Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

выҫса (тĕпĕ: выҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӑлӑнасси курӑнмасть: мана пурпӗрех вилӗм кӗтет — хумсем айне пулса вилес ҫук, мӗншӗн тесен тинӗс лӑпкӑ, эпӗ выҫса вилӗп.

Спасения не было: меня ожидала верная смерть — и не в волнах морских, потому что море было спокойно, а от голода.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Анне, ман хырӑм выҫса кайрӗ.

— Мама, мой желудок проголодался.

Хӑҫан килет? // П. Шоор. Чӑваш календарӗ – 1969. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 9 с.

Эпӗ е выҫса вилӗп, е мана тискер кайӑксем ҫуркаласа тӑкӗҫ.

Либо я умру от голода, либо меня растерзают лютые звери.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Агент хӑйне ҫапла пӑхассинчен пӑрӑннӑ, апатланма кайма вӑрахчен килӗшмен; анчах пӗррехинче, общество правленийӗпе питӗ вӑрахчен калаҫса ларнӑ хыҫҫӑн, ывӑннӑскер, выҫса ҫитнӗскер, вӑл ҫав пусмаранах кӗрсе ҫӳрекен Полозов патне апатланма кайма килӗшнӗ.

Агент сторонился от ухаживаний и долго отказывался от обедов; но однажды, слишком долго засидевшись в переговорах с правлением общества, уставши и проголодавшись, согласился пойти обедать к Полозову, жившему на той же лестнице.

IX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Хӑвна ҫиме ҫӑкӑр тӗрлӗ майпа тупма пулать: хулпуҫҫи урлӑ хутаҫ ҫакса яр та, христарати ыйтма тухса кай, ҫапла та выҫса вилместӗн.

— Хлеб себе на пропитание можно добывать по-разному: надень сумку через плечо, иди христарадничать, и то с голоду не помрешь.

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Эпӗ темшӗн выҫса ҫитрӗм.

— А я что-то оголодал.

IX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Хытах выҫса ҫитнӗ-мӗн эсӗ, йӗкӗт… — тесе хучӗ ӑна хӗрхенсе Яков Лукич.

— Наголодал ты, парень… — сожалеюще проговорил Яков Лукич.

40-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

«Ҫук ӗнтӗ, кунашкал мандатпа кайиччен, кӑнтӑрлахи апат ҫимесӗрех киле ҫитетӗп», — тесе шутларӗ выҫса ҫитнӗ Давыдов, хут татӑкне вуласа пӑхнӑ хыҫҫӑн Райполеводсоюз еннелле утнӑ май.

«Нет, уж лучше без обеда, чем с таким мандатом», — уныло решил проголодавшийся Давыдов, прочитав записку и направляясь в райполеводсоюз.

20-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑть выҫса вил е авӑртман тырра чӑмла!

Просто хоть с голоду помирай или немолотое зерно кушай!

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Кукша выҫса ҫитнӗ, ҫиесшӗн, анчах чей кашӑкӗпе нимӗн те ӑсса илеймест темелле.

Кукша проголодался, хочет есть, но чайной ложкой ничего не может зачерпнуть, надо сказать.

Кӑштах кулса илмелӗх // Евгений Турхан. http://suvargazeta.ru/news/cn-khyparsem/ ... sa-ilmelkh

— Мӗнле эпӗ вӑхӑтра, шӑп апатланнӑ тӗле ҫитрӗм! — терӗ Штольц, — Ҫитер мана; эпӗ выҫса ҫитрӗм.

— Как я кстати, к самому обеду! — сказал Штольц, — накорми меня; я голоден.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Эпӗ ӑна халиччен пӗрмаях ырӑ турӑм: эпӗ пулман пулсан, тӑванӑм, вӑл выҫса та вилетчӗ е тӗрмене лекетчӗ.

Доселе я ему все благодетельствовал: ведь без меня, братец ты мой, он бы с голоду умер или в тюрьму попал.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Сасартӑк вӑл хӑй аллипе арман чулӗ ҫавӑракан ҫын, ашшӗ пекех, фабрикӑсенчен, уй-хиртен, шӑн ҫупа, тислӗкпе вараланса, хӗрелнӗ, хуралнӑ, куштӑркана алӑпа, кашкӑр пекех выҫса таврӑнакан ҫын пулать пулсан?

И вдруг он будет чуть не сам ворочать жернова на мельнице, возвращаться домой с фабрик и полей, как отец его: в сале, в навозе, с красно-грязными, загрубевшими руками, с волчьим аппетитом!

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Эп хам та выҫса вилес патне ҫитнӗ.

— Я сама с голоду умираю.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Маргарита выҫса вилет, ҫавӑнпа эп кухньӑна ҫӑмарта ӑшалама кайнӑччӗ.

— Маргарита умирает от голода, я начал жарить ей яичницу,

Улттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Выҫса кайсан анатех.

— Жрать захочет и слезет.

Иккӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Ромашов выҫса вилетӗп, тесе нӑйкӑшма пуҫларӗ, анчах эп ун ҫине кӑшкӑрса пӑрахрӑм та, вӑл шӑпах пулчӗ.

Ромашов стал ныть, что он умирает от голода, но я прикрикнул на него, и он замолчал.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Улттӑрах хӑй патне таврӑнаймарӗ вӑл, вунпӗрелле ҫеҫ, Петя патне те кӗмен иккен, «Асторие» каҫхи апат тума халех хӑй патне пыма хушрӗ, мӗншӗн тесен вӑл ҫаплах кун каҫа апатланайман, шуйттанла выҫса ҫитнӗ, пӗччен ҫиесси вара кичем ӗҫ иккен.

Он вернулся не к шести, а к одиннадцати и не к Пете, а в «Асторию» и потребовал, чтобы мы немедленно приехали к нему ужинать, потому что он так и не обедал и голоден, как дьявол, а есть одному ему скучно.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Выҫӑпа аптранӑ ҫын вӑйӗ пӗтсе ҫитнипе ҫывӑрса каять те хӑйӗн умӗнче чаплӑ апат-ҫимӗҫсемпе эрехсем курать — ҫавӑн пек; вӑл тӗлӗкре курнӑ ҫимӗҫсене хавассӑн ҫӑтать те, вара ҫӑмӑлрах пек туйӑнать ӑна; анчах вӑранать кӑна — ӗмӗт ҫухалать… вӑл хайхи икӗ хут ытларах выҫса каять те тарӑхать!

Так, томимый голодом в изнеможении засыпает и видит перед собой роскошные кушанья и шипучие вина; он пожирает с восторгом воздушные дары воображения, и ему кажется легче; но только проснулся — мечта исчезает… остается удвоенный голод и отчаяние!

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

— Асанне, ҫӑкӑр, — терӗ ача, — эпӗ иртенпе нимӗн те ҫимен, выҫса вилетӗп.

– Бабушка, хлеба, – сказал мальчик, – я с утра ничего не ел, умираю с голоду.

XVII сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех