Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ури (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мотя ашшӗ ури ҫумне сӗркеленчӗ те, вӑтанса хӗрелнӗ питне ҫӳлелле ҫӗклерӗ.

Мотя потерлась об отцовскую ногу и задрала вверх лицо, ставшее совершенно красным от конфуза.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чаксан-чаксан, ҫурӑмӗпе ашшӗ ури ҫумнех пырса таянчӗ.

И пятилась до тех пор, пока не прислонилась спиной к отцовской ноге.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн куҫӗсем хӑй умӗнчи Гаврикӑн ури тупанӗсемсӗр пуҫне нимӗн те курмаҫҫӗ.

Глаза ничего не видели, кроме мелькающих впереди коричневых пяток Гаврика.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тахҫан ҫапла Марья Васильевнӑна пытарнӑ чух вӑл манран пӑрӑнчӗ те, эпӗ тем пек пӑшӑрханса ӳкрӗм, ун патне эпӗ Пӑван пек пырса кӗме ӗмӗтленеттӗм, вара хам тӗрӗслӗхӗме тупса, ун ури умне пырса хурӑттӑм, теттӗм.

Когда-то, потрясённый тем, что она отвернулась от меня на похоронах Марьи Васильевны, я мечтал о том, что приду к ней, как Овод, и брошу к её ногам доказательства своей правоты.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ҫавӑнтах, хӑйне айванрах ача пек туса, куҫне темле ӑссӑр пек чарса пӑрахрӗ, питӗ вӑтанакан ҫын пек пӗр ури ҫинчен тепӗр ури ҫине таянса, тутине пӳрнипе чавкалама тытӑнчӗ.

Мальчик тут же скроил глупую рожу, какая, по его мнению, должна быть у маленького дурня, выпучил бессмысленно глаза и стал преувеличенно застенчиво переминаться с ноги на ногу, ковыряя на губе заеду.

XVIII. Ыйтусемпе ответсем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Халиччен Родион ури нихӑҫан та ют ҫӗр ҫине пусса курман.

Никогда до тех пор не ступала нога Родиона на чужую землю.

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн ури сассинченех аслашшӗ никам та ҫуккине пӗлчӗ.

По этим шагам дедушка понял, что все в порядке.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ача, хурланнипе, темиҫе хутчен пӗр ури ҫинчен тепӗр ури ҫине пусса, йӑвашшӑн кулса ячӗ.

Мальчик в тоске переступил с ноги на ногу и скромно улыбнулся.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ача корзинкине майпен хӑй ури патне лартрӗ, аллисене усрӗ те, хӑйӗн урисем ҫине пӑхса илчӗ, пакӑлчакӗ таранах тусанланса сӑран пекех пулнӑ урисем.

Мальчик ограничился тем, что тихонько поставил садок на землю, опустил руки и посматривал на свои босые переминающиеся ноги, по щиколотку одетые серой замшевой пылью.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Гаврик пулӑ корзинкине ури патне лартнӑ та, пӳрнисене хыттӑн хутлатса, тутисене вылятса шутлама тытӑннӑ.

Гаврик поставил к ногам садок и зашевелил губами, крепко загибая пальцы.

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ури айӗнче халӗ те пароходӑн палуби хумханнине туйнӑ пекех, Петя малтан ҫенӗх патне чупса кайрӗ.

Все еще продолжая чувствовать под ногами валкую палубу, Петя вбежал в парадное.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн кӗске пиншак пек хура тӗкӗсем, карланки айӗнчи шурӑ ӑнтӑрлӑх, хӗрлӗ туя пек хӑрах ури (тепӗр хутлатнӑ ури вуҫех курӑнман).

Его кургузый пиджачок с пикейной жилеткой, красная трость ноги (другой, поджатой ноги совсем не было видно).

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑмӑш витнӗ пӳрт ҫинче, хӑйӗн пысӑк та тирпейсӗр йӑви патӗнче, хӑрах ури ҫинче аист тӗлӗрни.

А на гребне камышовой крыши — аист на одной ноге рядом со своим большим небрежным гнездом.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пылчӑк ҫинче лапкипех сысна ури йӗрӗсем палӑрнӑ.

Грязь была сплошь истыканна свиными копытцами.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чарлансен ури йӗрӗсем нумай пулни лӑпкӑ ҫанталӑк тӑнине тата тинӗс хӗрринче вак пулӑ питех те нумай пулнине пӗлтернӗ.

Лучевидные следы чаек свидетельствовали о штиле и обилии возле берега мелкой рыбешки.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл, ури кӗлисем ҫине тӗрӗнсе, сукмак тӗлӗнче ҫакӑнса тӑракан хӑрӑк тымарсене ярса тытнӑ.

Он подворачивал каблуки и хватался за сухие нитки корней, повисших над дорожкой.

II. Тинӗс // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Парӑр мана шӑрпӑк, ярӑр мана улӑм ури патне, эпӗ вӗсене менелник кӑтартам…

Дайте мне спички, пустите меня до соломы: я им сейчас именины сделаю…

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шӑплансанах урамра такам ури сасси илтӗнчӗ.

В наступившей тишине чьи-то гулкие шаги послышались на улице,

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Петя мӗн каласа панине итлесе тӑтӑм та, мана Петя мар, унӑн пуҫтахрах та хӗрлӗ питлӗ, тир шӑрши кӗрен кӗске кӗрӗк тӑхӑннӑ кӗҫӗн шӑллӗ каласа панӑн туйӑнчӗ, сарӑхнӑ пӳрнисемпе вӑл тем пысӑкӑш «качака ури» чӗркесе туртатчӗ.

Петя рассказывал, и я слушала его с таким чувством, как будто это был не Петя, а его младший брат — грубоватый, румяный, в полушубке, который крепко пахнул овчиной, с жёлтыми пальцами, которыми он ловко сворачивал огромные «козьи ножки».

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ури ҫине пуссанах, ыратнипе тем пек асап курнӑ — юн суран ҫине тапса тухнӑ.

Когда он опускал ноги, у него появлялась мучительная боль — кровь приливала к ранам.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех