Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑхӑрать (тĕпĕ: шӑхӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑрман ҫуллахи пекех, шӑхӑрать, чӗвӗлтетет, юрланӑ сасӑсемпе тулать.

Лес наполнялся их свистом, писком и песнями, словно было лето.

Вӑрман разведчикӗсем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 107–116 с.

Суранӗсем ытла хытах пулман, анчах тӑмана чӗрнисем унӑн кӑкӑрне сиен кӳнӗ, ҫавӑнпа та, хытӑ чупнӑ хыҫҫӑн унӑн пырӗ шӑхӑрать.

Раны не были смертельны, но совиные когти что-то повредили ему в груди, и вот он начал свистеть после быстрого бега.

Инкекрен инкеке // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Кам та пулсан тӑшман ҫывхарнине сисет: вӑл вара шӑхӑрать те, пурте тарса пытанаҫҫӗ.

Кто-нибудь да заметит приближающегося врага, свистнет, и все спрячутся.

Хӳри курӑнмасть, ҫӑмӗ палӑрмасть // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Куҫӗ умне ҫавӑнтах паян кӑнтӑрла вакун чӳречинчен курнӑ шахта терриконӗ тухса тӑрать, ӑна тӗтре карать, вӑл ҫухалса-ҫухалсах пырать, ак ӗнтӗ кӗҫех ун вырӑнне табак туртса тултарнӑ шавлӑ та хаваслӑ наряднӑй, ӗҫ тумӗпе кӗрмеленнӗ шахтерсем, юлташла калаҫса, кӗрӗлти кӗпҫе патнелле утаҫҫӗ, ахӑлти саспа янӑрать ун таврашӗнчи килкарти, штрек тӑрӑх ҫил кӑларттарса шӑхӑрать пиҫӗ те чӗре сывлӑш, чӑштӑртатса шӑвать транспортер ҫинче кӑмрӑк, ялтӑраса та ҫуталса тӑкӑнать вӑл вагонеткӑна…

Перед его глазами проплывает шахтный террикон, виденный им днем из окна вагона, он застилается дымкой, тает на глазах, и вот уже вместо него шумит, смеется прокуренная нарядная, деловито переговариваясь, идут к гудящему стволу облаченные в шахтерскую робу ребята, звенит хохочущим звоном околоствольный двор, свистит по штреку упругая струя воздуха, шуршит по транспортеру уголь и, весело поблескивая, падает в вагонетки…

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хирӗҫ килекен сывлӑш хумӗ читлӗхӗн тимӗр сӑмсинче чӗпӗттерсе шӑхӑрать, шалах кӗрсе каять, вӗтӗ-вӗтӗ ҫумӑр пӗрчисемпе пӗрӗхет.

Набегающая струя воздуха шепеляво свистит в железном козырьке клети, врывается внутрь и брызжет мелкими каплями дождя.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пӳлӗмсенче ҫил шӑхӑрать, сӗтелсемпе саксем ҫинче пӳрне хулӑнӑш тусан…

В комнатах свистел ветер, на столах, на скамьях толстым слоем лежала пыль…

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Иҫмасса, пӗр лав та пулин хирӗҫ килинччӗ хуть — пӗр ҫын та ҫук, пуш-пушӑ, йӗп чиксен те куҫ курман сӗмлӗхре сапаланчӑк ҫутӑсем курӑнкалаҫҫӗ, лаша хартлатса илет, ҫил шӑхӑрать, тата вӗҫӗмсӗр ӑш вӑркать!

На грех, хоть бы попалась одна встречная подвода — безлюдье, глушь, рассыпанные в кромешной тьме огоньки, хрип лошади, свист ветра и не отпускающее ни на минуту волнение!

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Танксем ҫав тери вирлӗ пычӗҫ, аса илсен, халь те хӑлхара ҫил шӑхӑрать.

Танки мчались на таких скоростях, что, как вспомню, так и сейчас в ушах свистит.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫил шӑхӑрать те улать ҫеҫ.

Лишь вой и гоготание бури.

Ҫил-тӑман // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Ҫил хурах пек шӑхӑрать.

Ветер по-разбойному свищет.

Ҫил-тӑман // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Чӑпӑркка шӑхӑрать кӑна.

Кнут свистал.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ун куҫӗсене куҫҫуль карса илчӗ, хӑлхисенче касса ҫурса пыракан ҫил шӑхӑрать, сунар ӗҫӗ Григорие хавхалантарсах ячӗ.

Глаза застилало слезами, уши забивал режущий свист рассекаемого ветра, охота захватила Григория.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Арман хыҫӗнче, типӗ кукуруз тунисем хушшипе, чӑлханса-такӑнса, ҫил шӑхӑрать.

За ветряком в сухих кукурузных будыльях, спотыкаясь, сипел ветер.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Федот Бодовсков шӑхӑрать.

Федот Бодовсков свищет.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫакӑп пек минутсенче вӑрман ҫил-тӑвӑл тухнӑ пекех хыттӑн кӗрлет, шатӑртатать, шӑхӑрать, ҫил-тӑман ҫавӑрать…

В такие минуты лес наполнялся грохотом, треском, свистом, снежной метелью, будто врывался в него ураган.

VII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Типтерлӗ кабина, лармалли вырӑн ҫемҫе, алӑра рулӗн яп-яка баранки, антарнӑ кантӑкран мотор кӗрленин шавӗ кӗрет, ҫил шӑхӑрать; малта, куҫ мӗн чухлӗ курнӑ таран, тӗтӗм пек мӑкӑрланса тӑракан тусанлӑ ҫул, — ку вӗт-ха нумай ҫамрӑксен ӗмӗчӗ!

Уютная кабина, мягкое сиденье, буграстая снизу баранка руля, порывистый голос мотора и свист ветра в приспущенное стекло, а впереди, сколько видит глаз, дорога и дорога в серой дымке пыли, — это же мечта многих юношей!

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах юлташӗсем епле утнине куркаланӑ самантсенче вӑл хай те туять: хӑйӗн чунӗнче те ҫав ҫилех, ҫав хӗл пуҫланас умӗнхи ҫилех уласа шӑхӑрать

Но в те секунды, когда он видел, как брели товарищи, он чувствовал, что в его душе свистит и воет такой же вот предзимний ветер…

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫанталӑк пӑсӑлнӑҫемӗн пӑсӑлса пырать, каскӑн ҫил, джонка каютине вӗҫсе кӗрсе, чуна ҫӳҫентерсе шӑхӑрать.

Угрюмее и угрюмее становилась погода: ледяной ветер с воем врывался в каюту, замораживал душу.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Ҫурҫӗр-хӗвелтухӑҫ енчен хӑлхана ҫурасла вӗрекен ҫил шыв юхмалли вырӑнсене кӗрсе ӳкнӗ, витӗр шӑннӑ ҫулҫӑсене хӑвалать, пралуксем ҫинче шӑхӑрать, туртса ҫурнӑ кино афишисене чӑштӑртаттарать.

Пронзительный норд-ост гнал промерзшие листья, забившиеся в каменные водостоки, свистел в проводах, шуршал оторванными афишами кино.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Мӗншӗн шӑхӑрать вӑл? — ыйтрӗ бей Григоровран.

— Почему он свистит? — спросил бей Григорова.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех