Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Тӗтӗмпе хуралса ларнӑ, пӗчӗкҫеҫ хаяр пӑрахут, кустӑрма ҫунаттисемпе шыв ҫине хыттӑн ҫапса, йывӑҫ тиенӗ темӗн пысӑкӑш баржӑна туртса пырать.

Крохотный, сердитый пароходишко, черный от дыма, отчаянно колотил по воде колесами и тянул за собой огромную, груженную лесом баржу.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Вара каллех, хальчченхи пек, пӳлӗме темле ӑнланмалла мар пӑлхану вӗҫсе кӗчӗ, ҫунаттисемпе ҫӑмӑллӑн чӑштӑртатрӗ, ман пуҫ вӗҫне асӑрханса пырса ларчӗ те, сехет маятникӗ шакканӑ ҫемӗпе мана ҫывӑратма тытӑнчӗ:

И опять, как когда-то раньше, непонятная тревога впорхнула в комнату, легко зашуршала крыльями, осторожно присела у моего изголовья и, в тон маятнику от часов, стала меня баюкать:

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Сасартӑк автан авӑтса ячӗ, ҫунаттисемпе тимлӗн ҫупса илчӗ; хупӑнса тӑракан пӑру ӑна хирӗҫ васкамасӑр ӗнӗрлерӗ.

Петух вдруг закричал и хлопотливо захлопал крыльями; ему в ответ, не спеша, промычал запертой теленок.

Ял // Василий Хударсем. Тургенев И.С. Тӑнкӑртатать: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 36 с. — 28–31 с.

Текех королёксене каҫсерен пӗр-пӗрне хӑйсен ӑшӑ ҫунаттисемпе витсе ҫывӑрнӑ чухне, вӗсене никам та урӑх хӑратмасть.

И больше уже никто не пугал по ночам корольков, когда они спали на ветвях, прикрывая друг друга тёплыми крылышками.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Королёксем хӑйсен пӗчӗк ҫунаттисемпе хӑваласа ҫитме ӗлкӗреймерӗҫ те вӑрмана каялла ҫаврӑнчӗҫ.

Корольки не могли поспеть за ней на своих коротких крылышках и вернулись назад в лес.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Вара мӗнпур ҫемйипе чӑрӑш ҫинчен ҫӗкленсе, хӑйсен сарлака ҫунаттисемпе сывлӑша касса тӑмана ҫулне пӳлме вӗҫсе кайрӗҫ.

Всей семьёй вороны поднялись с ели и, рассекая воздух широкими крыльями, понеслись наперерез сове.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Тӑмана вӗсен шавне юратманнипе ҫунаттисемпе авӑсса илчӗ те ҫӳлелле ҫӗкленчӗ.

Она взмахнула крыльями и поднялась на воздух.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Каҫсерен вӗсем йӑвине пуҫтарӑнса чӗпписене ҫунаттисемпе хупласа тӑмана чӗпписем кӑшкӑрнинчен хӑраса чӗтресе ларчӗҫ!

По ночам они забирались в своё гнездо, прикрывали собой птенчиков и дрожали от страха при каждом крике голодных совят.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Тӗкӗлтура ҫунаттисемпе йӑвине уҫӑлтарма уҫӑ сывлӑш кӗртнӗ-мӗн, ҫывӑракан ытти тӗкӗлтурасене те вӑратнӑ.

Он загонял в глубокую норку свежий воздух — проветривал помещение — и будил других шмелей, ещё спавших в гнезде.

Ҫул ҫӳресси пӗтни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Жжууу! — сас турӗ вӑл ҫунаттисемпе.

«Жжжуу! — гудели крылышки. — Жжжуу!..»

Ҫул ҫӳресси пӗтни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Вара чӗвен тӑнӑ пек турӗ те хытӑ ҫунаттисемпе хӑвӑрттӑн ӗҫлеме пуҫларӗ.

Тут он привстал на лапках и так заработал своими жёсткими крылышками.

Ҫул ҫӳресси пӗтни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Мулкача тытсан хӑйӗн сарлака ҫунаттисемпе пӗтӗмӗшпех хупӑрласа хума пултарать.

Своими широкими пуховыми крыльями она могла бы прикрыть целого зайца.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

Вӑл ҫак кунсенче ҫитӗнсе ҫитнӗ, ҫунаттисемпе хӑй айӗнчи ҫӑмартасене витмелӗх пулнӑ.

Она так выросла за эти дни, что покрывала своим тельцем чуть видные из-под неё розовые яички.

Ют чӗпӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 25–27 с.

Путенесем ҫунаттисемпе шавлӑн ҫатӑлтатса ҫапӑҫни те, тӑрисем ҫывӑрас килтермелле юрлани те, Дон леш енчи ҫӗр каҫипе сивӗнмен хӑйӑр ярӑмӗсем патӗнчен юхса килекен ӑшӑ ҫил те, — пурте ҫаксем ӗнтӗркеттерсе ыйха яраҫҫӗ.

И гремучая дробь перепелиного боя, и усыпляющее пение жаворонков, и теплый ветер, наплывавший из-за Дона с неостывших за ночь песков, — все располагало ко сну.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Витӗр исленнӗ шинель йӗнерӗн йӗп-йӗпе ҫунаттисемпе нӳрӗ кӗпи унӑн ӳт-пӗвне сивӗ ҫаптарса пычӗҫ.

Намокшая шинель, мокрые крылья седла, влажная рубашка холодили тело.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем ҫиелтен ишсе ҫӳренӗ пирки ҫунаттисемпе вылянса пыракан хӗрлӗ хӳрисем те аванах курӑнаҫҫӗ.

Они плавали так близко от поверхности, что были видны их плавники и шевелящиеся багряные хвосты.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл кайӑк ҫунаттисемпе хӑвӑрт авӑсса чалӑшшӑн вӗҫнине куҫӗпе тӗлсӗррӗн йӗрлесе пӑхрӗ, малалла утрӗ.

Бесцельно проследил он за косым, стремительным полетом птицы, пошел дальше.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫерҫисем ҫеҫ, ҫумӑра сиссе, сарай ҫунаттисемпе тип ҫапӑ куписем ҫинче хӗрсех чӗликлетеҫҫӗ.

Одни воробьи, словно перед дождем, оживленно чирикали под застрехами сараев и на залежах хвороста-сушника.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юр пек чӑлт-шурӑ, тӗкӗ хӗвел шевлипе йӑлтӑртатакан пӗчӗкҫӗ кӑркка, ҫунаттисемпе хӑвӑрт та сулмаклӑн авӑсса, ҫӳле-ҫӳле вӗҫсе хӑпарчӗ те, ҫӗнӗ кин ҫакакан шӑрҫа мӑйи пек ҫутӑ хура йӑрӑмлӑ мӑйне тӑсса хурса, хӑвӑрт-хӑвӑрт малалла вӗҫрӗ, самантсерен инҫетерех те инҫетерех кайса пычӗ, сенкер кӑвак тӳпе тинӗсӗнче тикӗссӗн ярӑнса ҫӳрерӗ.

Снежно-белый, искрящийся на солнце стрепеток, дробно и споро махая крыльями, шел ввысь и, достигнув зенита в подъеме, словно плыл в голубеющем просторе, вытянув в стремительном лете шею, опоясанную бархатисто-черным брачным ожерелком, удаляясь с каждой секундой.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавнашкалах ӑшшӑн ҫутатӗ ӑна хӗвел, ҫав ҫилех ӑна хӑйӗн курӑнман ҫунаттисемпе ачашласа ҫупӑрлӗ.

И так же будет светить ему солнце, и тот же будет баюкать его ветер.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.