Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыраттармалла (тĕпĕ: ыраттар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тахҫанхи сурана ыраттармалла пулчӗ.

— У меня открылась давнишняя рана.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах та Травкина Феоктистов ятлӑ ҫӗнӗ разведчикпа, таҫти, Хусан таврашӗнчи ҫӳллӗ те хитре каччӑпа пулса иртнӗ ӗҫ пуринчен те ытларах ыраттармалла пырса тивнӗ.

Но больней всего другого Травкина уязвил небывалый случай с новичком Феоктистовым, высоким красивым парнем откуда-то из-под Казани.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Хавасли, ҫӑмӑлли, ырри, чи малтан пуҫласах намӑс марри те пур; кунта вара киревсӗр те, намӑссӑрла та; чуна та ыраттармалла.

И есть радостно, легко, приятно и не стыдно с самого начала; здесь же мерзко, и стыдно, и больно.

XI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ыраттармалла пулать, — терӗ Андрей.

— Будет больно, — сказал Андрей.

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сасартӑках йытӑсем вӗрме тытӑнчӗҫ, чуна ыраттармалла хытӑ уласа вӗреҫҫӗ.

Вдруг поднялись и тоскливо, нудно завыли собаки.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хура тӗттӗмлӗхре ҫиҫӗм ҫути шуррӑн, куҫа ыраттармалла йӑлтӑркка курӑнать.

А молнии в потемках казались белее и ослепительнее, так что глазам было больно.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Эпӗ ӑна аллӑмсемпе, хӑй пӗтӗмпех кӑвакарса кайиччен, аяк пӗрчисене ыраттармалла ҫатӑрласа тытрӑм та пӗчӗк ачана йӑтнӑ пек ҫӳле ҫӗклерӗм.

Я взяла его на руки и, как ребенка, — он был маленький, — подняла вверх, сдавив ему бока так, что он посинел весь.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Обломов питӗ мӗскӗннӗн, чӗрене ыраттармалла вӑтанчӑклӑн кулса илчӗ; ҫӗтӗк-ҫурӑк ыйткалакан, хӑйне ҫарамас ҫӳренӗшӗн ӳпкелесен, ҫапла кулать.

Он в ответ улыбнулся как-то жалко, болезненно-стыдливо, как нищий, которого упрекнули его наготой.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Сонечка калаҫрӗ манпа, манран тӗпчесе ыйтса пӗлчӗ, чӗрене ыраттармалла сӑмахсем каларӗ, санпа чух хама мӗнле тыткаламаллине те вӗрентрӗ…

Сонечка говорила со мной, выпытывала из меня, язвила, даже учила, как мне вести себя с тобой…

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫав телейлӗ кунсенче Илья Ильич та сахал мар ырӑ курнӑ, чипер хӗрсен ушкӑнӗнчен хӑшпӗрисем хӗрӳллӗн пӑхнине те, пысӑк телей сунса ӑшшӑн кулнине те, савса икӗ-виҫӗ хутчен чуптунине те, ҫаксенчен ытларах юлташла, куҫҫулӗ тухичченех ыраттармалла алӑ чӑмӑртанине те куркаланӑ.

В эти блаженные дни на долю Ильи Ильича тоже выпало немало мягких, бархатных, даже страстных взглядов из толпы красавиц, пропасть многообещающих улыбок, два-три непривилегированные поцелуя и еще больше дружеских рукопожатий, с болью до слез.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫав секундрах, ашшӗн ҫилӗллӗ сассине хирӗҫ чӗннӗ пек, пӳлӗмрен Павлик чуна ыраттармалла ҫухӑрни илтӗнчӗ.

И в ту же секунду, как бы откликаясь на гневный голос отца, из гостиной раздался душераздирающий рев Павлика.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл мана ҫивӗтрен ыраттармалла мар ярса илчӗ, ҫаплипех хӑйӗн ӗҫ пӳлӗмне ҫавӑтса кӗчӗ.

Он легонько ухватил мои косы и так повел меня в свою рабочую комнату.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫавӑнтах вӑл мана хулпуҫҫийӗмрен ыраттармалла ҫатӑрласа тытрӗ.

Он больно схватил меня за плечо.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах Алексей пӑр ҫине ансанах тӑрук шуса кайнӑ та, ҫурӑмӗ ҫине ҫав тери ыраттармалла ӳкнӗ.

Но, как только Алексей спустился на залив, лед сейчас же выскользнул из-под него, и он пребольно упал на спину.

11 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫак сӑмахсемпе Биденко кантӑрӑн пӗр вӗҫне Ваньӑн аллинчен чавсинчен ҫӳлерех «тинӗс тӗввипе» — ыраттармалла мар, анчах ҫирӗппӗн ҫыхса лартнӑ, кантӑран тепӗр вӗҫне хӑйӗн алли тавра чӗркенӗ.

С этими словами Биденко крепко, но не больно привязал конец верёвки двойным морским узлом к Ваниной руке повыше локтя, а другой конец обмотал вокруг своего кулака.

8 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

(Тата ытларах ыраттармалла хирет.)

(Выкручивает сильнее.)

Пиллӗкмӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив

Хӗнессине мистер Доббинс питех ыраттармалла хӗвет, мӗншӗн тесен, вӑл ҫутӑлса тӑракан пысӑк кукшине парик айне пытарса ҫӳресен те, ҫапах та вӑл ватӑласси виҫе-ха, мускулӗсем те унӑн тӗреклӗ.

А порол мистер Доббинс очень больно, потому что лет ему было не так уж много, и, хотя под париком у него скрывалась совершенно лысая и блестящая, как шар, голова, его мускулы нисколько не ослабели.

21-мӗш сыпӑк. Экзаменсем // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Мӗн тепӗр хут ҫынсен чӗрисене ыраттармалла?

Зачем еще раз делать больно человеческим сердцам?

Чӗлхе Туррин хӳхлевӗ // Сувар. Сувар, 2017.05.12

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех