Шырав

Шырав ĕçĕ:

пайӑркисем (тĕпĕ: пайӑрка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑш чухне малта хирӗҫ килекен машинӑ ҫути ялкӑшса илнӗ, фарӑсен пайӑркисем е тӗтӗм тӗслӗ лутра пӗлӗтсене хыпашланӑ, е, шӑрт пек хӑмӑр хӑмӑла ҫутатса, инҫетерехри тӑвайккисем ҫине сиксе ӳкнӗ.
Иногда начинали маячить впереди огни встречной машины, лучи от ее фар то обшаривали низко нависшие над землей дымные облака, то метались по дальним косогорам, пронизывая резким светом ощетинившуюся бурую стерню.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Бахолдинӑн кӑвакарнӑ ҫӳҫ пайӑркисем нӳрлӗ ҫамки ҫине ӳкрӗҫ, вӑл вӗсене васкамасӑр хыҫалалла сӑтӑрчӗ, сӗтел ҫинчен флакон илсе, таса сӑмса тутрине одеколонпа йӗпетрӗ, унпа ҫамкине тата пит ҫӑмартисене шӑлса илчӗ, вара ӗшеннӗн минтер ҫине каялла тайӑнчӗ.
Серые воздушные пряди волос упали на влажный лоб Бахолдина, он не спеша отвел их назад, смочил чистый носовой платок одеколоном из стоявшего на столике флакона, вытер лоб и щеки, утомленно откинулся на подушку.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тутӑр айӗнчен унӑн ҫутӑ ҫамки ҫине ылтӑн тӗслӗ кӑпӑш ҫӳҫ пайӑркисем туха-туха каяҫҫӗ, вӑл вӗсене вӗҫӗмрен тӳрлетет, йӗри-тавра мӗн пулса иртнине пӗчӗк ача пек кӑсӑкланса сӑнать.
На ее покатый лоб выбивались из-под платка пушистые пшеничные кудерки, она то и дело прятала их обратно и с детским любопытством наблюдала за всем, что происходило вокруг.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн пӗчӗк пуҫӗ ҫинче хура ҫӳҫ пайӑркисем ункӑланса тӑраҫҫӗ, ҫӳҫне арҫынла кастарни ӑна илемсӗрлетмест, тӗлӗнмелле пулин те, тата ытларах хитрелетет, унӑн сӑн-питне ҫамрӑкла харсӑрлӑх парса тӑрать.
На маленькой голове ее вились темные кольца волос, мужская стрижка не огрубляла ее, а, как ни странно, делала еще более женственной, придавая ее облику выражение юношеской порывистости.

Унӑн кӑвакарма пуҫланӑ хура ҫӳҫ пайӑркисем савӑнӑҫпа ҫуталнӑ пичӗ ҫине усӑнаҫҫӗ.
Растрепанные черные с проседью космы волос ее падают на сияющее лицо.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пуҫӗ шӑнса ӗнтӗркенӗ пек хулпуҫҫийӗсем хушшинелле хутланса кӗнӗ, ӗнсине питӗ ӑслайлӑн касса татни хура ҫӳҫ пайӑркисем ҫара пуҫ шӑмми тавра тутӑр ҫӳҫи пек шерепеленсе выртнинченех аван курӑнать.
У него зябко втянута в плечи голова, а затылок срезан начисто умелым ударом: черные сосульки волос бахромой окаймляли обнаженные черепные кости.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шурӑ шӑллӑ ҫӑварӗ чун тухас чухнехи пек асаплӑн карӑлса туртӑннӑ, куҫӗсенче вилесле йывӑр хуйхӑ пайӑркисем ҫуталаҫҫӗ.
Белозубый рот его был оскален мучительно, как в агонии, в глазах светилась такая мертвая тоска.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорин хӗсӗннӗ куҫ хушӑкӗсенче ҫутӑ пайӑркисем чӳхенме пуҫларӗҫ.
У Григория в сузившихся прорезях глаз заиграли светлячки.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Апла пулин те ҫав ҫыхӑну пирки асаилӳсем кӑмӑла пӑхмасӑр, чуна канӑҫ памасӑр, пуҫа ҫутӑ пайӑркисем пек сӑрхӑнса кӗме, ӑша вӑркаттарма пуҫларӗҫ.
Но, помимо его воли, все настойчивее полосками света — стали просачиваться, тревожить его воспоминания об этой связи.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗвел пайӑркисем, Листницкин пенсне кӗленчи ҫине ӳксе, шрапнель пек тӗпренсе тӑкӑнаҫҫӗ.
У Листницкого в стеклах пенсне шрапнелью дробятся, преломляясь, солнечные лучи.

Шурӑмпуҫ хӗрелсе киличчен амӑшӗ темиҫе хут ун патне пыра-пыра пӑхрӗ, утиялне, минтерне майласа тӳрлетрӗ, сарӑ ҫӳҫ пайӑркисем чалӑшшӑн усӑнса аннӑ пысӑк ҫамкинчен чуп турӗ, чӗрне вӗҫҫӗн утса кайса, вырӑнӗ ҫине кӗрсе выртрӗ.
До зари несколько раз подходила к нему мать, поправляла одеяло, подушку, целовала его большой лоб с приспущенной наискось русой прядью, неслышно уходила.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫилӗллӗ те сивлек сӑнне ҫамки ҫине арҫын ачанни евӗр усӑнса аннӑ ҫӳҫ пайӑркисем кӑна кӑшт йӑвашлатса кӑтартаҫҫӗ.
Жесткое, строгое выражение лица нарушала лишь косичка волос, как-то по-ребячески спускавшаяся на лоб.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫуллахи хӗвелӗн карса хунӑ штора витӗр сӑрхӑнакан ҫип-ҫинҫе пайӑркисем сӗтел ҫи виттийӗ ҫине сарӑ йӗпсем пек тирӗнсе тулнӑ.
Сквозь опущенную штору желтыми иглами втыкались в скатерть истрощенные лучи.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хутор хыҫӗнче, кӗҫ-вӗҫ сӳнсе ларас пек, каҫхи шуҫӑмӑн ярӑм-ярӑм хӗрлӗ пайӑркисем тӗлкешеҫҫӗ; каҫхи кӗлле йыхӑрса, чан ҫапни илтӗнет.
За хутором рдяно догорала заря, звонили к вечерне.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий тахҫан ӗлӗк ҫав тери чуп тума юратнӑ ҫӳҫ пайӑркисем…
Григорий их так любил целовать когда-то…

Инҫетри ҫутӑ пайӑркисем тӗксӗм тӳпере уйрӑмах уҫҫӑн тӗрленсе эрешленнӗ сивӗ каҫсенчен пӗринче Григорий Мелехов ҫӗр пӳртрен тухрӗ те, окопсен хыҫӗнчи вӑрмана кӗрсе, ирӗклӗн сывлакан ырӑ шӑршӑллӑ ҫӗр ҫине канма выртрӗ.
В одну из морозных ночей, когда далекие отсветы особенно ярко мережили небо, Григорий Мелехов вышел из землянки, по ходу сообщения пробрался в лес и прилег на просторной духовитой земле.

Йӗтес шӑммисем путса кӗнӗ вырӑнсене ҫемҫен сӑрхӑнакан ҫутӑ пайӑркисем ӳкнӗ.
Во впадинах ключиц — мягкий пух света.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Машина ту айккине хӑпарчӗ те, кунтан анса ларакан хӗвелӗн ылтӑн пайӑркисем ҫутатнӑ Кубань айлӑмӗ илемлӗн курӑнса кайрӗ.
«Зис» выскочил на бугор, — и отсюда открылся вид на красивую, в лучах заката, кубанскую низменность.

XIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кабинетри чӳречесене шторӑсемпе хупланӑ, анчах вӑйлӑ хӗвел пайӑркисем хулӑн чаршав витӗр те кӗреҫҫӗ.
Окна в кабинете были завешены шторами, но сильные лучи пробивались и сквозь темное полотно…

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫеҫенхире ирхи хӗвелӗн черчен пайӑркисем ӳкнӗ.
Степь была залита мягким светом утренних лучей.

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика