Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗтнӗ (тĕпĕ: пӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унти вӑйӑ, вӑрӑм сӑмсаллӑ, пӑрӑҫ хутаҫҫи пек хӗрлӗ калпаклӑ, йывӑҫ майлӑ пукане — Ванька Рутютю — чукмарпа городовоя ҫапса вӗлернипе пӗтнӗ.

Оно закончилось тем, что Ванька-Рутютю — длинноносая кукла в колпаке, похожем на стручок красного перца, с деревянной шеей паралитика — убил дубинкой городового.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ырхан янаххине чӗркеленсе пӗтнӗ чӗркуҫҫисем ҫине хурса, вӑл куҫ айӗнчен ҫӳлелле, пӗлӗт ҫине пӑхать: каҫ пулас умӗнхи пӗлӗтсем хум пек ишеҫҫӗ, йӗри-тавра шӑрчӑксем чӗриклетеҫҫӗ, ӗнесем ҫӳреҫҫӗ.

Поставив худой подбородок на исцарапанные колени, она смотрела исподлобья вверх, в небо, по которому плыло предвечернее облако, вокруг тыркали сверчки и ходили коровы.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ача хӑйӗн вараланса пӗтнӗ кӳпшек аллипе илемлӗ автан-конфет лартнӑ патака хытӑ тытрӗ.

Ребенок крепко держал пухлой замурзанной ручкой лучину с ярким леденцом на конце.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кимминче икӗ пӑшалччӗ, темле тир пурччӗ, секстант та хир биноклӗ, пурте тутӑхса пӗтнӗ, кӑвакарса пӑнтӑхнӑ, мӑкпа ӳссе ларнӑ.

В ней лежали два ружья, какая-то шкура, секстант и полевой бинокль, всё заржавленное, заплесневелое, заросшее мхом.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр ҫыру тӑрӑх ҫеҫ ученӑйсем хамӑр эрӑччен пулса пӗтнӗ пӗр ҫӗршывӑн пурнӑҫне тупса пӗлни ҫинчен таҫта вуланӑччӗ эпӗ.

Я где-то читал, как по одной надписи, вырезанной на камне, учёные открыли жизнь целой страны, погибшей ещё до нашей эры.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл сӗвӗнсе пӗтнӗ сӑмсине, куҫҫульне ҫаннипе шӑлчӗ, икӗ пӳрнипе сӑмсине хӗстерсе тусан ҫине шӑнкарчӗ те, ҫӑмӑл корзинкине хулпуҫҫи ҫине ҫакса, пулӑҫсем пек хыттӑн пусса уттарчӗ.

Он вытер рукавом слезы, щипавшие облупленный носик, высморкался двумя пальцами в пыль, вскинул на плечо легкий садок и пошел прочь своей цепкой, черноморской походочкой.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн стенисем хуралнӑ, сӗвӗнсе пӗтнӗ.

Ее стены потемнели, облезли.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Кӗскен каласан, ҫакӑн пек: ӗлӗкхи вӑхӑтра, «ашшӗн ашшӗ пурӑннӑ» вӑхӑтрах-ха вӑл, Янтунгай ӑратнине пӗр ҫын пырать те, вӑл хӑйне Карск тинӗсӗнче пӑрсем хушшинче пӗтнӗ шхунӑн матросӗ тет.

 — В общем, примерно так: в прежнее время, когда ещё «отец отца жил», в род Яптунгай пришёл человек, который назвался матросом со зверобойной шхуны, погибшей во льдах Карского моря.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Килӗмӗр» те курӑнатчӗ вара — тӗлӗнмелле каскаланса пӗтнӗ сӑрт-тулӑ кӑвак пӑр, вӑл ҫурмаран катӑлнӑ пек курӑнать, унта пынӑ чух эпир хамӑра юрлӑ тӗпсӗр шӑтӑка шуса аннӑ пек туяттӑмӑр.

И «дом» открывался — причудливо изрезанные дикие горы, синие ледники, как бы расколотые вдоль и готовые скользнуть в бездонные снеговые ущелья.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ ман паталла, хрен курӑкӗн пӗтӗрӗнсе пӗтнӗ вӗтӗ чӗрӗмӗсемпе сапса, пӑтӑпа тултарнӑ тем пысӑкӑш чӗлӗ кӗреке сӗтелӗ урлах ишсе килет!

Огромный ломоть, набитый кашей и посыпанный затейливыми стружками хрена, плывёт ко мне через стол!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пачах ҫука юлнӑ, юхӑннӑ, пӗтнӗ.

Он был совершенно разорен, уничтожен, раздавлен.

VIII. «Ҫын шыва сикрӗ!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мана ҫапах ун чухне те, халӗ те ҫав хӑйпӑнса пӗтнӗ стенасем ҫине пӑхсан, унта темӗн кӑмӑла туртманни пур пек туйӑнать.

Но и тогда и теперь что-то неопределённо-подлое померещилось мне в этих облупленных стенах.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Жактра хуть ыйтса пӗлесчӗ, — терӗ карчӑк, шухӑшлакаласа тӑрсан, — жакт та ҫук, вилсе пӗтнӗ.

— Жакт надо спросить, — сказала она подумав, — а жакт тоже нет, помер.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Карчӑк, пуҫне ҫилӗллӗн сулкаласа, хӑй виҫӗ уйӑх хушши больницӑра выртни ҫинчен каласа пачӗ, муллана чӗнесшӗн пулнӑ та, Ленинградра пӗр мулла та ҫук, пур мулласем те вилсе пӗтнӗ.

Сердито тряся головой, дворничиха сказала, что она сама «три месяца в больнице лежал, мулла звал, ни один мулла в Ленинграде нет, все мулла помер».

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫук пек, тупаймастӑп пек туйӑнчӗ мана — пур ҫуртсенче тенӗ пек, пӗтӗмпех чӳрече куҫӗсем ҫӗмӗрӗлсе пӗтнӗ те, шӑпланнӑ ҫуртсем куҫӗсене салхуллӑн хупса тӑнӑ пек курӑнаҫҫӗ.

Мне казалось, что нет, не найду — если почти во всех домах были выбиты стёкла и дома стояли молчаливые, как бы с печально опущенными глазами.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ӑна шӑпах пульӑсемпе питӗнчен персе тивертнӗ, хура куҫхаршийӗсем ытла хӗн курса пӗтнӗ пек туртӑнарах тӑраҫҫӗ.

Пули попали в лицо. Красивые чёрные брови были сдвинуты с выражением страдания.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫунса пӗтнӗ машинӑна фотографипе ӳкерсе илнӗ.

Он сфотографировал остатки сгоревшей машины.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ытти хутсемпе «Красные соколы» хаҫат та планшетрах пулнӑ та, вӗсем йӗпенсе пӗтнӗ, ҫухалнӑ — Ромашов хӑех каларӗ-ҫке: «Хаҫатран лӳчӗркенчӗк пулса тӑчӗ», тесе.

Другие бумаги и газета «Красные соколы» тоже были в планшете, но они размокли, пропали — ведь сам Ромашов сказал: «Газета превратилась в комочек».

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пурте кайса пӗтнӗ.

Все разъехались.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Лайӑх пӗлетӗп, кӑҫал пурте саланса пӗтнӗ, аслӑ классенче вӗренекенсем укрепленисем тунӑ ҫӗртен таврӑнайман.

Я знала, что почти все наши разъехались, старшеклассники еще не вернулись с укреплений.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех