Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗлӗх сăмах пирĕн базăра пур.
хӗлӗх (тĕпĕ: хӗлӗх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ун ҫийӗпе, ун тавра, пур ҫӗрте те вӗҫӗ-хӗррисӗр тӗттӗмлӗх кӑна; унӑн вичкӗн туйӑмлӑ чун-чӗри, туртса карӑнтарнӑ хӗлӗх евӗр, пур тӗрлӗ ҫӗнӗ туйӑмсене хирӗҫ те хуравласа чӗтренме хатӗр.

Над ним, вокруг него, всюду протянулась тьма, без конца и пределов: чуткая, тонкая организация подымалась, как упруго натянутая струна, навстречу всякому впечатлению, готовая задрожать ответными звуками.

I // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Урисем — хӗлӗх пек, хӑй пысӑк, пуҫне каҫӑртнӑ, мӑйракисем ҫурӑм ҫинче выртаҫҫӗ.

Ноги, как струночка, сам могучий, голову кверху держал, а рога по спине, по спине расстилаются.

2. Ҫӗнӗ ҫӗрте // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

— Унта вӗсене пӗр ҫирӗм ҫул никам та тытман пулмалла, мӗн пур гитарӗнчен пуҫтарсан та, аран пӗрин валли хӗлӗх пухма пулать.

— Там на них лет двадцать не играл никто, со всех гитар на одну едва струн наберешь.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Андрийӗн хӗлӗх пек карӑннӑ сасси, вӑл чӳхенни, хӗрӳленнипе пӑлханакан лучӑрканнӑ сӑн-пичӗ — ҫаксем ун ҫине пурне те йӑлтах урӑхла пӑхтарчӗҫ.

Его натянутый, как струна, голос, его волнение, весь вид, истерзанный и побужденный, заставили всех посмотреть на Андрия иными глазами.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Хохол пуҫне ывӑтса илчӗ, хӗлӗх пек карӑнса тӑчӗ те, амӑшӗ ҫине пӑхса: — Эпӗ куртӑм… Пӗлетӗп… — терӗ.

Хохол тряхнул головой, вытянулся, как струна, и сказал, глядя на мать: — Я видел… Знаю…

XXIV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫакӑ вара унӑн чӗри лӑпкӑн ыратнине ҫӑмӑллатрӗ, ҫав ырату унӑн кӑкринче чӗтренсе, хытӑ карӑнтарнӑ хӗлӗх пек юрласа тӑчӗ.

Это облегчало тихую боль ее сердца, которая, вздрагивая, пела в груди ее, как тугая струна.

XXIII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Тутисем ҫак «эсӗ» сӑмаха пӗрремӗш хут каланӑ чух унӑн чӗри хӗлӗх пек чӗтресе илчӗ.

Сердце в нем затрепетало, как струна, когда его губы в первый раз произнесли это «ты».

XXVII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Хура каланча ҫинчи ялав та малалла вӗҫет, вӑл та хӗлӗх пекех тӳрӗ.

И флаг на городской каланче летел вперед, тоже прямой, как струна.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Ҫак сасӑра чулсене те янрав пама пултаракан пӑхӑр труба кӗрлевӗ те, Таня пӳрнесем пуснипе пулакан хӗлӗх сассинчен те ытларах юратакан ытти сасӑсем те пур.

В нем слышалась теперь медь, звон трубы, на который откликаются камни, — все звуки, которые Таня любила больше, чем звуки струны, звенящей под ударами пальцев.

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Пӗр пӗрчӗ хӗлӗх йӗпенмен!

Ну ни капельки!

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Хӗлӗх пекех янӑрӗ вӑл, йынӑшӗ, анчах та унран юрӑ ан кӗт.

Будет звучать и ныть, как струна, а песни от нее не жди.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ку шарламасть, тавӑрса хунӑ суранне йодпа сӗрнӗ чухне хӗлӗх пек карӑнса выртать.

Этот же молчит и, когда смазывают йодом развороченную рану, натягивается, как струна.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Жаркийӗн сасси туртса карӑнтарнӑ хӗлӗх пек янӑрать.

 — Голос Жаркого зазвенел, как натянутая струна…

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Сивӗ, нӳрлӗ сывлӑшра шурлӑх ӳпри асӑрханмасӑр сӗртӗннӗ хӗлӗх евӗр сӗрлет.

В сырой прохладе однотонно, как нечаянно тронутая струна, звенела болотная мошкара.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Ҫав вӑхӑтра уҫӑ та тикӗс сасӑ илтӗнсе кайрӗ, вӑл пысӑк та янӑравлӑ, нумайранпа никам та тӗкӗнмен хӗлӗх такам тӗртӗннипе савӑнса, хӑйӗн тӗлӗнмелле таса сассипе янӑраса, пӗтӗм тӗнчене тӗлӗнтернӗ пек туйӑнчӗ.

И раздался звук, ясный, ровный, как будто бы кто-то задел большую певучую струну и она, обрадованная, давно никем не тронутая, задрожала, зазвенела, поражая весь мир удивительной чистотой своего тона.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Хурӑмӗпе вӑл хальхи сӗрме купӑссем евӗрлех, анчах та тӑватӑ хӗлӗх вырӑнне виҫҫӗ кӑна, ун ҫине кӑвакрах тӗслӗ ҫӗлен тирне сарнӑ, ҫинҫе хӑмӑшран тунӑ сӗркӗч карӑнтарнӑ ухӑ пӗкечи пек кукӑр, унӑн вӗҫне шӗвӗртнӗ алмаз тирнӗ.

Она доходила на нынешние, только вместо четырех струн у ней было три, верх ее обтягивала голубоватая змеиная кожа, и тонкий тростниковый смычок имел вид полукруглый, а на самом его конце блистал заостренный алмаз.

III // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Авӑ ман умра пӗлӗт ҫӗкленет, аякра ҫӑлтӑр йӑлтӑртатать; тӗксӗм йывӑҫсемлӗ вӑрман тӑрса юлать, ӑна уйӑх ҫутатать; ура айӗнче кӑвак тӗтре сарӑлать; тӗтрелӗхре хӗлӗх янӑрать: пӗр енче тинӗс, тепӗр енче Итали ҫӗршывӗ; авӑ вырӑссен пӳрчӗсем те курӑнаҫҫӗ.

Вон небо клубится передо мною; звездочка сверкает вдали; лес несется с темными деревьями и месяцем; сизый туман стелется под ногами; струна звенит в тумане; с одной стороны море, с другой Италия; вон и русские избы виднеют.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

Хӑйӑ тӳрӗленет, сывлӑшра чӗтӗренсе хӗлӗх пек сасӑ тӑвать.

Щепка выпрямилась, задрожала, и в воздухе раздалось: «Дзенн!..» — как струна пропела.

Музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 17–86 с.

Пӗр-пӗр кирлӗ ӗҫшӗн пулсан, хӑйӗнчен тӑрӑхланине чӑтса ирттерме те, хӗлӗх пек карӑнса тӑрса, сусӑр урана ывӑнтарни те юрӗччӗ хуть…

Было бы из-за чего переносить насмешки и утруждать больную ногу, вытянувшись в струну…

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Нимӗнле шӑв-шавсӑр, хӗлӗх пек карӑнса туртӑннӑ шӑплӑх тӑчӗ; ҫак ырра систермен чӗмсӗрлӗхре, чи аякри ретсенче те, Дарья ыйтӑва кӑшт кӑна уйӑрса илмелле вӗҫленине илтрӗҫ:

Стояла полная, туго натянутая тишина, и в этом недобром затишном молчании даже в самых дальних рядах услышали, как Дарья чуть внятно докончила вопрос:

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех