Чӑваш чӗлхи корпусӗ

— Сӑрт-ту ҫийӗсем Ҫывӑраҫҫӗ каҫхи сӗмлӗхре, Шӑплӑхри айлӑмсене Таса сӗмлӗх карса илнӗ.

Горные вершины Спят во тьме ночной, Тихие долины Полны свежей мглой.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Лапамран пӳрт ҫийӗсем, ҫара йывӑҫ тӑррисем ҫеҫ курӑнса ларнӑ.

Хутор виднелся из ложбины одними крышами и голыми верхушками деревьев.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӗксӗм сивӗ ир пулнӑ, станица вӑрана пуҫланӑ — юрлӑ пӳрт ҫийӗсем ҫинчи мӑръесенчен тӗтӗм мӑкӑрланса тухать, кукӑр-макӑр юпа пек тӗтреллӗ сивӗ тӳпене туртӑнать.

Рождалось пасмурное, с морозом, утро, просыпалась станица — уже закурились трубы над заснеженными крышами, и дым кривыми столбами тянулся к холодному в тумане небу.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вара пӳрт ҫийӗсем, станица хыҫӗнчи кӗлетсем курӑнса кайрӗҫ.

Затем показались белые крыши, амбары, стоявшие особняком за станицей.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шурӑ ҫурт ҫийӗсем шӑпах тӑнӑ, ҫаралса юлнӑ ҫамрӑк йывӑҫсем ӳсекен площадь пысӑк та кичем туйӑннӑ…

Тишина плыла над белыми крышами, и площадь с молодыми голыми деревьями казалась просторной и неуютной…

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Усть-Невински тахҫанах ҫывӑрать ӗнтӗ, унӑн пудра сапнӑ пек пас тытнӑ пӳрт ҫийӗсем ҫинче ҫав тери лӑпкӑ та шӑп, тирексем ҫинче каҫ ирттерекен кураксем ҫуначӗсемпе йывӑҫа тӗкӗнни те илтӗнсе тӑнӑ; тӳпе тарӑн та тӗм-хура, нумайччен ҫӳлелле пӑхса тӑрсан, шултра та вӗтӗ ҫӑлтӑрсем ытла та нумайран куҫ йӑмӑхса каять; Кубань енчен сивӗ шыв сулхӑнӗ туртӑнать, ҫӑра акациллӗ урамсем сарлака та пушӑ, проспектпа утнӑ пек пыратӑп, пӗччен мар тата, юратнӑ хӗрпе…

Давным-давно спит Усть-Невинская, и над ее припудренными инеем крышами разлита такая тишина, что даже слышно, как шуршат крыльями грачи, зорюя семьями на тополях; шатер неба высок и матово-черен, и над головой рассыпано столько малых и больших звезд, что рябит в глазах, если подолгу смотришь вверх; от Кубани веет изморозью, а широкая, со шпалерами акаций улица совсем пуста, и идешь по ней не один, а с любимой девушкой!

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пахчасем, ҫатансем, ҫурт ҫийӗсем каҫхи тӗттӗме путрӗҫ.

В сумерках тонули сады, плетни, крыши хат.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чӳречисем, ҫийӗсем хӗвелпе йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ.

Блестели на солнце окна, крыши…

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Мӑрьесенчен ҫӑра тӗтӗм тухать, каҫхи мӗлкесемпе пӗрле пӳрт ҫийӗсем ҫине, пахчасем ҫине ҫӳхен кӑвак тӗтӗм выртать.

Густо курились трубы, и на крыши, на сады, вместе с вечерними тенями, тонкой пеленой ложился сизый дымок.

XIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫурт ҫийӗсем кӑштах пӑсланаҫҫӗ.

Слабый дымок над избами.

Тоцкра // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Кӗтесрен кӗтесе Атепинӑн икӗ хутлӑ, тӑрлавсӑр ҫинҫе ҫурчӗ, ун хыҫӗнче почта, казаксен пӳрчӗсен улӑм тата тимӗр витнӗ ҫийӗсем, арманӑн чалпаш ҫурӑмӗ, тӑррине тутӑхса кайнӑ калайран (хӗҫтимӗртен) автансем туса лартнӑскер, курӑнать.

С угла на угол двухэтажный, несуразно тонкий домик Атепина, за ним почта, соломенные и железные крыши казачьих куреней, покатая спина мельницы с жестяными ржавыми петухами на крыше.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шурӑ пир пӗркеннӗ лавккасен ҫийӗсем куҫа шартарса йӑлкӑшаҫҫӗ, аран ҫеҫ палӑракан шупкарах хӗрлӗ тӗслӗ ҫулӑм ҫути ӳкнӗ вӗсем ҫине.

Ослепительно блистали верхи белых шатров и яток, осененные каким-то едва приметным огненно-розовым светом.

V // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Унтан кӑнтӑртан талккишпе вӗрекен вӑйлӑ ҫил кашласа килчӗ; сӗлкӗш шывне сӑрхӑнтарса, чӑштӑртатса та куштӑртатса, шултӑра пӗрчӗллӗ юр пусӑрӑна-пусӑрӑна анма тытӑнчӗ, пӳрт-ҫуртсен ҫийӗсем хӑмӑрланчӗҫ.

С юга уже мощной лавой ринулся ветер; стекая влагой, с шорохом и гулом стал оседать крупнозерный снег, побурели крыши.

26-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫыпҫӑнчӑк юр лапкамӗсем кивӗ юра ҫиелтен витеҫҫӗ, ҫурт ҫийӗсем ҫине ӳксе ирӗлеҫҫӗ.

Липкие снежные хлопья крыли застарелый снег, таяли на крышах.

15-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫурт ҫийӗсем ҫинче мӑнтарӑн хулан кӑнтӑрла сывланӑ ылханлӑ сывлӑшӗ ниҫталла хускалмасӑр, пӗлӗт пек, ҫакӑнса тӑрать.

Над крышами домов неподвижно стоит прозрачное облако дневных испарений проклятого, несчастного города.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Вӑл хӗвелпе хӗрнӗ чул стенасем ҫумне пырса сӗртӗнет, ҫурт ҫийӗнчи тутӑх тимӗр листи тӑрӑх, пылчӑклӑ урамсем тӑрӑх шӑвать, наркӑмӑшла тусанпа тусанланать, шӑршлӑ сывлӑша ҫӑтать, вара, халтан кайнипе ҫуначӗсене уснӑ кайӑк пек, пӗр хускалмасӑр ҫурт ҫийӗсем ҫине, урамри канавсем тӗпне тӑсӑлса выртать.

Она трется о камень стен, нагретый солнцем, ползет по ржавому железу крыш, по грязи мостовых, пропитывается ядовитой пылью, глотает запахи и, опуская крылья, бессильно, неподвижно ложится на крыши домов, в канавы улиц.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Пӳрт ҫийӗсем ҫинче юр выртатчӗ, ҫӗр ҫинче хуралнӑ тислӗк пӑнчисем курӑна пуҫланӑччӗ.

На крышах еще лежал снег, а на земле уже появились темные пятна грязи.

Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.

Дача ҫийӗсене хӗрлӗ сӑрпа сӑрланӑ хӗҫтимӗр витнӗ, вӗсем хушшинчех унта та кунта, тӗссӗрленсе, мӑкланса ларнӑ вите ҫийӗсем, оранжерейӑсемпе амбарсен ҫийӗсем курӑнкалаҫҫӗ.

Вперемежку с красными крышами дач там и сям уныло выглядывают похилившиеся и поросшие ржавым мохом крыши конюшен, оранжерей и амбаров.

Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.

Ҫурчӗн те, ампарӑн та, сарайӑн та ҫийӗсем улӑмччӗ.

И у дома, и у амбара, и у сарая крыши были соломенными.

Асран кайми Юрий Скворцов // Ҫӗнтерӳ ялавӗ. «Ҫӗнтерӳ ялавӗ», 2006.01.18