Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

айне (тĕпĕ: ай) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Вӗсен айне вут хуратӑп-ха эпӗ, ташлаҫҫӗ-ха вӗсем пӗрре!» — терӗн.

«Разведу, дескать, под ними огонь, попляшут они у меня!»

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аниҫҫе хӗп-хӗрлӗ шултра кӑварсене тушилкӑ тулли тултарчӗ, ытти вӗтӗреххисене хуран айне туртса кӗл сапрӗ, кӑмакаран хӗрнӗ кирпӗч ӑшши ӑна питӗнчен ҫапрӗ — ҫуллахи шӑрӑх кун пӑчӑ ҫил вӗрсе илнӗ пек туйӑнчӗ.

Она набрала полную тушилку крупных красных углей, остальные, помельче, загребла в загнетку, присыпала их золой, и из глубины печи в лицо ей повеяло душным суховеем, как в знойный августовский день.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ха, вӗчӗрхенсе кайрӗ, айне вут хурсан!

— Ишь завертелся, как под ним огонь развели!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗн шухӑшласа кӑларчӗҫ-ха — хуть ҫӗр айне путса анса кай!

Что ведь удумали — сквозь землю надо провалиться!..

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑл чакаланса хӑй айӗнчен ытларах сирпӗтет, пирӗн ырӑ ҫынсем вара хӑйсен айне ытларах чикеҫҫӗ, тепӗр чухне тата хӑйсене те, ҫынсене те нимӗн те лекмест.

— Она все больше от себя гребет, а наши радетели знай под себя, да так, что иной раз ни себе, ни людям ничего не достается!

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Малтан эпӗ кунта ларакансенчен акӑ мӗн ыйтасшӑн — пӗлтӗр кӗркунне ҫурт тӑррине витме е кӑҫал ҫуркунне выльӑх айне сарма улӑм илнӗ-и кам та пулин?

Для начала я у всех, кто тут сидит, спрошу вот о чем — получал ли кто прошлой осенью солому на крышу или нынче весной для подстилки скотине?

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Паҫӑр айне улӑм хурса патӑм та, пӗтӗмпех ӑнланнӑ пек-ҫке хӑй, чисти ҫын пекех пӑхать, ӗненмелле те мар!

— Соломки ей давеча подложила, а она ровно все понимает, глядит прямо как человек — не поверишь!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Неушлӗ урӑх нимӗн тума та ҫук? — шухӑшларӗ вӑл, ялти пӑч-пач ҫутӑсем ҫине салхуллӑн тинкерсе. — Ҫаплах алла усмалла-и ӗнтӗ, ҫав шульӑксен айне юлмалла-и?

«Неужели больше ничего нельзя сделать? — подумал он, с тоской всматриваясь в огоньки деревни. — Так вот и опустить руки, признать верх этого жультреста?

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Лашана часрах тӑвар та лупас айне тӑрат.

— Распряги поскорей Серого да поставь под навес.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Темиҫе хут та тӗксе аппаланнӑ хыҫҫӑн машинӑ, туратсене кустӑрмисем айне пӗтӗре-пӗтӗре чиксе, вӗсене ҫавӑнтах кӑлара-кӑлара пӑрахса, уласа, чӗтресе, лакӑмран тухма пуҫларӗ, Мажаров ҫине каллех пылчӑк сирпӗтрӗ.

После нескольких попыток машина с дрожью и ревом стала выбираться из рытвины, загребая под колеса ветки и тут же выбрасывая их и обдавая Мажарова брызгами.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кустӑрмасем айне туратсем ытларах йӑтса килӗр, эпӗ машинӑна домкратпа ҫӗклетӗп те дифера чавса кӑларатӑп.

Тащите побольше веток под колеса, а я поддомкрачу и буду откапывать дифер.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пуйӑс тапраннӑ ҫӗре кашни вырӑн тупрӗ, никам та ӗнтӗ ура ҫинче тӑмасть, саксем айне тата ҫӳлти сентресем ҫине хунӑ япаласем никама та кансӗрлемеҫҫӗ, вара Константина вакун хӑйне евӗр хӑтлӑ та пурӑнма хӑнӑхнӑ кил-ҫурт евӗр туйӑнса кайрӗ, — ҫак ҫынсемпе вӑл сахалтан та икӗ-виҫӗ кун пӗрле кайнӑ тейӗн.

К отходу Поезда каждый обрел свое место, никто уже по стоил, ноши, рассованные под лавки и на верхние полки, тоже уже никому не мешали, и вагон показался Константину по-своему уютным и обжитым, точно люди в нем охали по меньшей мере два-три дня.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӑкӑрӑлса тӑракан кӑшт шыҫӑннӑ пек курӑнакан кӑкри ҫинче ӑвӑс тӗслӗ сарӑ аллисем лӑпкӑ выртнӑ, сак патне чӗркуҫленсе ларнӑ амӑшӗ хӳхлесе макӑрас мар пулсан, ашшӗ картишӗнчен вутӑ ҫурса кӗнӗ те, пурттине сак айне пӑрахса, кӑтра аркӑллӑ кӗрӗк пиншакне сарса, канма выртнӑ тесе шухӑшлама пулнӑ…

На выпуклой и словно чуть вздувшейся груди покойно лежали восково-желтые кулаки, и, если бы на коленях возле лавки не стояла и не причитала мать, можно было подумать, что отец вернулся с улицы, где колол дрова, бросил под лавку топор, расстелил полушубок с курчавой свесившейся полой и прилег отдохнуть…

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени хуравламарӗ, кӗпе-йӗме чӳхесе пӗтерчӗ, пӗшкӗнсе кӗвенте айне тӑчӗ те, ҫемҫен яра-яра пусса, шыв хӗрринчен ерипен утрӗ, хулпуҫҫисем ҫине пуснипе хӑйне ӑшӗнче ҫӑмӑлтарах пулнине туйрӗ.

Не отвечая, Ксения дополоскала белье, согнувшись, подлезла под коромысла и, пружиня шаг, медленно пошла от реки, испытывая странное облегчение от этой давящей на плечи тяжести.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мрыхин парторг — пултарусӑр ҫын, час-часах ӗҫет, Лузгин ӑна хисеплемест, ним вырӑнне те хумасть, хӑйӗн айне пӗтӗрсе чикнӗ…

Парторг Мрыхин человек слабый, частенько выпивает, Лузгин его не уважает и не считается с ним, подмял под себя…

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин ҫамкине тар тапса тухрӗ, вӑл ӗнтӗ ҫав мур шӑтӑкне тупас шанчӑкне те ҫухатрӗ, анчах шӑтӑк сасартӑк каллех ура айне лекнине туйса илчӗ те савӑнса кайрӗ, хӑюллӑнрах та хавасрах калаҫма пуҫларӗ.

На лбу Анохина проступил пот, он уже отчаивался найти злополучное отверстие, но вдруг, снова почувствовав его под подошвой, обрадованно одеревенел и заговорил более уверенно и оживленно.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, обком секретарӗ ҫине тӳрех куҫран пӑхса, йӑл кулчӗ, шӑтӑка тупса хуплас тесе, атӑ сӑмсипе урайне ерипен хыпашлама пуҫларӗ, анчах шӑтӑк, юри тенӗ пекех, ура айне лекмерӗ.

Не переставая отвечать и улыбаться, глядя секретарю обкома прямо в глаза, он начал осторожно шарить носком сапога по полу, стараясь нащупать и прикрыть дырку, но она, как назло, не попадалась под ногу.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӗсем ҫурри таран ҫӗр айне путса кӗнӗ, вӗсене кӗренрех мӑк пусса илнӗ, икӗ чул хушшинчен имшеркке кукӑр хурӑн ҫӗкленнӗ.

Они наполовину вросли в землю, обросли розоватым лишайником, в расщелине между двумя валунами поднималась хилая, искривленная березка.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Бахолдин Коробин ун ури ҫине ним пытармасӑр йӗрӗнчӗклӗн пӑхса илнине курчӗ те ӑна утиял айне туртса илчӗ.

Поймав один из довольно откровенных взглядов Коровина, Бахолдин втянул ногу под одеяло.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн куҫ харшисем айне тарӑн путса кӗнӗ куҫӗсем Коробин ҫине паҫӑрхи пекех сиввӗн пӑхрӗҫ, анчах сассинче темскер ҫӗнни, тархасласа ыйтни илтӗнчӗ.

Хотя глаза ее по-прежнему смотрели на Коровина с явным недоброжелательством, в голосе зазвучало что-то новое, почти умоляющее.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех