Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫулӑмпа (тĕпĕ: ҫулӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫыран хӗрринчи паром патӗнче Залесски ҫыннисем ҫулӑмпа ялкӑшакан танка ҫавӑрса илнӗ.

На берегу, у парома, толпа залесчан обступила объятый пламенем танк.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Икӗ танкӗ те ҫулӑмпа йӑлкӑшса ҫунать.

Громадными, гулко громыхавшими кострами полыхали оба танка.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл халь ҫулӑмпа тӗтӗм хушшинче ниҫта кайса кӗреймесӗр чупать пулӗ, пулӑшу ыйтса кӑшкӑрать, чыхӑнса каять, анчах пулӑшма май ҫук…

Вероятно, он мечется сейчас в огне и дыму, задыхается, кричит о помощи, а помочь нельзя…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫунса вилеймен салтаксенчен пӗри пуҫне ҫӗклесе, ҫулӑмпа ҫатӑртаттарса тӑракан хыр тӑррисем ҫине тискеррӗн пӑхса илчӗ.

Один из обгоревших солдат приподнял голову, взгляд его дико пробежал по вершинам сосен, потрескивавшим от пламени.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл чылаях хавасланса кайрӗ, пичӗ ҫинчи тискертерех сивӗлӗх ҫухалчӗ, кӑвак куҫӗсем шалтан чӑрсӑр та вӑйлӑ ҫулӑмпа ҫуталнӑ пек туйӑнчӗҫ.

Он заметно повеселел, диковатая хмурь сошла с его лица, синие глаза осветились изнутри дерзким и сильным пламенем.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аксинйӑн питҫӑмартийӗсем вара ытларах та ытларах кӑвар пек вӗри ҫулӑмпа тӗлкӗшсе хӗрелчӗҫ, куҫ шӑрҫийӗсене темле ҫутӑ кӑвак тӗтӗм картланӑ пек пулчӗ.

А у Аксиньи на щеках все сильнее проступал полыхающим жаром румянец и словно синим дымком заволакивались зрачки.

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пурнӑҫра ун пӗртен-пӗр япала (хӑйне ҫапла туйӑнчӗ ку) — чӗри сирсе сирӗлми ҫӗнӗ ҫулӑмпа хыпса илсе Аксинья патне туртӑнни ҫеҫ юлчӗ.

Единственное, что оставалось ему в жизни (так, по крайней мере, ему казалось), это — с новой и неуемной силой вспыхнувшая страсть к Аксинье.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑрпӑк илсе пыр — кӑвак ҫулӑмпа ҫунать, — тупата, ара!

Серник поднесешь — синим огнем дышит, ей-бо!

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пӑх-ха тӗкӗр витӗр — ҫулӑмпа пӗрех, хӗп-хӗрлӗ.

— Глянь в зеркало — чисто полымя.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫав тери ӑнтан тухса ҫунаҫҫӗ вӗсем иккӗшӗ те пӗрешкел намӑссӑр ҫулӑмпа, ҫынсенчен именмесӗр, никамран пытанмасӑр аскӑнланнӑ пирки, кӳршӗсен куҫӗ умӗнчех начарланса, хуралса пыраҫҫӗ.

Так исступленно горели они одним бесстыдным полымем, людей не совестясь и не таясь, худея и чернея в лицах на глазах у соседей.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫулӑмпа ҫунать пек вӑл, сывлать вӑл.

Горит и дышит он.

II. Голова // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫӳлелле ҫӗкленчӗҫ, сулланса илчӗҫ, унтан, асар-писер ҫулӑмпа сапаланчӑк тӗтӗм кӑларса, кӗмсӗртетсе, нӑйкӑшса, Гоголӗн «Хаяр тавӑрури» тупӑкӗсенчен тӑнӑ вилӗсем пек, ерипен йӑтӑнса анчӗҫ.

Они встали, зашатались, исторгая грохочущий стон, и, разметав огненные лохмотья и космы дыма, медленно рухнули, совсем как вставшие из гроба мертвецы в «Страшной мести» у Гоголя.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Гриценко мучи ҫулӑмпа ҫунма пуҫланӑ чикарккине аллипе хупласа, тӑтӑшшӑн ӗмсе илчӗ те, ҫӗре пӑрахса, тирпейлӗн урипе пусса сӳнтерчӗ.

Дядя Гриценко затянулся, прикрывая раздувшийся огонек ладонью, затем аккуратно потушил цигарку, притоптав на земле.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах катастрофа пулнӑ залра тӗттӗм пулман: ҫунакан пралуксенчен сӗтел ҫинчи хута вут хыпса илчӗ, Володя тӑкса янӑ спирт кӑвак ҫулӑмпа ялкӑшса ҫунма пуҫларӗ.

Но в зале, где произошла катастрофа, к сожалению, уже не было темно: от вспыхнувших проводов занялась бумага на столе, взметнулось синее пламя от опрокинутого Володей спирта.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Юха-юха аннипе капмарланнӑ ҫуртасем сарӑ вӑрӑм ҫулӑмпа ҫунатчӗҫ те мӗлт-мӗлт сике-сике илетчӗҫ.

Оплывшие свечи горели желтыми длинными огнями и мигали.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вулканӑн хӗрсе кайнӑ, ҫулӑмпа явӑнакан ҫӑварӗнче шӗвӗ ылттӑн ҫунать тейӗн, кӑвакарчӑн тӗслӗрех йывӑр пӗлӗтсем йӑтӑнса анчӗҫ те, юн пек хӗрелсе те янтарь пек ҫуталса, хӗрхӗлтем кӑвак вутпа ялкӑшма пуҫларӗҫ.

Точно в жерло раскаленного, пылающего жидким золотом вулкана сваливались тяжелые сизые облака и рдели кроваво-красными, и янтарными, и фиолетовыми огнями.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ак ӑҫта путрӗҫ иккен пирӗн пысӑк шанчӑксем, вӗсем юнпа ҫӑвӑнчӗҫ, ҫулӑмпа ӗнсе шӑранчӗҫ!

Вот в чем потонули наши гордые надежды — в крови и пламени!

I. Вӑрансан // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйне ытларах хисеплес туйӑмӗ хускалчӗ-ши — ҫын тенин ҫав туйӑм та пысӑк-ҫке — чӗри ҫапла савас ҫулӑмпа хыпӑнса илчӗ-ши унӑн, ӗнтӗ кирек мӗнле пулсан та, Лалка ун телейне пӳрменни тухтӑра калама ҫук тарӑхтарса ячӗ.

То ли в нем пробудился эгоизм, — а это Чувство глубоко укоренилось в человеческой натуре, — то ли вспыхнула искренняя и пламенная страсть, но так или иначе он был совершенно подавлен мыслью, что Лалка навсегда потеряна для него.

XX. Пӑшӑрхану // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак ырӑ чӗре, хӑйне ачашлаттарасшӑн та хутне кӗртесшӗн чун хавалӗпе тунсӑхласа ҫитнӗскер, Огнянова курсан, таса кӑмӑлпа вӗҫӗ-хӗррисӗр савса, хӗрӳллӗ ҫулӑмпа хыпӑнса илчӗ.

Это бедное сердце, стосковавшееся по нежной ласке и сочувствию, воспылало к Огнянову горячей, чистой и беспредельной любовью.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӳршӗсем теҫҫӗ хӑйсене, ҫут ҫулӑмпа ҫунса кайччӑрччӗ вӗсем, шуйттан тытса силлетӗрччӗ вӗсене, харам пырсене!

Соседи называются, чтоб они ясным огнем сгорели, чтоб их лихоманка растрясла, дармоедов!

XIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех