Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ывӑннӑн (тĕпĕ: ывӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун пит-куҫӗ ывӑннӑн курӑнать, питҫӑмартийӗ ҫилпе, хӗвелпе кушӑрканӑ, тӑнлавӗсем путса кӗнӗ, анчах хӑмӑр куҫӗсем йӑлтӑр-татса кӑна тӑраҫҫӗ.

Лицо у него было усталое, темная, обветренная кожа туго натянулась на скулах, на висках обозначились ямки, но карие глаза сияли.

27 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пит-куҫӗсем пурин те ывӑннӑн курӑнаҫҫӗ — вӗсенчен нихӑшӗ те кӗҫӗр куҫ хупман пулмалла.

Лица у всех были утомленные — видно, никто не ложился спать в эту ночь.

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Спектакльте актерсем выляҫҫӗ, спектакле хатӗрленӗ ҫынсем айккинчи ложӑсенчен тата балкон ҫинчен актерсем ҫине ывӑннӑн та пирӗншӗн пурпӗрех тенӗ пек пӑхса лараҫҫӗ.

Играют спектакль актеры, а люди, его подготовившие, устало и даже равнодушно разглядывают актеров из боковых лож и балкона.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Вӑл тӑмаланнӑ ҫӳҫлӗ пуҫне ывӑннӑн шӑлса илчӗ.

Устало провел рукой по спутавшимся волосам.

Пӗрремӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Хохол пӳлӗм тӑрӑх вӑраххӑн, ывӑннӑн, эрешмен урисем пек ҫинҫе урисемпе кӑштӑртаттарса ҫӳрерӗ.

Хохол медленно и устало шагал по комнате, тихо шаркая тонкими, паучьими ногами.

XXI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Килелле вӑл кичеммӗн, ывӑннӑн утса кайрӗ.

Он пошел домой грустный, усталый.

XIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл ывӑннӑн курӑнать…

Он казался усталым.

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Йывӑҫ ҫулҫисем хуллен, ывӑннӑн чӑштӑртатаҫҫӗ.

Слышно, как устало шелестит листва деревьев.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫӗршер ҫухрӑм та ытла утнӑскерсем пулас хӑйсем, ывӑннӑн мӗкӗреҫҫӗ, макӑраҫҫӗ, меклетеҫҫӗ…

Прошедшие пешком, видимо, не одну сотню километров, устало мычали и блеяли.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Беседкӑна кӗрсе канас тенӗччӗ, — терӗ Корчагин хуллен, ывӑннӑн.

Хотел отдохнуть в беседке, — устало ответил Корчагин.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тоня ывӑннӑн кулса илчӗ.

Тоня улыбается усталой улыбкой:

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Господа, юрату ҫинчен калаҫӑпӑр, — хушса хучӗ Евдоксия, аллисене лучӑрканнӑ диван минтерӗ ҫине ывӑннӑн хурса.

Господа, будемте говорить о любви, — прибавила Евдоксия, томно уронив руку на смятую подушку дивана.

XIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Пике кашниех хӑйӗн ҫине маларах пӑхтарасшӑн тӑрӑшакансем ҫине ывӑннӑн, ирӗксӗррӗн пӑхса ҫаврӑнчӗ те, Пискарева куҫран пӑхрӗ.

Она обвела своими глазами весь круг, наперерыв жаждавший остановить ее внимание, но с каким-то утомлением и невниманием она скоро отвратила их и встретилась с глазами Пискарева.

Невски проспект // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

— Эпӗ хама хам та кӑмӑлламастӑп, Зимин, — ывӑннӑн ответлерӗ Катя.

— Я сама себе не нравлюсь, Зимин, — устало отозвалась Катя.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя пӗҫерсе тӑракан ҫамкине ывӑннӑн шӑлчӗ.

Катя устало провела ладонью по горячему лбу.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӗрарӑм, туртма ҫӑмӑлланнине туйнӑ пек, унчченхи пекех ывӑннӑн унпа юнашар, утса пычӗ.

Женщина словно и не почувствовала облегчения, по-прежнему брела с покорной усталостью рядом.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ху пӗлетӗн, — терӗ те хӗрарӑм ывӑннӑн, ыйтса-мӗн тӑмасӑр, ҫенӗх урати урлӑ ярса пусрӗ.

— Сам знаешь, — устало отозвалась женщина и, не спрашивая разрешения, шагнула через порожек сеней.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ырханланса, ватӑлса кайнӑ пек курӑнать, ывӑннӑн пӗкӗрӗлсе, куҫ харшисене пӗркелентерсе ларать, аллисемпе тӗслӗ кӑранташсен пачкине ҫавӑркалать, хӑйне шалтан ҫунтарса тӑракан япалана пӗр харӑс кӑларса тӑкасран хӑйне хӑй аран-аран чарса тӑнӑ пек туйӑнать.

Он будто похудел и постарел, устало горбился, супил брови, крутил в руках пачку цветных карандашей и, казалось, только огромным усилием воли сдерживался, чтобы не выплеснуть сразу то, что жгло его изнутри.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Часах Егор унӑн кашни сӑмахне итлеме пуҫларӗ; арӑмне питрен ачашшӑн пӑхса, ывӑннӑн йӑл кулчӗ.

Скоро уже Егор не пропускал ни одного ее слова, с нежностью смотрел на лицо жены и устало улыбался.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин Алексей Макаровича ывӑннӑн та тимсӗррӗн, калаҫӑва питех хакламан пек итлерӗ, анчах Константин курчӗ: ҫак тимсӗрлӗхре юри хӑтланни те, асӑрханулӑх та, йывӑр тарӑху та пур.

Казалось, Коробин слушал Алексея Макаровича с усталой рассеянностью, как бы не придавая особого значения разговору, но Константин видел, что в этой рассеянности таились и нарочитость, и настороженность, и трудно скрываемое раздражение.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех