Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑхӑрать (тĕпĕ: шӑхӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ури айӗнче кӗрхи ҫӗр тӳплетсе пырать, хӑлхисенче ҫил шӑхӑрать.

Ноги отсчитывают частые глухие шаги по осенней земле, в ушах свистит ветер.

Ҫул // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Урӑм-сурӑм ҫил йывӑҫсене авать, туратсем хушшинче шӑхӑрать, йӗп пек чикекен вӗтӗ юр пӗрчисемпе питрен ҫапать.

Дул колючий злой ветер, раскачивая вершины ветел; лицо больно резала снежная крупа.

Ҫӗрлехи хӑнасем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Уйра ноябрь ҫилӗ шӑхӑрать, тӑман вӗҫтерет, хӗрсем ӑна пӑхмасӑр кӗреҫепе ҫӗр чаваҫҫӗ, кӳлӗрен купи-купипе ӑшӑ тӑпра кӑлараҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

I // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Унта тӑлӑх вил тӑпри курнать, Тӑпра ҫийӗн ҫӗлен шӑхӑрать

Куҫарса пулӑш

19. Чалӑм ҫинчен хунӑ легенда // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Акӑ, пӗр шӑнкӑрч хурӑн турачӗ ҫинче хӑйӗн юррине шӑрантарать, вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн, ҫуначӗсене сарса, савӑнӑҫлӑн кулса янӑ пек шӑхӑрать.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Джесси вырнаҫрӗ ҫеҫ — ӑна силлеме те вирхӗнтерме тытӑнчӗ; хӑлхисенче кӑнтӑр ҫилӗ шӑхӑрать; ҫӑварне, куҫӗсене кӗме ӑнтӑлса вӑл хӗрӗн хӗрӳленсе ҫунакан питне шарфпа хупларӗ; хулан ҫур ҫӗр ҫутисем ҫиҫкӗнсе иртрӗҫ те сӗвек сӑртсен теттӗм-сӗмлӗхӗпе ылмашӑнчӗҫ, — кӗҫех Джесси лӑпланчӗ.

Едва Джесси уселась, ее начало колыхать, мчать; южный ветер перевернулся в ушах; стремясь в рот, в глаза, он прижал шарф к разгоряченному лицу девушки; отсверкали полуночные огни города, сменясь тьмой отлогих холмов, и Джесси стала спокойнее.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Хӑлхисенче сывлӑш шӑхӑрать, ыткӑнса-ӑнтӑлса пынӑран ӳчӗ нӑйкӑшать-сурать, мӗн пурри пӗтӗмпех — сывлӑш ҫитменнипе антӑха-антӑха, чӑнкӑ ҫӗртен шыва сикнӗ хыҫҫӑн хӑлхара шав кӗрленӗн янӑравлӑн — хусканусӑрлӑхне ҫухатрӗ те унпа пӗрле ҫӗмрен пек вирхӗнсе чупма тытӑнчӗ.

В ушах засвистел воздух, от быстрых движений разом заныло тело, все потеряло неподвижность и стремглав бросилось бежать вместе с ним, задыхающееся, оглушительно звонкое, как вода в ушах человека, нырнувшего с высоты.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Тинг ҫӳрет, хытӑ шӑхӑрать; ҫавӑн чухне Ассунта унӑн ҫӑварне чи пӗчӗк пӳрнине чикет те — Тинг шӑхӑрмасть.

Тинг ходит и громко свистит; тогда Ассунта кладет ему в рот самый маленький палец, и он не свистит.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Эпӗ вӗсене сӑтӑра-сӑтӑра уҫӑлтарнӑ вӑхӑтра хӑлхана сасӑ пырса кӗчӗ: таса мар, лӳчӗркенчӗк плащлӑ темӗнле ҫын ман ҫумрах мӑшӑлтатать, шӑхӑрать, вӑхӑт-вӑхӑтпа хашка-хашка сывлать.

Пока я протирал глаза, было слышно, как возле меня сопит и свистит, временами тяжело отдуваясь, некий человек в грязном и лохматом плаще.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Шторм хӑвӑртлӑхӗпе вӗрекен ҫил пирӗн хӑлхасенчен шӑхӑрать, — ӑсран тайӑлнӑ, чарусӑр ачасен эшкерӗ тейӗн.

Ветер, проносясь со скоростью шторма, свистел нам в уши, словно стая обезумевших мальчишек.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

— Мучи, мӗн шӑхӑрать унта санӑн? — тесе ыйтрӗ Пашка.

— Дед, что это у тебя свистит? — спросил Пашка.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Пашкӑна старик ӳсӗрни кӑмӑла кайрӗ: вӑл сывланӑ чухне, унӑн кӑкринче темиҫе сасӑпа темӗн шӑхӑрать, юрлать.

Пашке понравилась одна особенность старика: когда он, кашляя, вдыхал в себя воздух, то в груди его что-то свистело и пело на разные голоса.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Пуҫне пӗлӗтелле, кӑвакарчӑнсем кутӑн-пуҫӑн чӑмкаласа вӗҫнӗ ҫӗрелле, ҫӗклесе Илюха куклене-куклене мӗн вӑй ҫитнӗ таран шӑхӑрать.

Задрав голову в небо, где, кувыркаясь, летали голуби, Илюха свистел, приседая от натуги.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫӗмрӗлнӗ чӳречесенче ҫил шӑхӑрать, ванчӑк кантӑксем чӗтренсе тӑраҫҫӗ.

Ветер свистел в разбитых окнах, дребезжали торчащие в рамах осколки стекол.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Шӑхличӗ шӑхӑрать, хуҫи вара тем ҫинчен тимлесех шухӑшлать.

Он шёл, свистел и напряжённо о чём-то думал.

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ҫил каллех акӑ сулахай хӑлхаран шӑхӑрать.

Ветер засвистал опять в левое ухо.

1 сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Хӗвел анса ларнӑ ҫеҫ, тинӗсрен вӗрекен ҫил вӑрманта шӑхӑрать тата бухтӑри шывӑн кӑвакрах сийне кӑтралантарса тӑрать.

Солнце только что село, морской бриз свистел в лесу и покрывал рябью сероватую поверхность бухты.

XIX сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

— Ку каллех Дэрк, — терӗ пӗри, — илтетӗр-и: вӑл икӗ хутчен шӑхӑрать.

— Это Дэрк, — сказал один, — слышите: он свистит два раза.

V сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Пӗр чӗппи ман ҫывӑхрах шӑхӑрать.

Один цыпленок свистит очень близко от меня.

Ярик // Никита Волков. Пришвин М.М. Ярик: калавсем; вырӑсларан Н. Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1939. — 16 с. — 3–11 с.

Хӑлхасенче ҫил шӑхӑрать.

Степной ветер свистел в ушах.

XVI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех