Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юхнӑ (тĕпĕ: юх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун чухне, шыв валакпа юхнӑ пекех, шӑкӑр та шӑкӑр, шӑкӑр та шӑкӑр!

Тогда, как вода из желоба, без передышки: та-та-та-та!

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Малтан вӑл ӳсӗрнӗ чух кӑна юнлӑ сурнӑ пулсан, халӗ ун пырӗнчен юн пӑрӑхран юхнӑ пек юхма пуҫларӗ.

Ежели раньше он только кашлял кровью, то теперь уже она пошла у него из глотки цевкой.

V сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Аялтан ҫапакан шап-шурӑ электричество ҫутипе ҫутатнӑскер, вӑл варкӑшса йӑлтӑртатать, хӗп-хӗрлӗ юн юхнӑ евӗр йӑрӑмланса вӗлкӗшет.

Освещенное снизу белым накалом электрического света, оно кипуче горит, струится, как льющаяся алая кровь.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хура тусен тӑрринчен айлӑмалла сӗм пӗлӗтсем юхнӑ, ҫунатлӑ урхамахсем пек, вӗсем вилме ҫырнӑ хула ҫинелле юхнӑ.

С черных вершин гор в долину спускались тучи и, точно крылатые кони, летели на город, обреченный смерти.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Хӗвелӗн хӗрхӗлтӗм пайӑркисем хула стенисемпе башнисене юн сапнӑ пек хӗретнӗ, чӳречесем чуна ҫӳҫентермелле хӑрушшӑн ҫуталнӑ, пӗтӗм хула аманнӑн-суранланнӑн туйӑннӑ, ун суранӗсенчен юн мар — пурнӑҫ сӗткенӗ сӑрхӑнса юхнӑ; вӑхӑт иртсе пынӑ май хула вилӳт пек хуралнӑ та, ун ҫинчи ҫӑлтӑрсем вилнӗ ҫын пуҫ вӗҫне лартнӑ ҫуртасем пек курӑннӑ.

Багряные лучи солнца обливали стены и башни города кровью, зловеще блестели стекла окон, весь город казался израненным, и через сотни ран лился красный сок жизни; шло время, и вот город стал чернеть, как труп, и, точно погребальные свечи, зажглись над ним звезды.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Тӗлӗннипе пурте ытла пӗтсе, пусӑрӑнса ларнӑ, тӗлӗнни пур шухӑшран та ҫӳлте тӑнӑ; ҫак кӗтмен-туман хӑрушӑ та ӑссӑр, ниме кирлӗ мар минутсенче — айӑпсӑррисен юнӗ юхнӑ минутсенче — хӑй йӗркипе пыракан шухӑш-кӑмӑла та вӑл пӗрлешме чарса тӑнӑ…

Все были слишком подавлены и разбиты изумлением, оно лежало сверху всех чувств, мешало слиться настроению более естественному в эти неожиданные, страшные, бессмысленно ненужные минуты, пропитанные кровью невинных…

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Икӗ рабочипе хӗрарӑм пӗр типсе кайнӑ вӑрӑм ҫынна ҫавӑтса пынӑ; ҫынӗ пӗтӗмпех юрланса пӗтнӗ, пальто ҫанни ӑшӗнчен юн юхнӑ.

Двое рабочих и женщина вели высокого худого человека; он был весь в снегу, из рукава его пальто стекала кровь.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Пӗр-ик-виҫ ҫын каялла ҫаврӑнса пӑхнӑ — вӗсен хыҫӗнче тӑп-тачӑ халӑх тӑнӑ, урамран ун ӑшнелле каллех ҫынсем татти-сыпписӗр хура шыв пек юхнӑ.

Несколько человек оглянулось — позади их стояла плотная масса тел, из улицы в неё лилась бесконечным потоком тёмная река людей.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

… Халӑх малтанхи ҫил-тӑвӑл тапхӑрӗ кӑшт ҫеҫ вӑратса янӑ океанӑн хура хумӗ пек туйӑннӑ; вӑл малалла хуллен юхнӑ, ҫынсен кӑвак сӑн-пичӗсем кӑпӑклӑ, пӑтранчӑк хум тӑрри пек пулнӑ.

…Толпа напоминала тёмный вал океана, едва разбуженный первым порывом бури, она текла вперёд медленно; серые лица людей были подобны мутно-пенному гребню волны.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Хӑмӑр чулсем хушшипеле сӑрхӑнайса сӑрт шывӗ юхнӑ, сӗм-тӗттӗм пӑчӑ шырлантан ҫӗрӗк шӑршӑ персе вӑл тӑнӑ.

Сквозь серый камень вода сочилась, и было душно в ущелье темном и пахло гнилью.

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Пурте вӑрман хыҫнелле, Стожартан виҫӗ ҫухрӑмри улӑх еннелле, шыв пайланса юхнӑ вырӑналла утрӗҫ.

Все пошли на луг, который лежал за лесом, в излучине реки, километрах в трех от Стожар.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Е ейӳ сарӑлса кайнӑ, е ҫула ватса ҫиллеслӗн юхса: «Ямастпӑр ак, ямастпӑр» тенӗ пек шӑнкӑртатса юхнӑ.

То они разливались широкой лужей, то, размыв дорогу, неслись сердитым потоком и бормотали: «А вот не пропустим, не пропустим!»

2-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Англи ҫӗрӗ ҫине пӗр вӗҫӗм бомбӑсем тӑкӑннӑ, Грецире те юн юхнӑ, тӗнчене хура пӗлӗтсем карса илнӗ.

Англия подверглась жесточайшим бомбардировкам, Греция была потоплена в крови, над миром нависли темные тучи.

Вӑтӑр иккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Ҫӳлтен шарласах шыв юхнӑ.

Сверху каскадами лилась вода.

Ҫирӗм иккӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Вӑхӑт чарӑнса тӑрса ҫак ҫыран хӗрринче, ватӑ башньӑсем хушшинче Песчинкӑпа Тихая шывӗсем пӗрлешсе юхнӑ тӗлте хам килессе кӗтсе тӑнӑ пекех пулса тухрӗ, — акӑ таврӑнтӑм ӗнтӗ эпӗ, вӑхӑтпа иксӗмӗр пӗр-пӗрин ҫине пӑхатпӑр.

Как будто время остановилось и терпеливо ждало меня на этом берегу, между старинных башен, у слияния Песчинки и Тихой, — и вот я вернулся, и мы смотрим друг другу в лицо.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Куҫҫулли шӑпӑртатса юхнӑ Аллинче уҫӑ банка чӗтренӗ, ун ӑшӗнче укҫа вырӑнне тултарнӑ темӗн те пӗр янӑракан япаласем курӑннӑ.

Текли слезы, в пухлой ручке прыгала открытая копилка, полная вместо денег всякой гремучей дряни.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пур енче те вӗсен лашисен таканӗсен сасси шыв юхнӑ пӗк шӑнкӑртатать.

Всюду слышалось льющееся цоканье подков.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӗлӗк кайӑк сӑмсинчен шыв сирпӗнсе юхнӑ.

Из клюва птицы в былые времена била вода.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сӑмсинчен шӗвӗ манка юхнӑ.

Из носу текли нежные сопли.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн вараланчӑк пичӗ тӑрӑх, тутӑртан пӑрса кӑларнӑ пек, куҫҫуль юхнӑ.

По его замурзанному лицу, как из выжатой тряпки, струились слезы.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех