Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ура сăмах пирĕн базăра пур.
Ура (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл ура ҫине тӑчӗ те, чӗркуҫҫи таран шыв ҫинче уткаласа ҫӳресе, тинӗс тӗпӗнчи хӑйӑр ҫине тинкерсе пӑхма тытӑнчӗ.

Он взошел на нее и стал прогуливаться по колено в воде, разглядывая сквозь прозрачную толщу отчетливую чешую песчаного дна.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ун тавра ура йӗрӗсем палӑрса выртнӑ.

Он был окружен следами.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя чи малтан ура йӗрӗсене сӑнама тытӑннӑ.

Петя первым делом стал присматриваться к следам.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав юхса тӑракан тарӑн хӑйӑр ҫинче ӗнер ҫӳренӗ ура йӗрӗсем палӑрса тӑнӑ, вӑл чи лайӑх маннӑй кӗрпе пек курӑнса выртнӑ.

Вязкий и глубокий, сплошь истыканный ямками вчерашних следов, оплывших и бесформенных, он напоминал манную крупу самого первого сорта.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ура айӗнчен тӑм муклашкисем персе аннӑ.

Из-под каблуков сыпалась глина.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫӗкленнӗ май, эпӗ темшӗн аманнӑ урапа уксахла пуҫларӑм — ку чӑнах та кӑмӑллах мар ӗнтӗ, пуринчен ытла, ҫапӑҫура вӗҫнӗ чух ура хӑйне мӗнле тыткалӗ-ши тесе шухӑшларӑм.

Нервничая, я почему-то начинал прихрамывать на раненую ногу — вот это было неприятно, особенно когда я думал о том, как нога будет вести себя в обстановке боевого полёта.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ура тӗрӗс мар сыпӑнать, тесе кӑтартрӗ рентген, халӗ ӗнтӗ гипса сӳсе, тата темле шӑмӑсене хуҫмалла иккен, пӗр сӑмахпа каласан, ҫӗнӗрен сипленме тытӑнмалла — ку пӗрремӗшӗ.

Во-первых, рентген показал, что нога неправильно срослась и нужно снимать гипс и ломать какие-то кости, — словом, начинать лечение сначала.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Политотделтан тухнӑ чух ура чӗтрерӗ манӑн…

У меня ноги ещё дрожали, когда я вышла из политотдела…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ураран ура иртмест, аран яра-яра пусатӑп: пуҫ ҫурӑлса тухать.

И я шла, переставляя из последних сил отяжелевшие ноги; боль разламывала голову.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ну, йӑлана пӑсас мар эппин, — терӗ те Зарубин, ӳсӗркелесе ура ҫине тӑчӗ.

— Ну, разве чтоб не нарушать, — сказал Зарубин и встал, прокашливаясь.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Полина Аркадьевна хыпаланать, математика часрах вырӑнлӑ тӑвасшӑн тӑрӑшать, лешӗ васкамасть, телейлӗ куҫӗсемпе, сасартӑках нимӗне те тавҫӑрса илеймесӗр, учительски тавра пӑхкалать, шкафсене сӑнать, пире, хӑйне курнӑ-курман ура ҫине сиксе тӑнӑскерсене, тинкерет.

Полина Аркадьевна усаживала математика, а тот все стоял и оглядывал счастливыми и как будто не узнающими всех глазами учительскую, шкафы и нас, привычно вставших при его появлении.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ларӑр, хӑвӑртрах ларӑр, аран ура ҫинче тӑратӑр.

— Да сядьте же вы, сядьте, вы же еле на ногах стоите!

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫапла эпӗ, Мускава хӳтӗлеме каякан туркмен йӗкӗчӗсемпе пӗрле пӗр кӗҫҫе ҫинче ура хуҫлатса ларса, Чарджуй дынине ҫисе килентӗм.

Так я сидела на кошме вместе с туркменскими джигитами, которые ехали защищать Москву, и уплетала дыню.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӗсенчен пӗри: — Мӗншӗн ура ҫинче тӑратӑр, пике! Илнӗ билетӑра кура вырӑн йышӑнӑр, — терӗ.

И один из них крикнул: — Что ж стоите, девушка! Занимайте место согласно взятому билету.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Такам ман ура айӗнчи ҫӗре, хам тӑракан хӑмана туртса илнӗ пек, кӑларса кайрӗ…

Я почувствовала, что из-под моих ног, как доску, выдернули землю…

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Выртма-тӑма мар, ура пусма та вырӑн ҫук.

Негде было не только лечь, но и ногу поставить.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Гришка ура ҫине тӑчӗ.

Гришка встал.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку вӑл Мускавра метро тума пуҫланӑ ҫулхине пулса иртнӗ, лайӑх пӗлсе тӑнӑ вырӑнсенчех урам урлӑ хӳмесем пӳле-пӳле хунӑччӗ, ҫав хӳмесен хӗррипе ура айӗнче авӑнса тӑракан хӑмасем тӑрӑх утмалла пулчӗ пирӗн, унтан вара каялла ҫаврӑнмалла пулчӗ, мӗншӗн тесен хӳме шӑпах пӗр-пӗр шӑтӑк тӗлне ҫитсен хупӑнать, пӗтет, унччен пӗр кун малтан ҫеҫ ҫав шӑтӑк ҫукчӗ-ха, халӗ унта ҫын сасси те, ҫӗр айӗнче ӗҫлени те кӗрлесе кӑна тӑрать.

Это был год, когда Москва начинала строить метро, и в самых знакомых местах поперек улиц стояли заборы и нужно было идти вдоль этих заборов по гнущимся доскам и возвращаться, потому что забор кончался ямой, которой вчера еще не было и из которой теперь слышались голоса и шум подземной работы.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн ура шӑнма тытӑнчӗ, эпӗ хамӑн урана тӑвӑр унтӑ тӑхӑннӑшӑн, аслӑраххине тӑхӑнманшӑн ӳкӗнсе те илтем.

У меня стали мёрзнуть ноги, и я пожалел, что надел эти унты, которые были мне малы, а не другую, более просторную пару.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫие малицӑсем тӑхӑнса ярса, эпир айсберг тӑррине пӗр-пӗринпе ура вӗҫлӗн выртрӑмӑр.

Надев на себя малицы, мы легли на вершине айсберга друг к другу ногами.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех