Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл пӗчӗкрех чатӑр ӑшӗнче, яр уҫӑ чӳрече умӗнче ларать иккен.

Он был в небольшой палатке, у открытого отверстия вроде окна.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

Эпӗ сыснана илтӗм те чатӑр арки айӗнчен хырӑмпа шуҫса тухрӑм.

Я взял свинью и выбрался ползком из-под холста.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

Ӗҫӗ ҫапла пулчӗ: унта пӗр-пӗринпе сыпӑнса тӑракан икӗ чатӑр карса хунӑ.

Дело было так: там стоят две палатки, соединенные между собою.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

Хӑлхасенче моторсем пӗр тикӗс те вӑрӑммӑн кӗрлени илтӗнет, эсир ниҫта та пӑхасшӑн мар, анчах машина сывлӑша ҫурса кӗнине, сирӗн патӑртан ҫӗр тарнине пӗтӗм ӳт-пӗвпе туятӑр, ҫемҫе кресла силленет, алӑ вара хӑех чатӑр патне туртӑнать.

В ушах стоит ровный, тягучий говор моторов, вы стараетесь никуда не смотреть, но всем телом ощущаете, как машина врезается в воздух и как уходит от вас земля, кресло покачивается, а рука уже сама тянется к занавеске.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Лесник ҫуртӗнче чӳрече хупписене ҫеҫ мар, чӳречесене те тахҫанах уҫса пӑрахнӑ; каҫсенче мӑръерен ӗлӗкхи пекех тӗтӗм мӑкӑрланнӑ, тӗтӗмӗ пӗлӗтелле улӑхман, тӗмесене кӑвак чатӑр пек карса илнӗ.

Давным-давно распахнулись не только ставни, но и рамы в доме лесничего; как бывало и прежде, курилась по вечерам труба, и дым не тянулся к небу, а сизым полотнищем расстилался по кустам.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Калиткерен кӗрсе, килкартинче кӗтмен хӑнана курсан, Татьяна ҫийӗнчех салхуланчӗ, унӑн сарӑ куҫхаршийӗсем чалӑшрӗҫ, пичӗ тӗксӗмленчӗ, — ҫурхи уяр ҫанталӑклӑ кун ҫавӑн пек пулать: хура пӗлӗт кӗтмен ҫӗртен хӗвеле хупӑрласа илет те, вара илемлӗ сӑрсем пӗр самантра тӗксӗмленеҫҫӗ, вӗсене сӑрӑ та тӗссӗр чатӑр карса илет…

Войдя в калитку и увидя во дворе нежданного гостя, Татьяна сразу помрачнела, белесые брови ее нахмурились, лицо потемнело, — такое случается в весенний ясный день: черные тучи неожиданно закрывают солнце и тогда все краски в одно мгновение тухнут, их всех обволакивает серость и бесцветный занавес…

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев чатӑр пек сип-симӗссӗн ешерсе выртакан улӑхалла ним чӗнмесӗр пӑхса савӑнса пырать.

Кондратьев любовался зеленым пологом пастбища.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пурпӗрех мар-им: вуплӑ ҫиетӗн-и е трюфельпе хир качакин ӗнси ашне, шур эрех ӗҫсе ӳсӗрӗлетӗн-и е шампански, пӗр-пӗр чатӑр айӗнче вилетӗн-и е полици участкинче.

Не все ли равно: есть воблу или седло дикой козы с трюфелями, напиваться водкой или шампанским, умереть под балдахином или в полицейском участке.

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӗсен хушшисенче унта та кунта яштака, тӳп-тӳрӗ тирексем, кӗлтумашкӑн тейӗн, турачӗсене тӳпенелле кӑнтарнӑскерсем, тем ҫӳллӗш хӑпарса тӑраҫҫӗ, ватӑ каштансем хӑйсен тӗреклӗ тӑррисене, чатӑр пекрех саркалантарса, анлӑн та мӑнаҫлӑн ывтӑнтарнӑ; йывӑҫсем пуш-пушах-ха, ҫара вуллисем хуран ҫех курӑнаҫҫӗ, ҫапах та куҫа, аран кӑна пулин те, вӗсем чи малтанхи тӗклӗ, савӑнӑҫлӑ симӗслӗхпе саралма пуҫлани палӑрать ӗнтӗ.

Между ними там и сям возвышались стройные, прямые тополи с ветками, молитвенно устремленными вверх, в небо, и широко раскидывали свои мощные купообразные вершины старые каштаны; деревья были еще пусты и чернели голыми сучьями, но уже начинали, едва заметно для глаза, желтеть первой, пушистой, радостной зеленью.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Сарӑ пурҫӑн абажурпа чатӑр евӗррӗн хупланӑ лампӑра ҫулӑм шартлата-шартлата та чашкӑра-чашкӑра ҫунни илтӗнсе тӑчӗ.

Слышно было, как потрескивал и шипел огонь в лампе, прикрытой желтым шелковым абажуром в виде шатра.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Чатӑр умӗнче, ашшӗ ури йӗри-тавра, чанасем пекех хуп-хура та шавлӑ ачасем ҫуйӑхашаҫҫӗ; чикан майрисем шӑри-шари ҫухӑрсах ахӑрашаҫҫӗ.

Около шатра и между ног цыгана, шумливые и черные, как галки, орали цыганята; взвизгивали и хохотали цыганки.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫапла эпир пӗр нимӗнсӗрех хамӑр чатӑр патне таврӑнтӑмӑр.

Так мы ни с чем и вернулись к палатке.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах чатӑр умӗнче никам та ҫук.

Но у палатки никого не оказалось.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑп ҫак вӑхӑтра чатӑр хыҫӗнчи йывӑҫ тӗмисем шатӑртатса кайрӗҫ: такам йывӑррӑн, анчах васкавлӑн пускаласа килет.

Как вдруг кусты за палаткой затрещали, послышались неровные, частые шаги.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл хӑйӗн тупӑшне чатӑр умне кӑлара-кӑлара хучӗ.

И он бросил перед палаткой на землю свою добычу.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Васансем, варсем урлӑ ҫӳрерӗмӗр, пӗрне пӗри сас парсах, йыхравласах тӑтӑмӑр.-Витя Минаев, чатӑр патне юлнӑскер, тӑрсан-тӑрсан горнпа ӳхӗрет.

Долго ходили мы, лазая по овражкам, перекликаясь, аукаясь. -Витя Минаев изредка подавал нам сигнал горном, оставшись у палатки.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ чатӑр ӑшӗнчен пушаннӑ сӗт кӗленчине йӑтса тухрӗ, ҫыр хӗррине кукленсе ларса, ӑна шывпа чӳхерӗ, унтан блокнотне кӑларса, пӗр хутне татса илчӗ те, карандашне сурчӑкпа йӗпете-йӗпете, темскер ҫырма пуҫларӗ.

Вот уже тащил из палатки пустую бутылку из-под молока, сел на корточках у берега, выполоскал бутылку водой, потом вынул блокнот, вырвал страничку и, послюнив карандаш, стал выводить на ней что-то.

4 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫавӑнпа та халӗ те эп вӑл чӗннине хирӗҫ чатӑр умӗнчи тунката ҫине ним турткаланмасӑр тухса лартӑм.

И я покорно присела на пенек у палатки.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чатӑр ӑшне нӳр ҫапнӑ.

Душистая сырость проникла в палатку.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хуранпа ҫӗрулми ҫакрӑмӑр, консервӑсем уҫса чатӑр алӑкӗ умне апата лартӑмӑр.

Мы сварили в котелке картошку, открыли консервы, сели в кружок у входа в палатку.

2 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950