Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хулпуҫҫийӗсене (тĕпĕ: хулпуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑхӑтран вӑхӑта ҫеҫ вӑл ман ҫине йӑвашшӑн пӑхать те: «Ача-ха вӑл, пит ан тиркӗр ӑна», — тесе каласшӑн пулнӑ пек хулпуҫҫийӗсене хӑпарткаласа илет.

Он только по временам добродушно взглядывал на меня и слегка пожимал плечом, как бы желая сказать: «Она ребенок; будьте снисходительны».

IV // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Зинаида сӑмах хушмарӗ, хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ ҫеҫ.

Зинаида мне не отвечала и только пожала плечами.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Хӗр шурӑ каркӑҫпа карнӑ чӳрече еннелле ҫурӑмпа ларать; хӗвел пайӑрки ҫав каркӑҫ витӗр унӑн кӑпӑшка, ылтӑн тӗслӗ ҫӳҫне, ачаш мӑйне, усӑкрах хулпуҫҫийӗсене, ҫепӗҫ те лӑпкӑ кӑкӑрне илемлӗн ҫутатать.

Она сидела спиной к окну, завешенному белой шторой; солнечный луч, пробиваясь сквозь эту штору, обливал мягким светом ее пушистые, золотистые волосы, ее невинную шею, покатые плечи и нежную, спокойную грудь.

IV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

(Ку сӑмахсем хыҫҫӑн Ковалев майор хулпуҫҫийӗсене сиктеркелесе илчӗ).

(При этом маиор Ковалев пожал плечами)…

II // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 51–74 с.

Васька ӑна: «Ҫӳҫӳ кӑвакаричченех пурӑннӑ ху, ҫапах та ҫакӑн пек ухмахла ыйтусем паратӑн» тесе каласшӑн пулнӑ пек ун ҫине пуҫ тӳпинчен пуҫласа ура тупанне ҫитиех пӑхса тухрӗ те хулпуҫҫийӗсене сиктеркелесе илчӗ.

Васька смерил его взглядом, как бы желая сказать: «До седых волос дожил, а такие глупые вопросы задаешь», и пожал плечами.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл тӑрса шинельне хыврӗ, хулпуҫҫийӗсене вылятса илчӗ.

Он встал, снял шинель, повел плечами.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий тӑрса ларчӗ, хулпуҫҫийӗсене аран тӳрлетрӗ.

Григорий приподнялся, с трудом расправил плечи.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий эрлӗклӗн хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ.

Григорий с досадой пожал плечами:

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий хулпуҫҫийӗсене хутлатса илчӗ.

Григорий пожал плечами.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Капарин хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ.

Капарин пожал плечами:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл апата астивсе те пӑхмарӗ темелле; пӗвӗпе кӑштах ӳпӗнсе, Григорий выҫӑхса ҫитнӗ пек хӑвӑрт чӑмласа ҫинине пӑхса ларчӗ, унӑн пит-куҫне, гимнастеркӑн тӑратмалла ҫухи пӑвӑнтарнӑ хӗрлӗрех хӑмӑр мӑйне, сарлака хулпуҫҫийӗсене, сӗтел ҫинче йывӑррӑн выртакан аллисене тӗтреленнӗ куҫӗсемпе ҫупӑрласа ачашларӗ…

Она почти не прикасалась к еде; слегка подавшись вперед, смотрела, как жадно жует Григорий, ласкала затуманившимся взглядом лицо его, смуглую, туго обтянутую стоячим воротником гимнастерки шею, широкие плечи, руки, тяжело лежавшие на столе…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл шӑхӑркаласа каскалама пӑрахрӗ, ҫӗҫҫе хучӗ те хулпуҫҫийӗсене шӑнса кайнӑ чухнехи пек хутлаткаласа илчӗ.

Он перестал насвистывать, положил нож и зябко шевельнул плечами.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ:

Григорий пожал плечами:

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Аксинья хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ.

— Аксинья пожала плечами.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ, хулпуҫҫийӗсене сиктерсе, Григорий ӑнӑҫсӑр шӳтлет тесе ӑнланчӗ те кулса илчӗ.

Тот пожал плечами и улыбнулся Григорию так, как улыбаются, когда собеседник неудачно шутит.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тыткӑна лекнӗ хӗрлӗ командир, чӳрече еннелле вӑрт кӑна ҫаврӑнса, хулпуҫҫийӗсене шӑнса кайнӑ пек хутлатса илчӗ.

Пленный живо повернулся лицом к окну, — как от холода, повел плечами.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тыткӑна лекнӗ ҫын ним сӑмах чӗнмесӗр хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илчӗ.

Пленный молча пожал плечами.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ермаков, тыткӑна лекнӗ ҫынсене пуҫласа курнӑ пек, хулпуҫҫийӗсене хускатса илчӗ те, ытла хытӑ тӗлӗненҫи пулса, сӑмахӗсене вылятса калаҫма тытӑнчӗ.

Ермаков сделал вид, будто впервые увидел пленных, и разыграл неописуемое удивление:

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич хулпуҫҫийӗсене тиркевлӗн сиктерсе илчӗ.

Пантелей Прокофьевич пренебрежительно дернул плечом.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑнпа та ҫар старшини Прянишников, хулпуҫҫийӗсене сиктерсе илсе, ҫаплах каланӑ: «Ҫук, хоспода, хӑть те мӗн калӑр та, Коршуновран ирттерме ҫук. Ҫын мар, чӑн-чӑн аҫтаха!» — тенӗ.

И сам войсковой старшина Прянишников, пожимая плечами, говорил: «Нет, господа, как хотите, а Коршунова превзойти невозможно! Дракон, а не человек!»

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех