Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утакан (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сарлакан утакан фельдфебель хыҫҫӑн ӗлкерсе пыма тӑрӑшса, Гаплик чупнӑ пекех пычӗ.

Гаплик почти бежал, стараясь поспеть за крупными шагами фельдфебеля.

III // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

— Ну, станци те, — мӑкӑртатса илчӗ Фролов, хӑвӑрт утакан рабочи хыҫҫӑн пынӑ май, — шыв та хатӗрлеме май ҫук-шим вара?

— Ну и станция, — проворчал Фролов, следуя за быстро шагавшим рабочим, — неужели воды нельзя запасти?

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Унтан кукӑрӑлса утакан хӗрлӗ тухтӑр ҫитнӗ.

Потом пришел сутулый рыжий доктор.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Унтан сасартӑк малалла утакан ушкӑн пуҫӗпе тем ҫине пырса тӑрӑнчӗ тейӗн, халӑх, чарӑнса тӑмасӑрах, пӑлханса, хуллен кӗрлесе каялла сулӑнчӗ.

И вдруг голова толпы точно ударилась обо что-то, тело ее, не останавливаясь, покачнулось назад с тревожным тихим гулом.

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Анчах та, акӑ, вӑл йышлӑ халӑх хыҫӗнче ку ӗҫ мӗнпе вӗҫленессине малтанах пӗлнӗ пек васкамасӑр утакан, ун ҫине ӑшшӑн та сиввӗн те мар, ытахальтен кӑна малалла пӑхса пыракан ҫынсем хушшинче утрӗ.

Но вот она в хвосте толпы, среди людей, которые шли не торопясь, равнодушно заглядывая вперед, с холодным любопытством зрителей, которым заранее известен конец зрелища.

XXVII // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вӑл халӑх нумай утакан урампа пынӑ чух такам ӑна хулӗнчен хуллен те ачашшӑн тӗртсе илнӗ.

Когда он шел по людной улице, кто-то тронул его за рукав тихо и ласково.

XVIII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Ҫав вӑхӑтра хӑй Джон калаҫнӑ ҫынсенчен пӗри инҫетрех те мар, тӑкӑрлӑкра, хулпуҫҫи ҫине куҫа курӑнми йывӑр япала йӑтнӑ пек пӗкӗрӗлсе каялла пӑха-пӑха утакан темӗнле тӗлӗнмелле ҫынна тӗл пулнӑ.

Между тем, недалеко в переулке один из прохожих, которого расспрашивал Джон, наткнулся на странного человека, который шел, точно тащил на плечах невидимую тяжесть, и все озирался.

XVI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Халӗ хӑйне вӑл Хӑвалӑхра сухапуҫ хыҫҫӑн утакан е праҫникре ҫывӑхри хулари пасарта курса ҫӳрекен пек мар, пачах урӑх ҫын пек туйрӗ.

И ему казалось, что и теперь он уже другой, не тот, что ходил за сохой в Лозищах или в праздник глазел на базар в соседнем городе.

III // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Лешӗ куҫне хӗссе ҫӳҫенсе илчӗ, айккинелле пӑрӑнчӗ, унтан шӑл витӗр: — «Юррӑн яланхи вӗҫӗ!» — (Das alte Ende vom Liede!) — тесе мӑкӑртатрӗ те ҫавӑн пекех вӗҫкӗнӗн, кӑштах сикерех утакан уттипе малалла утса кайрӗ.

Тот прищурился, съежился, вильнул в сторону и, пробормотав сквозь зубы: «Обычный конец песенки!» (Dаs аltе Еndе vom Liеdе!) — удалился той же щегольской, слегка подпрыгивающей походкой.

XXVIII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Сарлака ҫута ярӑмӗ халӗ вӑл утакан сукмакран пур еннелле те юхса саланать.

Широкий свет простирается во все стороны от тропинки, по которой она теперь идет.

XVIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Филька вӗсен хушшине вӑйпах хӗсӗнсе кӗчӗ те ун хыҫҫӑн талпӑнса утакан ачасен ушкӑнӗ вӗсене анлӑ юханшыв пек ик еннелле уйӑрчӗ.

Филька с силой протиснулся между ними, а за ним толпа, стремящаяся вперед, широкой рекой разъединила их.

XIII // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл халь Гартан пӗтӗм урамӗсенче янӑрать, ун хыҫҫӑн утакан салтаксем паллӑ юрӑ сӑмахӗсене кӑшкӑрса юрласа пыраҫҫӗ.

Он двигался сейчас по всем улицам Гарты, и добровольно шагавшие за ним солдаты не очень стройно горланили слова знакомой песни:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тен, ҫавӑнпа манпа юнашар утакан ҫынсем — вӗсем манран сакӑр, вунӑ, вунпилӗк ҫул аслӑрахскерсем, кунтах ҫирӗм пилӗк ҫул аслӑраххисем те пур, — пачах ҫар ҫынни марскерсем, интеллигентла профессиллӗ-должноҫлӑскерсем, хӑйсене хӑйсем ҫӗкленӳллӗ, хавхалануллӑ тыткалаҫҫӗ.

Может быть, поэтому люди, шагавшие рядом со мной в походном строю, — а почти все они были старше меня на восемь, десять, пятнадцать, а то и на двадцать пять лет, — люди сугубо штатские, люди интеллигентных профессий и должностей, бодрились.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Трибуна патне хӑвӑрт утакан Игнатӑн ҫӳллӗ те кӑшт курпунтарах кӳлепине трибуна ҫине сулхӑнӑн ӑсатса ярса, Дубава хӑйӗн ӑшчикӗ вӗчӗрхеннине сисрӗ.

И, провожая сумрачным взглядом высокую, слегка сутулую фигуру Игната, быстро идущего к трибуне, Дубава ощутил гнетущее беспокойство.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Юлашкинчен, телейлӗ ҫыннӑн кӗпине тупайманшӑн тарӑхса, вӑл ашшӗн ҫуртне каялла тавӑрӑнма шут тытнӑ та, ҫул ҫинче вара хирте суха хыҫӗнчен савӑнӑҫлӑ юрӑ юрласа утакан сухаҫа курах кайнӑ.

Наконец, отчаявшись найти рубашку счастливого человека, он решил вернуться во дворец своего отца, как вдруг дорогой, в поле, увидел землепашца, с радостным пением идущего за сохой.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Ну, мӗнлерех пыраҫҫӗ ӗҫсем, — кӑсӑкланать таҫта васкаса утакан Ваҫҫа.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Пирӗн пепке утакан пулсанах эпир вӗренӗве кӳлӗнӗпӗр.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хирӗҫ утакан ҫынсем пурте ун ҫине пӑхнӑн, унпа пӗрле савӑннӑн туйӑнчӗ.

Девочке казалось, что прохожие смотрят на неё и радуются вместе с ней.

Настя — шкул ачи // Ара Мишши. Ара Мишши. Пӗрремӗш утӑмсем: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 38 с. — 2,4,6,8 с.

Хӑвӑрт утакан урасем айӗнче пусма чӗриклетрӗ…

Лестница заскрипела под быстрыми шагами…

XXIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Васкаса утакан ура сассисем илтӗнчӗҫ те, Аркадий терраса ҫине кӗчӗ.

Послышались торопливые шаги, и Аркадий вошел на террасу.

V // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех