Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрхенни (тĕпĕ: хӗрхен) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юлташӗсем чунтан савӑнни, пӗтӗм кӑмӑлтан туслӑн йышӑнни, ӑна хӗрхенни, алла хыттӑн чӑмӑртани, ҫурӑмран витӗмлӗн те туслӑн лӑпкани — ҫавсем пурте Павела Туфта ҫинчен мантарсах ячӗҫ.

Искренняя радость товарищей, неподдельная дружба и сочувствие, крепкие рукопожатия, хлопки по спине, увесистые и дружеские, заставили Павла забыть о Туфте.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл аванах пӑхкаласа Эдуард Гленарван, Эленпа Мэри ҫине черетлӗ пӑхса илчӗ, вӗсен пичӗсем ҫинче ӑна хӗрхенни те палӑрать, кусемпе юнашарах кулса тӑракан Джон Мангльс тата нимӗн те пулман пек тӗк тӑракан Мак-Набс майора курчӗ, вара, хулпуҫҫийӗсемпе турткаланса, ҫамки ҫинчи куҫлӑхне сӑмси ҫине антарчӗ те, ҫапла каласа хучӗ.

Он поочерёдно обвёл глазами серьёзного Эдуарда Гленарвана, Элен и Мэри, лица которых выражали искреннее сочувствие, улыбающегося Джона Мангльса и абсолютно невозмутимого майора Мак-Набса, затем, передёрнув плечами и опустив очки со лба на переносицу, он воскликнул:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Мана тав туни те, хӗрхенни те кирлӗ мар.

— Мне не нужно ни благодарности, ни сожаления.

Алӑк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 171–172 с.

— Кирлӗ те мар вӗсем хӗрхенни.

— Да и не нуждаюсь я в их подачках.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хирӗҫ тӑракан станицӑсене хӗрхенни пулмалла мар.

Никакой пощады к станицам, которые будут оказывать сопротивление.

LXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий Мелехова хӗрхенни тата ӑна курайманни Мишкӑн чееленме пӗлмен чунӗнче пӗр тӗвве тӗвӗленсе чӑлханчӗҫ…

Жалость и ненависть к Григорию Мелехову переплели Мишкино простое сердце…

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Вӗсем пире хӗрхенсе тӑрас ҫук, хӗрхенни кирлех те мар пире.

Они нам пощады не дадут, да мы в ней и не нуждаемся.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсен хушшинче Григорий сыхъячӗшӗн унпа сивӗрех пулма тӑрӑшни тата ҫӑмӑллӑн тӑрӑхласа хӗрхенни ҫеҫ кӑштах хутшӑнчӗ.

В его отношения к Аксинье вплелась новая прядка настороженной отчужденности и легкой насмешливой жалости.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Василиса Кашпоровна унӑн архитектурине ҫав тери кӑмӑллани ҫинчен тата авалхи экипажсем хальхи вӑхӑтра йӑларан тухнишӗн хӗрхенни ҫинчен каласа пани те ҫителӗклӗ пулать.

Довольно сказать, что Василиса Кашпоровна была очень довольна ее архитектурою и всегда изъявляла сожаление, что вывелись из моды старинные экипажи.

V. Аппӑшӗн ҫӗнӗ шухӑшӗсем // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫав ҫухалнӑ япаласем пирки хӗрхенни те ҫук вара!

И сожаления нет о исчезнувшем!

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ну… юрату килчӗ те, вӗсем халь пӗри те ҫук ӗнтӗ, вӗсене хӗрхенни те ҫук!

Ну… пришла любовь, и их нет теперь, нет и сожаления о них.

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӑй ачине юратса хӗрхенни ашшӗ чӗринчи тарӑхӑва пусарчӗ.

Отцовская любовь победила вспыхнувшее в его душе возмущение.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӗрхенни — кӑмӑл хуҫӑлни пулать ӗнтӗ вӑл.

Жалеть — значит быть в дурном расположении духа.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Иртнишӗн вӑтанни, хальхишӗн хӑйне хӑй юратса хӗрхенни, харпӑр хӑйне ултавлӑ тыткалани ӑна питӗ асаплантарчӗ…

Стыд за прошлое, пытка самолюбия за настоящее, фальшивое положение терзали ее…

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Кашни сӑмахне илтмессерен Обломов сӑнӗнче шикленни те, хӗрхенни те, хӑраса ӳкни те, ӳкӗнни те палӑрчӗ.

Испуг, сострадание, ужас, раскаяние с каждым словом являлись на лице Обломова.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫук, никам енчен те хӗрхенни туйӑнмасть!

Нет, положительно ни в ком не было сочувствия!

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Мересьева халь ӗнтӗ хӑйне отказ панисем те, вӗрентсе каланисем те, кӳрентермелле хӗрхенни те — унӑн мӑнкӑмӑллӑ чунӗ ӑна хирӗҫ тем пекех хытӑ тӑнӑ пулин те — ытлашши вӗрилентерсе йӗркерен кӑларса яман.

Мересьева больше уже не выводили из себя ни отказы, ни поучающий тон, ни унизительное сочувствие и снисхождение, против чего бунтовала вся его гордая душа.

6 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Пурте наҫилккапа йӑтса пыракан ҫын ҫине пӑхаҫҫӗ, пурте хӗрхенни, шеллени палӑрать, анчах та ку ман кӑмӑла каймасть.

Все оборачиваются на безрадостное шествие с носилками, во всех взглядах жалость и сострадание, это мне не нравится.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Ҫав юратура хӗрхенни те, мӑнкӑмӑлланни те, ачан малашнехи пурнӑҫӗшӗн хӑрани те пулнӑ.

Были в нём и жалость, и гордость, и страх за его судьбу.

7 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Итлесе ларакансем ӑна хӗрхенни палӑрса тӑчӗ, анчах вӗсем нимӗн те шарламасӑр ларчӗҫ.

Слушатели явно жалели его, но молчали.

21-мӗш сыпӑк. Экзаменсем // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех