Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑннӑ (тĕпĕ: тӑхӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ваннӑра ҫӑвӑннӑ хыҫҫӑн тӑраткаланӑ хӗрлӗ ҫӳҫ пайӑркиллӗ пижам тӑхӑннӑ Ромашкӑна хам умрах курнӑ пек туйрӑм эпӗ.
Как живого, увидел я перед собой Ромашку в пижаме, после ванны, с торчащими жёлтыми космами мокрых волос.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ытлашши нимӗнех те ҫукчӗ пулӗ пирӗн калаҫура, паспортистка ҫапах та кулас килменрен кулкаларӗ, кӳршӗри пӳлӗмрен вара чипер картус тӑхӑннӑ пӗр ытла лӑпкӑ ҫамрӑк ҫын васкамасӑр тухрӗ те ман ҫине тинкерсе пӑхрӗ.
Кажется, ничего особенного не было в этом разговоре, но паспортистка неестественно улыбнулась, а из соседней, тоже дощатой комнаты вышел очень спокойный молодой, с медленными движениями человек в хорошенькой кепке и внимательно посмотрел на меня.

Мускавран хӗвеланӑҫ еннелле виҫҫӗр километра ҫити пур кӗртсен айӗнчен те ухмахла эрзац-кӑҫатӑ тӑхӑннӑ шӑмӑланса кайнӑ урасем тӑраткаланса тӑраҫҫӗ!
когда на триста километров к западу от Москвы из всех сугробов торчали окостеневшие, в дурацких эрзац-валенках ноги!

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара мана каминлӑ пӗчӗк пӳлӗм, унта лапсӑркка та хулӑн френч тӑхӑннӑ Иван Павлыч курӑннӑ пек туйӑнчӗ.
И мне померещилось, что я вижу одинокую комнату с камином и самого Ивана Павлыча в толстом мохнатом френче.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Урине ҫемҫе пушмак пекки тӑхӑннӑ сестра палатӑна кӗрет те сӗтел ҫине чечек лартать, тупата, мана ҫакӑн пек лӑпкӑлӑх, сӗтел ҫинчи чечексем, госпитальти шавсӑр ура пусӑмӗсем нимӗн чухлӗ те кирлӗ марччӗ ӗнтӗ!
сестра в тапочках заходит и ставит на столик цветы, и боже мой, как я не хотел всей душой, изо всех сил этого покоя, этих цветов на столе, этих бесшумных госпитальных шагов!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шалпар пальто тӑхӑннӑ темле арҫын тӗлӗнмелле тайкаланса иртрӗ, хулпуҫҫинчен кантӑрапа ҫыхса янӑ портфелӗ пурччӗ унӑн.
Странно болтаясь в широком пальто, прошёл ещё кто-то — мужчина с портфелем, висящим на верёвочке через плечо.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗншӗн вӑл, маскировка тумалли халат тӑхӑннӑ пушар сӳнтерекенсем ҫине тупӑсемпе персе тӑнӑ вӑхӑтра епле улма кӑларни ҫинчен тем тӑршшӗ истори каласа кӑтартрӗ?
Почему он рассказал длинную историю о каких-то пожарных, которые в маскировочных халатах под артиллерийским огнём копали картошку?

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петя мӗн каласа панине итлесе тӑтӑм та, мана Петя мар, унӑн пуҫтахрах та хӗрлӗ питлӗ, тир шӑрши кӗрен кӗске кӗрӗк тӑхӑннӑ кӗҫӗн шӑллӗ каласа панӑн туйӑнчӗ, сарӑхнӑ пӳрнисемпе вӑл тем пысӑкӑш «качака ури» чӗркесе туртатчӗ.
Петя рассказывал, и я слушала его с таким чувством, как будто это был не Петя, а его младший брат — грубоватый, румяный, в полушубке, который крепко пахнул овчиной, с жёлтыми пальцами, которыми он ловко сворачивал огромные «козьи ножки».

Акшар тусанӗпе шуралса вараланнӑ пальто тӑхӑннӑ старик вилли панель ҫинче выртать, ун ҫине такӑнаҫҫӗ, чарӑнса пит-куҫне пӑхаҫҫӗ те васкамасӑр парӑнса иртсе каяҫҫӗ.
Мёртвый старик в белом, засыпанном известью и щебнем пальто лежал на панели, и на него натыкались, заглядывали в лицо и медленно обходили.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ав, ҫав ката патӗнче», терӗ мана шӑлавар тӑхӑннӑ сандружинница; пилӗкӗнчен хӑй пысӑк наган ҫакса янӑ; вӑл мана вӗтлӗх вӑрманалла кӗнӗ енне тӑсса кӑтартрӗ, тата леререхре, хӗвел ҫути ҫинче ҫиҫсе, хурӑн кати курӑнатчӗ.
«Вон там, где лесочек», — сказала мне сандружинница в штанах, с большим наганом на ремне, указав в ту сторону, где луга переходили в жидкий перелесок, а за ним, сияя под солнцем, стояла берёзовая роща.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑҫтан асра тӑрса юлчӗ-ха ҫак самант: хӗвел ҫутатса таран Восстани площачӗ, тинӗс ҫарӗн шинельне тӑхӑннӑ ҫӳлӗ доктор пусма тӑрӑх хӑпарать те унӑн пусма картлашкинче хуҫланса пыракан мӗлки ун хыҫҫӑн хӑпарать, аслӑ хапха умӗнче чуна пӑшӑрхантаракан пушлӑх…
Удивительно, как запомнилась мне эта минута: площадь Восстания, залитая солнцем; длинный доктор в морской шинели, поднимающийся по ступеням; тень, которая сломилась на ступенях, поднималась за ним; тревожная пустота у главного входа.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӳлӗмре ҫитӗсемпе витнӗ сӗтел-пукансем тӑраҫҫӗ, каҫхи кофта тӑхӑннӑ типшӗм карчӑк хутран салфеткӑсем туса ача пек йӑпанса ларать — юлашки вӑхӑтра вӑл ҫак ӗҫе юратсах пӑрахнӑ-мӗн.
потом очнулась, как ото сна, от беспокойных, утомительных мыслей, которые точно за руку увели меня иэ этой комнаты, где стояла мебель в чехлах и худенькая старушка в чистой ночной кофточке сидела и с детским вниманием вырезала бумажные салфетки — за последнее время это стало её любимым занятием.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑй ҫине тем тӑршшӗ шурӑ кофта тӑхӑннӑ, ятлаҫать хӑй.
в длинной белой кофте, и ворчала,

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл кӗрӗк ҫийӗн шур халат тӑхӑннӑ.
Она в белом халате поверх тулупчика.

28 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑлхаллӑ ҫӗлӗксем тӑхӑннӑ «пӗлӗт хӗрӗсем» ҫав-ҫавах юрлаҫҫӗ, хура пӗлӗт хупланӑ хула ҫине илемлӗ сасӑсем сараҫҫӗ.
А под облаками поют над городом молоденькие московские небожительницы в ушанках.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ман умра кӑвак галифе, каҫхи пушмак тата ӑшӑ фуфайка тӑхӑннӑ ҫын тӑрать.
Передо мной стоит человек в синих галифе, в ночных туфлях и в теплой фуфайке.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӗреслӗ урам варринче плащ-палатка тӑхӑннӑ ҫын уткалать.
А на перекрестке мерно похаживает фигура в плащ-палатке.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ман патӑмран икӗ утӑмра — ҫаптарса ҫӗлетнӗ тумтир тӑхӑннӑ пысӑк хӗрарӑм, вӑл шатӑрт-шатӑрт тутарса.
В двух шагах от меня рослая баба в стеганке хрустела.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Старик вӑрӑм кунчаллӑ калуш тӑхӑннӑ урисене хуҫлатса тенкел ҫинче выртать.
Старичок, оказывается, лежал на скамье, поджав ноги в ботах.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ ман умра ҫуталса кайрӗ, пит-куҫӑм патӗнчех атӑ, кӑҫатӑ, калуш тӑхӑннӑ урасем иртеҫҫӗ.
Но вот впереди посветлело, близко, у самой моей головы, зашаркали ноги в сапогах, валенках, галошах.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика