Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшланине (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсир мӗн шухӑшланине пӗлместӗп эпӗ!

— Я не знаю, что у вас на уме….

XII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл Ольга сӑрт ҫинче пынине, Катя ӑна хӑваласа ҫитнине тата ҫыру панине инҫетрен курчӗ; Ольга пӗр минут пек чарӑнса тӑнине, ҫыру ҫине пӑхса илнине, шухӑшланине, унтан, Катьӑна пуҫӗпе сулса, парк аллейине кӗрсе кайнине курчӗ.

Он издали видел, как Ольга шла по горе, как догнала ее Катя и отдала письмо; видел, как Ольга на минуту остановилась, посмотрела на письмо, подумала, потом кивнула Кате и вошла в аллею парка.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Эпӗ эсир Выборг Енне куҫма шухӑшланине те каларӑм, — терӗ Захар.

— Я сказал, что вы хотите переехать на Выборгскую сторону, — заключил Захар.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӗн шухӑшланине калама халӗ унӑн ирӗкӗ, туртӑмӗ ҫук.

Свободы, непринужденности, позволяющей все высказать, что на уме, уже не было.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл ҫӗрӗпех ҫывӑраймарӗ: салхуллӑн, шухӑша кайса, пӳлӗм тӑрӑх унталла-кунталла утса ҫӳрерӗ; шурӑмпуҫӗ килсен килтен тухса кайрӗ, Нева хӗррипе, урамсем тӑрӑх ҫӳрерӗ, турӑ пӗлет вӑл мӗн ҫинчен шухӑшланине, мӗнле туйӑмсем пулнине…

Он не спал всю ночь: грустный, задумчивый проходил он взад и вперед по комнате; на заре ушел из дома, ходил по Неве, по улицам, Бог знает, что чувствуя, о чем думая…

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Сӑмси тӳрӗ унӑн, кӑштах курпунтараххи палӑрать; тути ҫӳхе те пӗрмаях чӑмӑртанса тӑрать: ку ӗнтӗ яланах мӗн ҫинчен те пулин шухӑшланине пӗлтерет.

Нос образовал чуть заметно выпуклую, грациозную линию; губы тонкие и большею частию сжатые: признак непрерывно устремленной на что-нибудь мысли.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл мӗн пирки те пулин чӗрине ытлашши ыраттарса шухӑшланине ҫынсем курман; ывӑннӑ чӗри ӑна намӑслантарса кӳрентермен пулас; чунӗ ыратман; йывӑр килсен те аптраса ӳкмен вӑл, ҫӑмӑллӑн ирттерсе янӑ.

Не видали, чтоб он задумывался над чем-нибудь болезненно и мучительно; по-видимому, его не пожирали угрызения утомленного сердца; не болел он душой, не терялся никогда в сложных, трудных или новых обстоятельствах, а подходил к ним, как к бывшим знакомым, как будто он жил вторично, проходил знакомые места.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Вӑт, вӑт ҫакӑн пек, каснӑ-лартнӑ ҫакӑн пекчӗ ман малтанхи улпутӑм, — терӗ Захара пӳлекен лакей каллех: — эсӗ мӗнле те пулин савӑнасчӗ тесе шухӑшлатӑн, вӑл пур сасартӑк, эсӗ шухӑшланине пӗлнӗ пекех, ҫумран иртсе пырать те ҫакӑн пек, Матвей Мосеич Андрюшкӑна ярса илнӗ пек, ярать те тытать.

— Вот, вот этак же, ни дать ни взять, бывало, мой прежний барин, — начал опять тот же лакей, что все перебивал Захара, — ты, бывало, думаешь, как бы повеселиться, а он вдруг, словно угадает, что ты думал, идет мимо, да и ухватит вот этак, вот как Матвей Мосеич Андрюшку.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Степан Осипович ҫак кӗнекене ҫырнӑ чухне вӑл е ку ыйтупа Крылов мӗн шухӑшланине пӗрре мар ыйтса пӗлнӗ.

Во время создания своего труда и позднее Степан Осипович не раз обращался к Крылову с просьбой высказать свое мнение по тому или иному вопросу.

Вунсаккӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Ледокол пӑрсем хушшипе пынӑ чухне ӑна мӗнле вӑйсем витӗм кӳнине тӗпчеме тата ледокол ҫирӗплӗхӗ пирки Крылов хӑй мӗн шухӑшланине пӗлтерме ыйтнӑ.

Он просил Крылова изучить усилия, действующие на ледокол при прохождении сквозь льды, и высказать свои соображения о прочности ледокола.

Вунсаккӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Хӑҫан та пулсан, сан ҫинчен эпӗ епле нумай шухӑшланине пӗлӗн-ши эсӗ, вилес умӗн пӗр хут та пулин сан ҫине пӑхса илес килнине пӗлӗн-ши эсӗ!

Узнаешь ли ты когда-нибудь, как много я думал о тебе и как мне хотелось ещё хоть разок взглянуть на тебя перед смертью!

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эс пӗлетӗн-и, эпӗ час-часах мӗн ҫинчен шухӑшланине?

— Знаешь, о чём я думал чаще всего?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гаврик аслашшӗ мӗн ҫинчен шухӑшланине часах сисет.

Гаврик прекрасно понимал, о чем думает дедушка.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чи малтан манӑн сирӗн ҫинчен шухӑшланине кӑна каласа парас.

Скажу только, что прежде всего я подумал о вас.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ромашов хӑй айне икӗ урине хӗреслӗн хутлатса турккӑ пек ларчӗ: вӗҫен кайӑкла куҫне ҫурма хупнӑ, аллисене ырханкка чӗркуҫҫийӗсем ҫине хунӑ та, ӗнтӗ кам пӗлтӗр, вӑл мӗн ҫинчен шухӑшланине.

Ромашов сидел, как турок, поджав под себя ноги, и кто знает, о чём он думал, полузакрыв птичьи глаза и положив руки на худые колени.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл хӑйӗн купӑсӗпе эп мӗн шухӑшланине каламастчӗ, Саня ман упӑшка та эпӗ унӑн арӑмӗ иккенне пӗлтерекен тӗлӗнмелле телейӗм ҫинчен шӑратмастчӗ вӑл, урӑххи ҫинченччӗ унӑн кӗвви, — тахҫан хамӑрӑн ача чухне пулнӑ ҫамрӑкла курнӑҫусем ҫинчен калатчӗ, калӑн ҫав, вӑл пире тӑваттӑмӗш шкулти балра курнӑ тесе, Саня мана ҫавӑнта пӗрремӗш хут чуптуса илчӗ…

Он играл совсем не то, о чём я думала: не это странное счастливое чувство, что Саня — мой муж, а я — его жена, — он играл наши прежние, молодые встречи, как будто видел нас на балу в четвёртой школе, когда Саня поцеловал меня в первый раз…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл хӑй аллинче патронран тунӑ пӑхӑр зажигалкине ҫавӑркалать — граждан вӑрҫинченех юлнӑ асӑнмалӑх япала пулас вӑл, ҫавна тыткаланипе вӑл мӗн ҫинчен шухӑшланине пӗлтӗм эпӗ.

Я знала, о чём он думает, вертя в руках старую медную зажигалку, переделанную из патрона, — должно быть, память со времён гражданской войны.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Темле хам тискер шухӑшсем шухӑшланине те асӑрхаттӑм эп, уголовнӑй розыск ҫав шухӑшсене тӗлӗнмелле лайӑх ӑнланнӑ пулӗччӗ.

Несколько раз я ловил себя на довольно диких мыслях, в которых, между прочим, прекрасно разбирается уголовный розыск.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан тата вӑл мӗн шухӑшланине туса пӗтерме тӑрӑшакан ҫын.

В-третьих, он способен на решительный шаг, то есть человек дела.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч мана курсан мӗн шухӑшланине пӗлейместӗп, анчах та алӑк патӗнче манпа тӗл пулсан, вӑл шартах сикрӗ, кӑштах калле чакрӗ.

Не знаю, что подумал, увидев меня, Николай Антоныч, но, появившись на пороге, он вздрогнул и немного отступил назад.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех