Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хупах сăмах пирĕн базăра пур.
хупах (тĕпĕ: хупах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку вӑл ӳсӗр те шавлӑ хаваслӑх пулнӑ, кунпа пӗрлӗх вӑл хура хупах пулнӑ, кун пек хупахра хӑйне пӑсса улӑштаракан хаваслӑхпа ҫын хӑйне-хӑй манса каять; ку вӑл шкулти юлташсен туслӑ ушкӑнӗ пулнӑ.

Веселость была пьяна, шумна, но при всем том это не был черный кабак, где мрачно-искажающим весельем забывается человек; это был тесный круг школьных товарищей.

III // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Кӑшт тӑрсан, ҫав хупах патнех пӗр ҫын виҫӗ лашапа пырса чарӑннӑ; тӗпри лашине кӑкарса, вӑл та хупаха кӗнӗ.

Ямщик на тройке подъехал к кабаку, закрутил коренную и тоже вошел в кабак.

Упа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Упа ҫӳретекен хупах патне пынӑ та, упине хапха ҫумне кӑкарса, хупаха сыпма кӗнӗ.

Поводырь с медведем подошел к кабаку, привязал медведя к воротам, а сам вошел в кабак выпить.

Упа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑйсем утланнӑ ашакӗсем ҫине чӑпта вырӑнне ризӑсем витнӗ, стихарь тӑхӑннӑ ҫынсем хупахсем патне пыра-пыра чарӑнаҫҫӗ те хупах хуҫинчен чиркӳ дароносиципе эрех тултарса пама хушаҫҫӗ.

Люди, облеченные в стихари и епитрахили и сидевшие на ослах, покрытых, вместо попон, церковными облачениями, останавливались возле кабаков и требовали, чтобы им налили водки в похищенные из соборов дароносицы.

I. Париж урамӗсенче // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Асаттен тӑван аппӑшӗ ун чух хупах тытнӑ, хупахӗ хальхи Опошнянск ҫулӗ ҫинче пулнӑ, тет, унта хайхи шуйттанла этем, Басаврюк ятлӑ пулнӑ вӑл, тек-текех ӗҫме ҫӳренӗ-мӗн.

Содержавшая в то время шинок по нынежней Опошнянской дороге, в котором часто разгульничал Басаврюк, — так называли этого бесовского человека.

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Хупаха умлӑн-хыҫлӑн темиҫе ҫын кӗчӗ: малти — пӗчӗк пӳллӗ, тӑртаннӑ та ҫаврака питлӗскер, иккӗмӗшӗ — ҫӳллӗ ҫын, хӗрлӗ сӑмси унӑн пит те уҫҫӑн палӑрать; вӗсем хыҫҫӑн тата темиҫен кӗчӗҫ; урисемпе хыттӑн таплаттарса пуснӑран, хупах та чӗтренсе ҫеҫ тӑрать.

В зал ввалились посетители: впереди шел коротышка, с опухшим круглым лицом, за ним — высокий, с вызывающе красным носом, и еще несколько человек; от их топота весь кабачок заходил ходуном.

Хупахра // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 76–92 стр.

Вӑл шӑпах хупаха хирӗҫри сӑртра пулса тӑчӗ, хупах хуҫи Бяла Черкваран пынӑ пӑлхар ҫынниччӗ.

Он лежал один, на бугорке, как раз против корчмы, хозяином которой был болгарин из Бяла-Черквы.

XXXI. Тата тепӗр ӗмӗт // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла тӑвас вырӑнне «кулака пӗтермелле» тесе калаҫаҫҫӗ те калаҫаҫҫӗ, вӑл пур ҫулран ҫул хупах пек ашкӑрса пырать, тата хӗвеле те пиртен хупласа тӑрать.

А то все разговоры да разговоры «кулака унистожить», а он растет из года в год, как лопух, и солнце нам застит.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ӗҫсе ярсан, тирӗк ҫинчен хайхи тӑм муклашкине илчӗ — вӑл пӗҫернӗ аш пулнӑ иккен — пӑхкаларӗ те ӑна, хулпуҫҫийӗ урлӑ хыҫалалла, хупах стенине печӗ.

Выпив, он взял с тарелки кусок того, что казалось глиной, а было вареным мясом, посмотрел на него и бросил через плечо в стену кабака.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Коновалов хупах варринче, пысӑк сӗтел хушшинче ларать, ун ҫумне ӑна юри мухтакаласа, хисеп тӑванҫи пулса итлекенсем, ӗненмелле мар ҫӗтӗк-ҫурӑк костюм тӑхӑннӑ, Гофман калавӗсенчи геройсенни пек питлӗ-куҫлӑ ултӑ господин ҫыпҫӑннӑ.

Коновалов сидел за большим столом, посредине кабака, в кругу почтительно и льстиво слушавших его шестерых господ в фантастически рваных костюмах, с физиономиями героев из рассказов Гофмана.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Кун хыҫҫӑн эпӗ вырӑс литераторӗсен пурнӑҫне хупах пӗтерсе хуни ҫинчен, йывӑр ӗҫре иртекен пурнӑҫра пӗртен-пӗр йӑпанӑҫ паракан эрехпе вилнӗ пысӑк та тӳрӗ кӑмӑллӑ талантсем ҫинчен каларӑм.

Тогда я начал говорить о роковой роли кабака в жизни русского литератора, о тех крупных и искренних талантах, что погибли от водки — единственной утехи их многотрудной жизни.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Челкаш, ҫул урлӑ каҫса, хупах алӑкне хирӗҫ тумбочка ҫине ларчӗ.

Челкаш перешел через дорогу и сел на тумбочку против дверей кабака.

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Айван-ха эсӗ, ешӗл хупах ҫеҫ!

Простота ты святая, лопух зеленый!

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эх, юратмасть те вӑл ют ҫынсене, — пӑшӑлтатрӗ те Маша хупах хушшинчен тӑрса Санькӑпа иккӗшӗ те Семушкина хирӗҫ утрӗҫ.

Ой, не любит, когда чужие здесь! — шепнула Маша и, приподнявшись из лопухов, вместе с Санькой пошла навстречу Семушкину.

18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗсен хупах пек пысӑк хӑлхисем хӗвел ҫинче витӗрех курӑнаҫҫӗ.

Большие их уши-лопухи просвечивали на солнце.

2-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр-пӗрне тӗрткелесе те хӗстере-хӗстере хурса, хупах хӳмипе пусмине йӑлтах ҫын кӗтӗве пӗвелесе лартнӑ; курак ҫине, лавсен сулхӑнне вырнаҫнӑ та, Переброд хресченӗсем килнисемпе хутӑшса, пӑтрашӑнса кайнӑ.

Ограду и крыльцо кабака буквально запрудили, толкая и давя друг друга, покупатели; перебродские крестьяне перемешались с приезжими, рассевшись на траве, в тени повозок.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Чиркӳрен пуҫласа хупах патне ҫити тӑсӑлакан пысӑк симӗс майтан йӑлтах урапасен вӑрӑм йӗркисемпе тулса тӑвӑлнӑ, арӑмӗсемпе те ачисемпе таврари ялсенчен — Волошӑран, Зульнӑран тата Печаловкӑран — хресченсем уява килнӗ вӗсемпе.

Большая зеленая площадь, идущая от церкви до кабака, была сплошь занята длинными рядами телег, в которых с женами и детьми приехали на праздник крестьяне окрестных деревень: Волоши, Зульни и Печаловки.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Эх, хупах ҫулҫисем…

Эх вы, лопухи…

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӑлхисем хӑйсен хупах пек, пичӗсем те этем пичӗ евӗрлех.

лопоухие, с какими-то странными, почти человеческими мордами.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл ӑна, йытӑ, хупах тӗл пулсанах ӗҫсе ярать вӗт.

Он его пропьет, собака, в первом кабаке.

Иккӗмӗш сыпӑк. Вожатый // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех