Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пирӗн наступлени пуҫланса кайнипе тӑшманӑн икӗ ушкӑнӗ те арканса кайнӑ, техникӑна, хӗҫ пӑшала пӑрахса, хисепсӗр ҫухатусем туса, васкавлӑн чакма пуҫланӑ…

В результате начатого наступления обе эти группировки разбиты и поспешно отходят, бросая технику, вооружение и неся огромные потери…

29 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шан, Игорек, вожатӑю сана ҫак хура вӑрмана пӑрахса хӑварас ҫук.

Будь уверен, Игорек, твоя вожатая не бросит тебя одного в этом лесу.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ темиҫе хутчен те ҫакӑн пек картина куртӑм: орудипе пени уйрӑмах хыттӑн ханклатса илтӗнсен, пурте, карташӗнче пуррисем, мӗнпур ӗҫе пӑрахса, шӑпланса, чупса пынӑ ҫӗртен чарӑнса, сасӑ енне чылайччен тинкерсе тӑраҫҫӗ.

Я видела несколько раз, как все, кто находился на дворе, приостанавливались, замолкали и долгое время смотрели в ту сторону, откуда доносился какой-нибудь особенно гулкий орудийный удар.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл сайра шӑлӗсене йӗрсе пӑрахса, хыттӑн кулса ячӗ, сӑмси патӗнче, хачӑпа касса илнӗ пек, пӳрнисене вӑльт-вальт тутарчӗ.

Он громко засмеялся, выставив редкие зубы, и сделал пальцами около своего носа, словно взмахнул ножницами.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Аван-ха, Полина Аркадьевна мана пӑрахса, каллех Долгухинпа фронтри ӗҫсем ҫинчен калаҫма пуҫларӗ.

Хорошо, что Полина Аркадьевна уже опять заговорила с Долгухиным, настойчиво выспрашивая его о разных фронтовых делах.

23 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Паллах, эсир мана тем пекех ятлатӑр, пире ҫул ҫине пӑрахса хӑварчӗ те, хӑй Мускава таврӑнчӗ, тетӗр.

— Вы, конечно, там меня очень ругаете, что я бросила вас в дороге и вернулась в Москву.

22 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах ман, епле пулсан та, пӗлӗте пӑрахса, ҫӗре анмаллах.

Но мне надо было спускаться с неба на землю.

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Ҫук, юман патне эс куҫма пултараймӑн. Тӑлӑх шӑпуна эс пӑрахса каяймӑн…»

«Но нельзя рябине к дубу перебраться, знать, ей, сиротине, век одной качаться…»

21 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тен, хӗрӗ хӑй вӗсене пӑрахса кайнӑ пуль?

А может, дочка их бросила?

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Тӑван хӗрне тӗнче ҫине пӑрахса хӑварнӑ…

— Бросили дочку в темноте на произвол судьбы…

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Аван мар-ҫке, Амед, ачасене пӑрахса хӑвартӑм эп?

— А нехорошо, Амед, что я ребят бросила, а?

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ, чӑлханса-пӑлханса, хӑвӑртрах пултӑр тесе, пӗр-икӗ сӑмахпа хамӑр эшелон ҫинчен, ачасем ҫинчен, Мускавран тухма хама епле йывӑр пулни ҫинчен, каялла пӑрахса кайма ҫул ҫук пирки чунӑм мӗнле ыратни ҫинчен Амеда каласа патӑм.

Путаясь, в двух словах, как можно быстрее рассказала я Амеду о нашем эшелоне, о моих ребятах, о том, как тяжело мне было уезжать из Москвы, как страшно мне стало сегодня, когда я подумала, что туда уже нельзя вернуться.

18 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл ҫавӑнтах пӑрахса кайма тӑчӗ, тем сӑлтавпа кӑмӑлӗ ҫаврӑнчӗ тата, юлма килӗшрӗ.

Она заявила, что она сейчас же уйдет, но потом смилостивилась и осталась.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ӑҫтан эп халӗ тин хамӑн пионерсене, хамӑн Мускава пӑрахса кайма пултарӑп-ха?

Как я могла уехать, как я могла оставить пионеров своих и Москву.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ тарӑхса кайса, листовкӑна ҫӗр татӑк турӑм, унтан, ҫӗре чӑмӑртаса пӑрахса, пушмак кӗлипе тем тарӑнӑш таптаса хӑвартӑм.

Я так рассердилась, что разорвала листовку в клочья, скомкала их, бросила на землю и даже вдавила бумажки поглубже каблуком.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫул ҫырман тепӗр енне каҫрӗ; кунта эп нимӗҫ самолечӗ пӑрахса хӑварнӑ листовкӑсенчен тата тепӗрне тупрӑм.

Дорога шла по ту сторону оврага; я нашла там еще одну листовку, сброшенную немецким самолетом.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫав ҫын халӑх тӗнне пӑрахса ислам йышӑннӑ пулать, тавралӑхӑн тӑрӑхтӗперӗ (наместник) пулса тӑрать.

Куҫарса пулӑш

Ишек // Наг ТУРАН. Самант, 2013, 11№

«Мӗн тӑвас ӗнтӗ, савнӑ ҫыннӑм! — тесе ҫыртӑм эпӗ Саньӑна, вӑл мана Ленинграда чӗнтерсе, ҫинчен тата пӗтӗм ҫемьепех пӑрахса хӑварнӑшӑн хай ҫине йывӑра илсе ман пата ҫырнӑ ҫыруне вуланӑ хыҫҫӑн. —

«Что же делать, милый мой! — ответила я Сане, когда в одном письме он сетовал на себя за то, что вытащил меня в Ленинград и бросил, да ещё с целым семейством.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Астӑватӑр-и, вӑл акӑ атте сӑмахӗсенех ҫырнӑ-ха: «Манӑн нимӗнле шанчӑк ҫуккипе карапа пӑрахса хӑварма тивсен, эпӗ вара хамӑр тупнӑ ҫӗр патне каятӑп», тенӗ.

— Помните, он приводит слова отца: «Если безнадёжные обстоятельства заставят меня покинуть корабль, я пойду к земле, которую мы открыли».

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах темшӗн эпӗ ҫав ҫырусене вутта пӑрахса ҫунтарасран хӑраттӑм; ӑҫта килчӗ унта выртса таптанатчӗҫ вӗсем, ирӗксӗрех вӗсем ман тӗле килетчӗҫ те, сивлек кӑмӑлпа пӑхса илеттӗм вӗсем ҫине.

Но мне почему-то было страшно жечь эти письма; они валялись где попало, я невольно натыкалась на них — и отдёргивала руку.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951