Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫитеймен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тепӗр тӗлӗшпе вара Ермолая никам та ҫитеймен: ҫуркунне, шыв тулнӑ вӑхӑтра, пулӑ тытас, алӑ вӗҫҫӗнех раксене туртса кӑларас, кайӑк-кӗшӗк тӗлне шыраса тупас, путенесене астарса тытас, хурчкасене ярӑнтарса антарас, шӑпчӑксене «арҫури шӑхличипе» тата «куккукла вӗҫсе» тытас пултарулӑх Ермолайӑн чухлӗ никамӑн та пулман…

Зато никто не мог сравниться с Ермолаем в искусстве ловить весной, в полую воду, рыбу, доставать руками раков, отыскивать по чутью дичь, подманивать перепелов, вынашивать ястребов, добывать соловьев с «дешевой дудкой», с «кукушкиным перелетом»…

Ермолайпа мелник арӑмӗ // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 132–142 с.

Пӳ-сийӗ унӑн йӑрӑс та хӳхӗм, анчах тӗрекленсех ҫитеймен пулас.

Она была грациозно сложена, но как будто не вполне еще развита.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Вӑл каланӑ сӑмахсем пирен пата тӗппииех ҫитеймен, анчах мӗн каланин шухӑшӗ нумай ҫын чӗринче упранса юлнӑ.

Которые хотя не могли перейти к нам во всей точности, но глубокий смысл их впечатлелся в сердцах многих.

Иккӗмӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Катя ҫӳлти нар ҫинче, ӗнер ҫеҫ тунӑ кӑмака ҫине пӑхса выртать, кӑмака типсе ҫитеймен пирки тӗтӗм йӑсӑрланать.

Катя лежала на верхней наре, устремив широко открытые глаза на печку, которая была сложена только вчера и, как следует еще не просохнув, дымила.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Унӑн шухӑшне яш каччӑн ларсах ҫитеймен хулӑн сӑсси татрӗ:

Из задумчивости его вывел юношеский ломающийся басок:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ килӗшсе пуҫӗпе сулчӗ те, Чумаков, пиҫсе ҫитеймен вир пӑттине шӑлӗсемпе кӑмпӑртаттарса, малалла каларӗ:

Тот утвердительно качнул головой, и Чумаков, с хрустом дробя зубами неразварившееся пшено, продолжал рассказ:

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах пахча ҫавӑрма пӗр йӑмра кӑна ҫитеймен, ачасем вара вӑрмана кайса пӗрер метрлӑ каскасем тупса килнӗ те, Архип Кузьмич ҫавсене те решетке тунӑ ҫӗре янӑ.

Куҫарса пулӑш

IV. Ҫӑмӑлах та мар ӑна тӑвасси // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Унта санаторий пулнӑ, хӗрӗх пӗрмӗш ҫулта ӑна бомбӑсемпе аркатса тӑкнӑ: фашистсем Мускава ҫитеймен пирки шултӑра бомбӑсене пӗтӗмпех ҫакӑнта пӑрахса хӑварнӑ.

Там санаторий был, а в сорок первом его разбомбило: немец не долетел до Москвы и все фугаски тут побросал.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Тетка карлӑк урлӑ, унтан такамӑн хулпуҫҫийӗ урлӑ сикнӗ те, ложӑна пырса тухнӑ; тепӗр ярусне ҫитме ҫӳллӗ стена урлӑ каҫса каймалла; Тетка сикнӗ, анчах ҫитеймен те, стена тӑрӑх каялла шуса аннӑ.

Тетка прыгнула через барьер, потом через чье-то плечо, очутилась в ложе; чтобы попасть в следующий ярус, нужно было перескочить высокую стену; Тетка прыгнула, но не допрыгнула и поползла назад по стене.

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Ҫавсенчен чи йывӑррисем те, — антив, лӑскантарса халтан янӑ, йӳҫӗ те тӑварла тарпа тертлентернӗ, ывӑҫ тупанне суранлатса юнлантарнӑ пултӑр, — чи-чи пысӑк ырлӑх халӗ, анчах вӗсем патне, хӗвел патне ҫитеймен пекех, ӗмӗтпе те ҫитеймӗн текех.

И даже самые тяжелые из них, изнурительные, горько-соленые от пота, с кровавыми мозолями на ладонях, рисовались как высшее блаженство, до которого сейчас, как до солнца, даже мечтой не дотянуться.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Мӗншӗн пытанмаллаччӗ-ши ман? — тӗлӗнем пек пулса ыйтрӗ вӑл, Григорипе танлашсан; хӑй вара ҫапӑҫу хыҫҫӑн ҫаплах йӑвашланса ҫитеймен хӗрелсе кайнӑ хаяр куҫӗсене именчӗклӗн аяккалла тартрӗ.

— И чего бы это мне хорониться? — с кажущимся удивлением спросил он, поравнявшись с Григорием, а сам смущенно отводил в сторону еще не потухшие после боя, налитые кровью, осатанелые глаза.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Типӗ кизекпе кӑнтӑрлахи шӑрӑхран сивӗнсе ҫитеймен тӑпра шӑрши кӗрсе тӑчӗ.

Пахло сухими кизяками и не остывшей от дневного жара землей.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫынпа танлаштарсан, эсӗ, ҫав платник нихҫан столяр хисепне ҫитеймен пекех…

Супротив человека ты все равно, что плотник супротив столяра…

I. Хӑйне ӑссӑр тыткалани // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

— Сирӗн алӑ лайӑх тӳрленсе ҫитеймен вӗт-ха!

— У вас же рука не зажила как следует!

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, ырханкка та лутака, ансӑр питлӗ те шӗвӗр сӑмсаллӑскер, самай ватӑлнӑ арҫын пек мар, ытларах ҫитӗнсе ҫитеймен ача пек пулнӑ.

Щуплый, низкорослый, с узким остроносым лицом, он скорее походил на подростка, чем па зрелого, в годах мужчину.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Казаксен тахҫантан килекен хӑнӑхӑвӗнчен хӑпсах ҫитеймен Мишка та, Хӗрлӗ Ҫарта пулсан та, авалхи йӑлана ҫав-ҫавах ҫирӗп уяма хатӗрленчӗ.

И Мишка, еще не освободившийся от казачьих традиций, даже будучи в Красной Армии, собирался свято соблюсти старинный обычай.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вороновский хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ те халӗ ӗнтӗ кӑмӑллӑнрах, анчах сӳрӗлсех ҫитеймен ҫиллине пурпӗр палӑртса калаҫрӗ:

Вороновский пожал плечами и уже миролюбивей, но с оттенком неостывшего негодования продолжал:

LII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑхатӑн та — ав еплескер, ачалла алӑллӑ, урлӑ хӑлхаллӑ, тӗрекленсе ҫитеймен ҫинҫешке мӑйӗ ҫинче анчахрах кӑна карланки мӑкӑрӑлма пуҫланӑ пысӑк арҫын ача кӗлетки выртать.

Лежит этакое большое дитя с мальчишески крупными руками, с оттопыренными ушами и зачатком кадыка на тонкой, невозмужалой шее.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫхине кил хуҫи арӑмӗнчен евангелирен чӗрсе илнӗ икӗ листа сарӑхса кайнӑ хут, шӑрпӑк курупки тата, типӗ илеперпе хутӑштарса, хӑвачӗ кӗрсе ҫитеймен «дюбек» — килте ӳстернӗ табак — ҫулҫисем пӗр йӗкӗр ывӑҫ пек парса янӑ.

Вечером хозяин прислал с бабой два затхлых бумажных листа, вырванных из Евангелия, коробку серников и пригоршню смеси: сухой донник и корешки недозрелого самосада — «дюбека».

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсенчен ытларахӑшӗ ҫар тумӗ тӑхӑнса ҫӳрекен «шухӑшлакан интеллигенцин» чи вараланчӑк пайӗ пулса тӑнӑ: большевиксенчен тарнӑ, шуррисем патне ҫитеймен, пурӑннӑ майӗпен, Раҫҫей шӑпи пирки тавлашнӑ, ачи-пӑчи валли сӗт туянма укҫа ӗҫлесе илнӗ, тата, ниҫта кайса кӗрейми ӑнтӑлса, вӑрҫӑ пӗтессе кӗтнӗ.

В большинстве они являли собой самую пакостную разновидность так называемой «мыслящей интеллигенции», облаченной в военный мундир: от большевиков бежали, к белым не пристали, понемножку жили, спорили о судьбах России, зарабатывали детишкам на молочишко и страстно желали конца войны.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех