Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хам ҫак саманара ҫуралнӑшӑн калама ҫук савӑнатӑп, шӑп тӗлнех пулнӑ иккен!..

Ужасно я рад, что в такое время родился, в самый раз попал!..

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тавралӑх шӑп, бетон юпа ҫумне пире кӑкарса тӑракан чалка борт хӗррине сӑтӑркаласа сасӑ туни илтӗнет.

Было очень тихо; слышно было, как трется о борт чалка, которая держала нас у бетонного устоя.

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑп ҫав самантра тем капламӑш хум килсе, ӑна пуҫӗпех пуҫтарса хунӑ.

Но тут огромная волна накрыла его с головой.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унӑн шап-шурӑ борчӗ ҫинче, шӑп сӑмси тӗлӗнче, ылттӑн саспаллисемпе ҫаптарнӑ ят: «Фламмарион».

На белоснежном борту ее, у самого носа, накладными золочеными буквами было набито название: «Фламмарион».

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кунта тӗттӗм те, шӑп та, площадкӑна юр хӳсе кайнӑ.

Здесь было темно и тихо, площадка завалена снегом.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Алӑк хыҫӗнче, пӳлӗмре, кӗҫех шӑп пулчӗ.

И внезапно там, за дверью, стало очень тихо.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫавӑ ҫав, — савӑнса кайрӗ Расщепей, — шӑп ҫавӑ, халтура тени.

— Вот-вот, — обрадовался Расщепей, — именно халтуры.

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Эй, тур ҫырлах, нимӗн тирпейӗ те ҫук, шӑп тасатма хускатсан…

— Господи батюшки, а у нас беспорядок такой, уборку затеяли…

13 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑп та лӑп, ытла та мая килнӗ.

Прямо в самую пору пришлась.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫавӑ, шӑп ҫавӑ, — ответлет анне.

— Она, она самая, — говорит за меня мать.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ачи шӑп кӑна ман пекскер.

Мальчишка как раз мне под рост.

10 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑп сирӗнпе пӗр тантӑш.

Товарищ бы был.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑп пуҫланас умӗн, кӗтмен ҫӗртен, пӗр хӑна персе ҫитрӗ — хура мӑйӑхлӑ, хӗрлӗ питлӗ гусар.

Перед самым спектаклем появляется неожиданный гость, черноусый и краснолицый гусар.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Лабардан: «Шӑп пулӑр» тесе, хӑмисене шак-шак тутарчӗ, «мотор!» — тесе команда пачӗ, вара эп, мӗнпур халӑма пухса, хӗрӳллӗн, ӗнентерсе калаҫма тӑрӑшса, Давыдов — Расщепее ӳкӗтлеме пуҫларӑм:

Лабардан крикнул: «Дайте тишину!», щелкнул дощечками и скомандовал: «Мотор!» — я, собрав все силы, стараясь говорить как можно убедительнее, как можно горячее, стала просить Давыдова — Расщепея:

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл виҫ кӗтеслӗ шӗлепкепе, шурӑ лосинӑпа, шӑп та шай Наполеон, — ӑна хамӑр комод ҫинче пулнипе эпӗ мӗн пӗчӗкрен пӗлнӗ.

Живой Наполеон стоял передо мной, в треугольной шляпе, в белых лосинах — ну, словом, точно такой, каким я привыкла его видеть всю жизнь у нас на комоде, около зеркала.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл — шӑп хӑех, анчах хулпуҫҫийӗ кӑна тӗрӗс, пирӗн комод ҫинчи пек катӑлман, тата ку, паллах, пирӗннинчен чылай пысӑк.

Он был совсем такой, как у нас на комоде, только плечо у него было целое, не отбитое, и он был, конечно, гораздо крупнее.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унччен те пулмарӗ, мана ответ панӑ пекех, умри стена ҫине вутлӑ сӑмах йӑлкӑшса тухрӗ: «Шӑп пулӑр!»

И вдруг, словно в ответ, передо мной на стене зажглась и замигала огненная надпись: «Тихо!»

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эп ҫаврӑнса тӑнӑ чух вӑл шӑп кӑна мана ӳкерсе илме хатӗрленнӗ иккен: аллинче ун пӗчӗкҫӗ «лейка».

В тот момент, когда я обернулась, мне показалось, что он собирался сфотографировать меня: я заметила у него в руках маленький аппарат «лейку».

1 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унӑн кӑштах ӑшӗ вӑркатчӗ, итлекелесе тӑнӑ май, текех вара: — Шӑп пул, ав, алӑка шаккаҫҫӗ, — тетчӗ мана.

Она была немного взволнована, все прислушивалась и говорила мне: — Ш-ш, звонок.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лӑп та шӑп ҫак кун ӗнтӗ эпӗ Кудринск площадӗнче симӗс бархат пальто тӑхӑннӑ ырханкка кӑна карчӑка тӗл пултӑм.

день, когда на Кудринской площади я встретил худенькую старушку и зеленом бархатном пальто-салопе.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951