Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

утакан (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кантра унӑн чунне кӑларчӗ, чӗри тапма чарӑнчӗ; Моргиана тӗрӗсех палӑртса хунӑ, анчах ӑнсӑртлӑх тата тӗрӗсрех килсе тухрӗ; вӑл — пирӗн ӑса алӑк патӗнче сыхласа тӑракан кушак евӗр; унран — хыпаланнӑран — шанчӑклӑн утакан ура такӑнни пулкалать.

Шнурок доконал ее, вызвав паралич сердца; расчет был точен, но еще точнее была случайность, подстерегающая ум наш, как кошка у входа, за которую, торопясь, запнулась уверенно шагающая нога.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унӑн кулӑпа ҫуталнӑ куҫӗсем тӗттӗмре ҫуртапа утакан ҫыннӑнни пек тимлӗ.

Ее светящиеся смехом глаза были напряжены, как у человека, идущего со свечой во тьме.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Пуш хир шӑплӑхӗ утакан ҫынна тӑнлать тейӗн; кунӑн лӑпкӑ ытараймилӗхӗнче Горн шухӑшӗсем пӗри тепринпе ылмашӑнаҫҫӗ, вӑл вара вӗсене кӗнеке вуланӑн йӗрлесе пырать, тимлӗ тунсӑхпа тулсах ларнӑ, хӑйӗнче чӗнмесӗр пурӑнас хатӗрлӗхне никам та аркатаймасть ахӑр.

Тишина пустыни прислушивалась к идущему человеку; в спокойном обаянии дня мысли Горна медленно уступали одна другой, и он, словно читая книгу, следил за ними, полный сосредоточенной грусти и несокрушимой готовности жить молча, в самом себе.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Вӗсем ҫула тухнӑ ҫыран чӑнкӑ, шывӑн хӑвӑрт юхӑмӗ кимме малалла вирхӗнтерчӗ; авӑсма тивмерӗ, кимӗ — кӗсменсӗрех — васкаса утакан ҫын хӑвӑртлӑхӗпе пырать.

Берег, от которого они отправлялись, был крут, и быстрое течение реки стремительно понесло лодку; без весел она пошла со скоростью быстро шагающего человека.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Гент шывалла ярса пусасшӑнччӗ ҫеҫ, — вӑл кунта чӗр куҫҫи таран, ҫак самантра малта утакан Цаупере ҫине хӑй сисмесӗрех пӑхрӗ те — ҫинҫе шӑхӑру сӑлтавне ӑнланчӗ; ку — тискерчӗк пуҫӗ ҫинче йӑтса пыракан тӗркемрен лекнӗ ухӑ йӗппи силленет.

Гент еще собирался ступить в воду, бывшую здесь не выше колен, как, машинально взглянув на Цаупере, шедшего впереди, понял причину легкого свиста — это была стрела, качавшаяся в тюке, который дикарь нес на голове.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

«Инкек сукмакӗпе хаваслӑн утакан, синкер хыҫҫӑн мӗн пуласса сисмесӗр пурнакан» кайӑк ҫинчен ҫырнӑ сӑвва хӑюллӑнах «Марианнӑн» ҫичӗ матросӗ пиркиех теме юрать.

Стихи о «птичке, ходящей весело по тропинке бедствий, не предвидя от сего никаких последствий», смело можно отнести к семи матросам «Марианны».

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Сӑпани сасӑ кӑлармасӑр йӑпшӑнса икӗ еннелле утакан милиционерсене пӑртак пӑхса тӑчӗ те Крапивина чӗнсе илчӗ:

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Халӑх нумаях пулмасть района янӑ приговор пирки райӗҫтӑвком председателӗн заместителӗ тата Шупашкартанах, НКВДран представитель килет текен хыпар ял ҫыннисене пурне те кӑсӑклантарнӑ курӑнать: кӑнтӑрла иртсен, арҫынсем кӑна мар, хӗрарӑмсем те, ачасем те, туя ҫине тӗренсе аран утакан ватӑсем те шкул патнелле туртӑна пуҫларӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тарье, малта пыраканскер, хуллен утакан пиччӗшпе Ольга Матвеевна енне темиҫе те чӑтӑмсӑррӑн ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхрӗ, юлашкинчен тӳсеймерӗ:

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ай-уй, Гриша та утакан пулнӑ тем.

Ой-ой, да и Гриша зашагал.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Аня, — килнелле васкаса утакан хӗре чарса тӑратрӗ Виктор.

Аня, — остановил Виктор торопливо шагавшую домой девушку.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Хыпӑнса утакан Аньӑна курсан вӑл ун еннелле ҫаврӑнчӗ те аллипе сулса хӑй патне чӗнчӗ.

Увидев суетливую Аню, она обернулась к нему и, махнув рукой, позвала к себе.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Малтанхи эшелон, тимӗр-тӑмӑр тата ытти тӗрлӗ материал тиенӗскер, ерипен, паровоз умӗпе утакан Бахвалов хыҫӗнчен пырса, кӗперӗн тин ҫеҫ юсаса пӗтернӗ пролечӗ ҫине кӗнӗ.

Первый эшелон, груженный железом и разными материалами, осторожно, вслед за шагающим впереди паровоза Бахваловым, проходил восстановленный пролет моста.

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ҫак хаяр ҫапӑҫупа боецсем хушшинче, — хӑйсен штыкӗсемпе малалла ҫул уҫасшӑн ҫапӑҫу енне утакан, тертленсе ҫитнӗ боецсен пӗчӗк ушкӑнӗпе хаяр ҫапӑҫу хушшинче, — тем тери пысӑк уйрӑмлӑх пурри курӑнать.

Было несоответствие между размерами этой боевой грозы и кучкой измученных людей, бредущих туда, чтобы ударами штыков проложить себе дорогу.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вара, урасем хӑйсемех ҫӗкленсе пыччӑр тесе, йӗркесӗр утакан боецсем ҫине ҫаврӑнать те, айӑккалла чакса утса, хӑйӗн кӑшт хӑйӑлтатакан тенор сассипе украинецсен савӑнӑҫлӑ юррине шӑрантара пуҫлать…

И, обернувшись к нестройной толпе бойцов, пятясь, запевал хриплым тенорком украинскую, веселую, чтобы ноги сами ходили…

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Кун пек чух, ҫакӑнтах акӑ сӗлехисене юхтарса утакан кӗмӗл тӗслӗ шурӑ вӑкӑрсене хӑваласа, плуг хыҫҫӑн ҫеҫ пымалла!

Здесь бы идти за плугом, понукая седых, как серебро, слюнявых волов.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Альфред хӑйне хӑвӑртрах асӑрхатӑр тесе Эмиль харӑссӑн утакан салтаксем патне ҫывӑхах пычӗ те пыр ҫурӑласла кӑшкӑрса ячӗ:

И чтобы Альфред его поскорее заметил, Эмиль подъехал вплотную к марширующим солдатам и крикнул во всё горло:

Вырсарникун, июлӗн саккӑрмӗшӗнче, Эмиль... // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Хӗвелтен ытла та аякра пулнипе комета ҫуран утакан ҫынран кӑшт кӑна хӑвӑртрах каять.

В такой дали от Солнца комета движется немногим быстрее пешехода.

Комета ҫулӗсем // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ҫуран утакан ҫынна Ҫӗр тавра ҫаврӑнса килме, вӑл пӗр кунта 50 километр утса тухать пулсан, 800 кун кирлӗ пулнӑ пулӗччӗ.

Пешеходу понадобилось бы 800 дней, чтобы обойти кругом Земли, если бы он проходил по 50 километров в день.

Юпитер // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

— Асанне! — кӑшкӑрнӑ Кольӑпа юнашар утакан арҫын ача.

— Бабушка! — кричал мальчик, шедший рядом с Колей.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех