫлӑн утаҫҫӗ.

Гуськом идут.

Каҫхи вӑрман вӑрттӑнлӑхӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 102–106 с.

Чӑн-чӑн вилесем пек утаҫҫӗ, турӑҫӑм!

Точно мертвяки шагают, истинный бог!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫурмаран хуҫӑлнӑ пекех пӗкӗрӗлнӗ старик, икӗ хӗрарӑм, ылмаш куҫлӑ хӗр тата вараланса пӗтнӗ темиҫе ача-пӑча, лав ҫинчен ҫӗкленсе, Катя ҫине пӑхса илчӗҫ, ыттисем хӑлхасӑр пекех, ҫаврӑнса та пӑхмарӗҫ, чӑн-чӑн тарӑн ыйха путнӑ евӗр утаҫҫӗ.

Сгорбленный, словно переломленный в пояснице, старик, две женщины, косоглазая девушка и несколько чумазых ребятишек, приподнявшихся с повозок, посмотрели на нее, а остальные даже глазом не повели — точно глухие, точно на самом деле шагали в глубоком сне.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫул тӑрӑх вӗҫе-хӗррисӗр лавсем пыраҫҫӗ, ӗнесем, ҫынсем утаҫҫӗ.

Куда хватал глаз, потоком двигались повозки, коровы, люди.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӗсем тӗлӗрсе пынӑ пек, шӑппӑн та салхуллӑн утаҫҫӗ.

Они шли, как в полусне, — молчаливые, злые.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫынсем лавсемпе ӗнесемпе юнашарах утаҫҫӗ.

Бок о бок двигались коровы, повозки, люди.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӑрусем хӑнӑхнӑ ҫулпа утаҫҫӗ.

Телята идут себе привычной дорогой.

Аптраман кӑвакалсем // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 34,36,40 с.

Дима, Рома тата Валерик урампа туслӑн шӑкӑлтатса утаҫҫӗ.

Дима, Рома и Валерик шли по улице и весело разговаривали.

Хӗвел пулса ҫӳрекенсем // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 14, 16 с.

Васкамасӑр утаҫҫӗ.

Шли очень медленно.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Хӑйсем пӗшкӗннӗ, ӗхлетсе утаҫҫӗ.

Согнувшись и сдержанно кряхтя, они тащили большую катушку с проводом.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Ун хыҫҫӑн ывӑнса ҫитнӗ хӑйӗн ҫыннисем, урисене аран улӑштаркаласа, утаҫҫӗ, вӗсем те йӗлтӗрӗсене хӑйсен ҫине ҫӗкленӗ, аллисене тумтирӗсене тытнӑ.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Куҫӗ умне ҫавӑнтах паян кӑнтӑрла вакун чӳречинчен курнӑ шахта терриконӗ тухса тӑрать, ӑна тӗтре карать, вӑл ҫухалса-ҫухалсах пырать, ак ӗнтӗ кӗҫех ун вырӑнне табак туртса тултарнӑ шавлӑ та хаваслӑ наряднӑй, ӗҫ тумӗпе кӗрмеленнӗ шахтерсем, юлташла калаҫса, кӗрӗлти кӗпҫе патнелле утаҫҫӗ, ахӑлти саспа янӑрать ун таврашӗнчи килкарти, штрек тӑрӑх ҫил кӑларттарса шӑхӑрать пиҫӗ те чӗре сывлӑш, чӑштӑртатса шӑвать транспортер ҫинче кӑмрӑк, ялтӑраса та ҫуталса тӑкӑнать вӑл вагонеткӑна…

Перед его глазами проплывает шахтный террикон, виденный им днем из окна вагона, он застилается дымкой, тает на глазах, и вот уже вместо него шумит, смеется прокуренная нарядная, деловито переговариваясь, идут к гудящему стволу облаченные в шахтерскую робу ребята, звенит хохочущим звоном околоствольный двор, свистит по штреку упругая струя воздуха, шуршит по транспортеру уголь и, весело поблескивая, падает в вагонетки…

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тавлашаҫҫӗ пулас-и, аллисене сулкала-сулкала утаҫҫӗ.

Шли, размахивая руками, — вероятно, сварили.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Урайӗ цементран, пӗр самантрах чӗркуҫҫи таран спирт тулса ларчӗ, ун тӑрӑх казаксем аттисемпе шӑмпӑлтаттарса утаҫҫӗ, пӗшкӗнеҫҫӗ те, лашасем юханшывран ӗҫнӗ пек, урисем айӗнченех ӗҫеҫҫӗ, унтах йӑванса каяҫҫӗ…

Пол цементовый, враз натекло спирту по колено, бродют по нем, нагинаются, пьют, как кони в речке, прямо из-под ног, и тут же ложатся…

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех