Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юн сăмах пирĕн базăра пур.
юн (тĕпĕ: юн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ав юн епле шарлать…

Ишь кровь-то как хлобыщет…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӑх-ха эсӗ, епле юн выляса кайнӑ ун!..

Ишь разгорелась барыня в холодной горнице!..

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун питне юн пырса ҫапрӗ, Лизӑ тимӗр валашка ҫинче ҫаппа ҫарамас тӑрать, ҫурӑмӗпе Анохин еннелле ҫаврӑннӑ та мунчалапа мӑйне, аллисене сӑтӑрать.

Кровь бросилась ему в лицо, Лиза стояла голая в железном корыте и, повернувшись спиной к Анохину, терла мочалкой шею и руки.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин пит-куҫне юн тулма пуҫларӗ.

Лицо Коробина стало наливаться кровью.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫӑварӗнчен, ырхан мӑйӗпе сарафанӗн чечеклӗ ситсине хӗретсе, юн юхнӑ.

Изо рта ее, окрашивая худенькую шею и цветной ситец сарафана, потекла алая струйка крови.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ашшӗ сӑрланӑ сарлака сак ҫинче выртнӑ; ун шӗвӗрӗлсе кайнӑ пичӗ ҫӗр тӗслӗ пулнӑ, тутисем ҫинче юн хытса ларнӑ.

Отца положили на широкую крашеную лавку, у него было бледное исхудалое лицо, кровь застыла на губах.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аллисем тӗлкӗшеҫҫӗ, тӑнлавра юн танлаттарса тапать.

Горели руки, гулко била в виски кровь.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Иннокентий ҫакӑн пек хӗрсе-пӑлханса кайнине, ҫав вӑхӑтрах мӗскӗннӗн курӑннине нихҫан та курманччӗ-ха, ун пит-куҫне юн тулса килчӗ, куҫӗсем Ксени ҫине ачашшӑн тархасласа пӑхрӗҫ, Ксени, хӑйне мар, кама та пулин урӑххине чуп тунӑ пек, вӑл айккинчен ҫеҫ «пурпӗрех» тесе пӑхса тӑнӑ пек, Иннокентин васкакан тутисен ӑшшине туйса, нимӗн чухлӗ те хумханмарӗ.

Ей никогда не приходилось видеть Иннокентия таким возбужденным и одновременно жалким, лицо его налилось кровью, глаза смотрели на нее с просящей нежностью, и, ощущая тепло его торопливых губ, она не испытывала никакого волнения, словно целовали не ее, а кого-то другого, а она только равнодушно наблюдала со стороны.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Мӗн туса хутӑм-ха эпӗ! — хӑвӑрт-хӑвӑрт тапрӗ юн тымарӗ унӑн тӑнлавӗнче.

Что я наделала! — лихорадочно стучало ей в виски.

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл ялти хӑй ҫутисем ҫине ҫаврӑнса пӑха-пӑха утнӑ, тӑнлавӗнче юн тымарӗ илтӗнмеллех тапнӑ.

Она шла, часто оглядываясь на огоньки села, густо посеянные во тьме, в виски неотвязно било, стучало.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лейтенанта пулӑшма чупса ҫитнӗ ҫынсем бандитсен аллисене хыҫалалла пӑрса лартнӑ, вараланса пӗтнӗ, питӗнчен юн тухнӑ Мажаров ҫӗртен тӑнӑ, хӑраса ӳкнӗ, лӳчӗркенсе пӗтнӗ спекулянта хӑй ҫаплах аллинчен вӗҫертмен.

Всех бандитов, скрутив им назад руки, уже держали какие-то незнакомые люди, прибежавшие на помощь лейтенанту; сам Мажаров, вымазанный в грязи, с разбитым до крови лицом, поднялся с земли, держа очумелого, помятого спекулянта.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юлашкинчен пӗр самант чӗнмерӗ, ун пӗтӗм пит-куҫӗ чӗтренсе илчӗ, юн тарнипе кӑвакарнӑ тутисем ҫурри уҫӑ юлчӗҫ.

Наконец, замолчав на какое-то мгновение, дрогнул всем лицом, и серые бескровные губы его остались полураскрытыми.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун ҫамкипе ҫӳлти тути ҫине тар тапса тухрӗ, сулахай пит ҫӑмарти валли юн ҫитмен пек, сылтӑм пит ҫӑмартине кӑна чирлӗ ҫыннӑн кӑшт ҫеҫ палӑракан писевӗ тухрӗ.

На лбу и на верхней губе его проступила испарина, слабый, болезненный румянец пробился лишь на одну правую щеку, словно на левую крови уже не хватило.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӑнлавран хӗстерет, питне юн тулса килчӗ, тепӗр утӑмранах тӗшӗрӗлсе анассӑн, урӑх тӑрас ҫук пек туйӑнать.

Ломило виски, лицо набухало кровью, казалось, еще шаг — он упадет и больше не встанет.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл амӑшӗн кӑвакрах юн тымарӗсем хӑпарса тухнӑ хытанка аллине тытрӗ, унӑн кашни йӗрӗпе, кашни пӗркеленчӗкӗпе тата кӑмӑллӑрах пек туйӑнакан пичӗ ҫине пӑхрӗ, ун чун-чӗрине хуллен ачашлӑх туйӑмӗ тулса пычӗ.

Он держал в своих руках жестковатую руку матери с взбухшими фиолетовыми прожилками, смотрел на родное каждой своей черточкой, каждой морщинкой лицо, и душу его заливала тихая нежность.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени пит-куҫне юн пырса ҫапрӗ.

Кровь жарко полыхнула Ксении в лицо.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ман сӑмсаран юн пӗрӗхтерет, вӑл пур, хӑнк та тумасть!

У меня из носу кровяное сусло хлещет, а он хоть бы что!..

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени пӳрте кӗме шутламанччӗ, анчах, ашшӗн юлашки сӑмахӗсене илтсен, вӑл ҫирӗпех ҫапман хӑма шыраса тупрӗ те, ӑна хӑйпӑтса илсе (хӑйпӑтнӑ чухне чӗркуҫҫине ыраттарчӗ, аллине чӑрмалантарнипе юн тухрӗ), чӳрече витӗр кухньӑна кӗчӗ.

Она не собиралась осматривать дом, но, услышав последние слова отца, отыскала непрочно прибитую доску, оторвала ее и, больно ударив колено, исцарапав до крови руку, забралась через окно в кухню.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эй, турӑ, йышӑнсам мирпе… хӑвӑн чуруна… — унтан хӑрӑлтатса сывлама тапратрӗ, шурӑ мӑйӑхӗ айӗнчен юн тапса тухрӗ.

Господи, прими раба твоего… с миром… — и захрипел, под белыми усами его выскочила кровица.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫенӗк алӑкӗ ярах уҫӑ; ҫенӗкре хӗрлӗармеецсем сыракан ҫӗтӗк обмотка, хӗрринче юн хуралса хытнӑ лутӑрканчӑк бинт, шӑна ларса тулнӑ, пӗтӗмпе шӑршланса кайнӑ чӑх пуҫӗсемпе тӗксӗм йӑваланса выртаҫҫӗ.

Дверь в сенцы была распахнута настежь, возле порога валялись изорванная красноармейская обмотка, сморщенный, черный от крови бинт, куриные головы, облепленные мухами, уже разложившиеся, и перья.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех