Шырав

Шырав ĕçĕ:

пурӑннӑ (тĕпĕ: пурӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анчах куҫӗсем — туларах мӑкӑрӑлса тӑракан симӗсрех куҫӗсем — Мересьев ҫине ҫав тери ҫуттӑн, кӑмӑллӑн, чӑн-чӑн туслӑн пӑхрӗҫ, ҫавӑнпа та ку таранччен курман-палламан хӗр тахҫантанпах палласа пурӑннӑ ҫын пек, унпа пӗр кил-хушшинче ӳссе ҫитӗннӗ пекех туйӑнчӗ.
Но глаза, зеленоватые выпуклые глаза, смотрели на Мересьева так светло и просто, излучали такое дружелюбие, что неизвестная эта девушка показалась давно знакомой, точно выросли они с ней на одном дворе.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫав, самантрах ӑна хӑйӗн Дегтяренкопа пӗрле пурӑннӑ ҫӗрпӳрт, чӑрӑш тураттисенчен тунӑ сарлака саксем аса килчӗҫ…
Он представил себе свою землянку, в которой они жили вместе с Дегтяренко, нары, устроенные на козлах из елок,

Стариксем ҫапла кашни хӑй тӗллӗн шухӑшласа пурӑннӑ хыҫҫӑн, юлашкинчен пӗр-пӗринпе ӗҫе майлаштарма сӑмах панӑ, вара кашни хӑй енчен ӗҫ ҫӳретме тытӑннӑ.
Старики до тех пор обдумывали всё это каждый про себя, что наконец друг с другом и переговорились, обнялись, обещались дело порядком обработать и принялись о нем хлопотать каждый со своей стороны.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Адриан вара хӑй те вилесем кӑшкӑрашнипе, вӗсем хӗстерсе пынипе лӗпсӗрех кайнӑ, отставкӑра пурӑннӑ гварди сержанчӗн шӑмми ҫине йӑванса кайнӑ, тӑнӗ пӗтнипе нимӗн пӗлми пулса выртнӑ.
И Адриан, оглушенный их криком и почти задавленный, потерял присутствие духа, сам упал на кости отставного сержанта гвардии и лишился чувств.

Тупӑкҫӑ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

— Отставкӑра пурӑннӑ гварди сержантне, Петр Петрович Курилкина астӑватӑн-и?
— Помнишь ли отставного сержанта гвардии Петра Петровича Курилкина?

Хӑнисене те, камшӑн ӗҫлетӗп, ҫавсене ҫеҫ чӗнетӗп: чӑн тӗнпе пурӑннӑ вилесене, — тенӗ.
А созову я тех, на которых работаю: мертвецов православных.

Ют алӑк урлӑ ура ярса пуссанах, хӑйӗн ҫӗнӗ ҫуртӗнче йӗрке ҫуккине кура, вӑл хӑйӗн кивӗ пӳртне — вун сакӑр ҫул хушши чи ҫирӗп йӗрке тытса пурӑннӑ пӳртне— аса илнӗ те лӑш хуйхӑрса янӑ, хӑйӗн икӗ хӗрне тата хӗр тарҫине час ӗҫлейменшӗн ятлама пуҫланӑ, вӗсене хӑй пулӑшма тытӑннӑ.
Переступив за незнакомый порог и нашед в новом своем жилище суматоху, он вздохнул о ветхой лачужке, где в течение осьмнадцати лет всё было заведено самым строгим порядком; стал бранить обеих своих дочерей и работницу за их медленность и сам принялся им помогать.

кӗпӗрнинче пурӑннӑ, вӑл икӗ столица та ҫарсем таврӑннине мӗнле уявланине курман.
губернии жила и не видала, как обе столицы праздновали возвращение войск.

Ҫил-тӑман // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Вӑл хӑйӗн ялӗнче отпускра пурӑннӑ.
Он находился в отпуску в своей деревне.

1811-мӗш ҫулӑн вӗҫӗнче, эпӗр манми тапхӑрта, хӑйӗн Ненарадово ятлӑ именинче пӗр ырӑ кӑмӑллӑ Гаврила Гаврилович Р… пурӑннӑ.
В конце 1811 года, в эпоху нам достопамятную, жил в своем поместье Ненарадове добрый Гаврила Гаврилович Р…

Пушкин «Белкин повеҫӗсене» 1830-мӗш ҫулта, кӗркунне, холер чирӗ сарӑлнӑ пирки тухса ҫӳреме юраман вӑхӑтра, хӑйӗн Болдино ятлӑ именинче виҫе уйӑх пурӑннӑ хушӑра ҫырнӑ.
Куҫарса пулӑш

А. С. Пушкин тата вӑл ҫырнӑ «Белкин повеҫӗсем» // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Унта Пушкин 2 ҫула яхӑн пурӑннӑ.
Куҫарса пулӑш

Панкрацра пурӑннӑ тӑватҫӗр вунпӗр кун калама та ҫук хӑвӑрт иртсе кайрӗ.
Четыреста одиннадцать дней в Панкраце промелькнули непостижимо быстро.

VIII сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Ку — вӗсем питӗ асӑрханса пурӑннӑ пирки.
Именно потому, что они живут очень осторожно.

Скорепа пичче // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Эпӗ ҫур ҫул хушши питӗрӗнсе, никама курӑнмасӑр пытанса пурӑннӑ хыҫҫӑн пӗрремӗш хут килтен уҫӑлма тухсан, вӑл мана ертсе ҫӳрекенни пулчӗ.
Она была моим провожатым, когда после полугода конспиративного сидения взаперти я первый раз вышел из дома прогуляться.

Лида // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Вӗсем Елинексем пурӑннӑ ҫуртрах пурӑннӑ.
Они жили в том же доме, где Елинеки.

Высушилсем, упӑшкипе арӑмӗ // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Каллех тепӗр хут калатӑп — эпир савӑнӑҫшӑн пурӑннӑ, савӑнӑҫшӑн ҫапӑҫӑва кӗнӗ, уншӑнах вилетпӗр.
И снова повторяю: жили мы для радости, за радость шли в бой, за нее умираем.

Манӑн халал // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Сабин тата Ян Неруда ҫинчен ҫырнисен пӗр пайне таҫта Елинексем, Высушилсем тата Суханексем пурӑннӑ ҫуртра пытарнӑ.
Часть монографии о Сабине и заметки о Яне Неруде спрятаны где-то в доме, в котором жили Елинеки, Высушилы и Суханеки.

Вӗсенчен нумайӑшӗ пӗр кун пурӑннӑ та ҫав кунпа пӗрлех вилнӗ.
Многие из них жили день и умерли с ним.

Эсир вӗсенчен пӗрне те пулин юратӑр, тӑван ывӑла, тӑван хӗре юратнӑ пек юратӑр, ӑна пуласлӑхшӑн пурӑннӑ чаплӑ ҫын вырӑнне хурса, унпа мухтанӑр.
Полюбите хотя бы одного из них, как сыновья и дочери, гордитесь им, как великим человеком, который жил будущим.

Ҫынсем тата 1-мӗш марионеткӑсем // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика