Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑлхинчен (тĕпĕ: хӑлха) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тепӗр ирхине каллех Шигайбай хире кайма пуҫтарӑннӑ та арӑмне хӑлхинчен пӑшӑлтатса калать:

На следующее утро Шигайбай опять собрался в поле, шепнул жене на ухо:

Алтӑр-Косе тата Шигайбай // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 21–26 с.

— Эттая ятлама кирлӗ мар, вӑл аван, питӗ аван ача, — терӗ вӑл Кэукая хӑлхинчен.

Он сказал на ухо Кэукаю: — Не надо ругать Эттая, он очень хороший!

Чочой пулӑшрӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Асту, итле эс, итле, хуҫи кам иккенне халех ӑнланатӑн ак, — терӗ Эттай Чочоя, хӑлхинчен пӑшӑлтатса.

— Вот смотри, смотри, ты сейчас поймешь, кто хозяин, — зашептал на ухо Чочою Эттай.

Хуҫи кам? // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Анчах темскер, урӑххи, кутӑнни, кӳренни, ӑна хӑлхинчен пӑшӑлтатса ҫапла каларӗ:

Но кто-то другой, упрямый и обиженный, шептал ему:

Тавыль шкула каясшӑн // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Тата мӗн те пулин калас ӑна, — терӗ Кэукай Петьӑна, хӑлхинчен пӑшӑлтатса.

— Что-то еще сказать ему надо, — шепнул Пете Кэукай.

Кэргыль патӗнче хӑнара // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Хӗрача, сехӗрленсе ӳксе, аслашшӗ ҫумне йӑпшӑнчӗ те, чӗвен тӑрса, аслашшӗне хӑлхинчен пӑшӑлтатрӗ:

Девочка испуганно прижалась к деду и, потянувшись к его уху, шепнула:

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вавилӑн кӑмӑлӗ ҫемҫелсе кайнӑ, ҫав тери хавасланнӑ вӑл, икӗ ҫунат ҫинче вӗҫсе пынӑ пекех, пуринчен малта вӗҫтерсе пырать; ҫынсем ҫакна хӑйсен кӗлеткисемпе ҫирӗп хупӑрласа илнӗ, ӑна хулпуҫҫисенчен лӑпкакаласа пыраҫҫӗ, унӑн хулӗсен тӗрекне хыпашласа пӑхаҫҫӗ, тахши тата ӑна чуптуса та илчӗ, унтан, куҫҫулӗпе йӗрмӗшсе, хӑлхинчен пӑшӑлтатса каларӗ:

Вавила точно на крыльях летел впереди всех, умилённый и восторженный; люди крепко обняли своими телами его тело, похлопывали его по плечам, щупали крепость рук, кто-то даже поцеловал его и слезливо шепнул в ухо:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Темиҫе самант хушши хӗрарӑм нимӗн чӗнмесӗр ҫакӑн ҫине пӑхса тӑчӗ, унтан ун патне пычӗ, унӑн аллисене илчӗ, вӗсене хӑйӗн пӗҫҫисем ҫине хучӗ, вара икӗ хӑлхинчен хыттӑн ярса тытрӗ те куланайҫӑн пуҫне мӑйӗнчи мӑнтӑр ҫу хутланчӑкӗсем витӗр карланкӑ шӑмми шӗвӗрӗлсе тухмаллах каялла каҫӑртса пӑрахрӗ.

Несколько секунд женщина молча смотрела на него, потом подошла, взяла руки его, положила их на бёдра себе и, крепко схватив его за уши, запрокинула голову податного так, что красный кадык его высунулся сквозь жир острым углом.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Шӑп алӑк патӗнче вӑл Уметбаева тӗл пулчӗ те ӑна темле ҫав тери пысӑк вӑрттӑнлӑх ҫинчен пӗлтернӗ пек, хӑлхинчен пӑшӑлтатрӗ:

У самых дверей она столкнулась с Уметбаевым и сообщила ему шепотом, как большую тайну:

XI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫӑра туратсене сирсе, Ильсеяр командир хӑлхинчен пӑшӑлтатрӗ:

Ильсеяр раздвинула густые ветви и шепнула на ухо командиру:

XI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Костин ӑна хӑлхинчен пӑшӑлтатса каларӗ:

Костин тихо шепнул ему:

Х // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Хӗрача, хӑйне кам та пулин илтесрен шикленнӗ пек, ашшӗ ҫумнех йӑпшӑнчӗ те ӑна хӑлхинчен пӑшӑлтатса: — Шуррисене хӑҫан хӑваласа яраҫҫӗ, атте? — терӗ.

Девочка совсем прильнула к отцу и, как бы боясь, что кто-нибудь услышит ее, зашептала ему на ухо: — А белых когда прогонят, папа?

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Тархасшӑн пер, пер! — хӑлхинчен пӑшӑлтатнӑ унпа юнашар выртакан связной Керимов.

— Давай огонь, пожалуйста, давай огонь! — горячо дыша, шепчет в ухо командиру лежащий рядом с ним связной Керимов, томясь от нетерпения.

Эпос хывӑнни // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 75–96 с.

Машка ун ҫине сиксе ӳкрӗ, радист каялла ҫаврӑнма та ӗлкӗреймерӗ, упа ҫури ӑна урипе хӑлхинчен тыттарса та ячӗ.

Машка подскочила к нему, и не успел радист оглянуться, как она огрела его лапой по уху.

Арктика «хуҫи» // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Вӑл пирӗн урасем хушшинче ҫапкаланса ҫӳрет, пур ҫӗрте те сӑмсипе пырса тӗкӗнет — хӑваласа ярас тесе, пирӗн механик ӑна тарӑхнипе хӑлхинчен ҫапса йӑвалантарса ячӗ.

Вертится под ногами, всюду нос сует. Наш механик в сердцах ударил её по уху, чтобы прогнать прочь.

Арктика «хуҫи» // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

— Эсир хӑть пӑшалсене авӑрлӑр-ха, — таврана шиклӗн пӑхкаласа пӑшӑлтатрӗ Ульсон хӑлхинчен.

— Вы бы лучше зарядили ружья,— шепнул ему на ухо Ульсон, встревоженно поглядывая в сторону.

Юлашки салют // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Эс ҫаплах нимӗн те каламастӑн-им юлашкинчен? — пӑшӑлтатрӗ вӑл Микола хӑлхинчен.

— Так-таки мне ничего напоследок не скажешь? — шепнула она Миколе.

XXVI сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Плавкипе кӑна юлса, Кольӑна хӑлхинчен тем каларӗ.

Оставшись в одних плавках, что-то негромко сказал Коле.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Мана нимле чир-чӗр те ҫӗнтерес ҫук, — Ольга хӑлхинчен пӑшӑлтатрӗ Таня, пӳлӗмре иккӗшӗ ҫеҫ юлсан.

Никакая болезнь меня не возьмет, — шептала Таня на ухо Ольге, хоть в комнате никого кроме них и не было.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Алексей ӑна хӑй патне чӗнсе илчӗ те: — Мана пӗр сӑмах аса килчӗ: «Ҫитӗ! Эпӗ хамӑнне пурнӑҫра ытлашшипех турӑм. Мана урӑх нимӗн те кирлӗ мар. Лӑпкӑ пурнӑҫпа пурӑнма ӗмӗтленетӗп». Кӑна мӗнле старик каланӑччӗ-ха? — тесе хӑлхинчен пӑшӑлтатса ыйтрӗ.

Алексей притянул его к себе и прошептал на ухо: — Вспомнилась мне одна фраза: «Баста! Я свое перевыполнил в жизни. Мне ничего не надо. Заинтересован в бесшумном существовании». Какой старик сказал это?

Иккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех