Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сывӑ сăмах пирĕн базăра пур.
сывӑ (тĕпĕ: сывӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ кайрӑм, сывӑ пул.

Я поехал, до свиданья.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сывӑ пурӑнатӑр-и, Давыдов юлташ?

— Здорово живете, товарищ Давыдов!

18-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ну, сывӑ пулӑр.

Куҫарса пулӑш

16-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сывӑ пулӑр, тӑванӑмсем!

Прощайте, родимые!

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сывӑ пулӑр, турӑ ҫыннисем!

— Прощайте, православные!

11-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ну, апла пулсан, сывӑ пул, — терӗ те хӗр, пуҫне кӳренчӗклӗн тытса, малалла утрӗ.

Ну, стало быть, прощай, — и ушла, оскорбленно неся голову.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сывӑ пурӑнаҫҫӗ-и, хӗрарӑмсем?

— Здорово живете, бабочки!

1-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Ара ҫӳреччӗр сывӑ чухне.

 — И пусть катаются себе на здоровье.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Сӑмахран, староста арӑмӗ Мавра тӑнсӑр мар, сывӑ хӗрарӑм, пурӑнан ӗмӗрӗнче хӑй пурӑннӑ ялтан инҫене ниҫта тухса ҫӳременни ҫинчен шакӑлтатса лараҫҫӗ, хула та, чугун ҫул та курман вӑл, юлашки вун ҫул хушши ялан кӑмака хыҫӗнче ларса, урамалла ҫӗрлехи вӑхӑтсенче ҫеҫ тухкаласа ҫӳренӗ.

Между прочим, говорили о том, что жена старосты, Мавра, женщина здоровая и неглупая, во всю свою жизнь нигде не была дальше своего родного села, никогда не видела ни города, ни железной дороги, а в последние десять лет все сидела за печью и только по ночам выходила на улицу.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Таса тумланнӑ, сывӑ ачасем, урисем вӗсен тӳрӗ, илемлӗ.

Чисто одетые, здоровые дети, на прямых и стройных ногах.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Пулайӗҫ-ши вара ҫак ачасенчен те сывӑ, хӑюллӑ, мӑнкӑмӑллӑ ҫынсем? — тесе ыйтатӑн хӑвӑнтан ху.

«Разве из этих детей вырастут здоровые, смелые, гордые люди?» — спрашиваешь себя.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Эпӗ хӗрарӑм ҫинчи йӗпе кӗпене хывса кӑмака ҫине пӑрахрӑм та кӗтесре ҫакӑнса тӑракан тӑм чӳлмекри шывпа алӑ ҫурӑм, тутӑрпа шӑлӑннӑ хушӑра ачана: — Ну, сывӑ юл! — терӗм.

Раздев женщину, я бросил ее мокрое платье на печь, вымыл руки в углу, из глиняного рукомойника, и, вытирая их платком, сказал ребенку: — Ну, прощай!

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Акӑ эпӗ те тусанлӑ ансӑр ҫул ҫине тухрӑм; сылтӑм енче — ҫӑра кӑвак тинӗс хумханать; ӑна куҫа курӑнман столярсем пиншер савапа саваланӑ пек, хумсем ҫийӗн чӑштӑртатса сава турпасӗ евӗр шап-шурӑ кӑпӑк чупать, сывӑ хӗрарӑм сывлӑшӗ пек нӳрӗ, ӑшӑ та ырӑ ҫил ӑна ҫыраналла хӑвалать.

Вот и я на узкой, серой полосе дороги, справа — качается густо-синее море; точно невидимые столяры строгают его тысячами фуганков — белая стружка, шурша, бежит на берег, гонимая ветром, влажным, теплым и пахучим, как дыхание здоровой женщины.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Вӑл сак ҫинче ларать — сывӑ, таса, хаваслӑскер; ларать те шав ахӑлтатать.

Он сидел на лавке, здоровый, чистый такой, радостный, сидел и всё хохотал.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Юратмастӑмӑр эпир кулач ӑстисене, мӗншӗн тесен, кӗвӗҫеттӗмӗр: вӗсен ӗҫӗ пирӗннинчен ҫӑмӑлтарахчӗ, вӗсем пирӗнтен нумайтарах илетчӗҫ, вӗсене лайӑхрах ҫитеретчӗҫ, вӗсен мастерскойӗ ирӗк те ҫутӑччӗ, хӑйсем таса, сывӑ, — кӑмӑллӑ марччӗ вӗсем пире.

Мы не любили булочников, потому что завидовали им: их работа была легче нашей, они получали больше нас, их кормили лучше, у них была просторная, светлая мастерская, и все они были такие чистые, здоровые — противные нам.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Вӑл алхасарах кулса илет те хавассӑн кӑшкӑрать: — Сывӑ пулӑр, арестантсем! — тет, унтан шӑши ҫури пек хӑвӑрт тухса ҫухалать.

Она плутовато смеется, весело кричит нам: — Прощайте, арестантики!-и исчезает быстро, как мышонок.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Манпала ӗҫессӳ килмест пулсан, сывӑ пул, эппин, Максим.

Прощай, Максим, коли ты не хочешь пить со мной.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Сывӑ пул… — малалла намӑс сӑмах илтӗнчӗ.

Прощай… — следовала довольно нецензурная брань.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Сывӑ пул, Сашка!

Прощай, Сашка!

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Вӗсем хушшинче ҫуралнӑ шиклӗх ҫирӗп алӑсене ҫыхлантарнӑ, вилсе выртнӑ ҫын ӳчӗ умӗнче сывӑ тӑрса юлнисен шӑпишӗн шикленсе куҫҫуль юхтаракан хӗрарӑмсем тата ытларах хӑрушлӑх ҫуратнӑ, — вара ҫав вӑрманта хӑра-хӑра каланӑ сӑмахсем, малтан хӑюсӑррӑн та шӑппӑн, унтан хытӑран та хытӑраххӑн илтӗнме пуҫланӑ…

Страх родился среди них, сковал им крепкие руки, ужас родили женщины плачем над трупами умерших от смрада и над судьбой скованных страхом живых, — и трусливые слова стали слышны в лесу, сначала робкие и тихие, а потом все громче и громче…

III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех