Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

упӑшкин (тĕпĕ: упӑшка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тимлӗхне ӳстернӗ май Зуля арӑмӗ хӑйӗн упӑшкин пӗр паха ен пуррине асӑрхать, куна Зуля хӑй те пӗлмест пулмалла.

Усиливая свою бдительность, Зулина супруга, по всей вероятности, приметила то, чего не мог приметить сам Зуля.

Почтмейстер // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Упӑшки чееленнине сисменскер, Наҫтаҫ кӗпе илнӗ те, арчине питӗрмесӗрех, упӑшкин туприне рубельникпе ҫавӑрттарса якатма кайри пӳлӗме тухнӑ.

Не подозревая о хитрости мужа, Настасья вынула рубаху, штаны и, не закрывая сундука, вышла в заднюю избу, чтоб рубельником погладить-покатать мужнину справу.

Тумлам // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Дöнгоф ӑна Джемма упӑшкин, Иеремии Слоком г-н адресне пачӗ, — М. r. J. Slocum, New — Yоrк, Вrodway, № 501.

Донгоф принес ему адрес Джеммина мужа, г-на Иеремии Слокома — М-г J. Slocum, New-York, Broadway, N 501. —

XLIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Тата ӑна Дöнгоф майор ун пӗр паллакан купец пурри ҫинчен, вӑл Джемма упӑшкин адресне пӗлме пултарни ҫинчен пӗлтерчӗ, мӗншӗн тесен ун Америкӑра ӗҫ нумай.

Что, впрочем, у него, Донгофа, есть знакомый, тоже негоциант, которому, вероятно, известен адрес ее мужа, так как у него много дел с Америкой.

XLIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ун хыҫӗнчен хаваслӑн кулни янӑраса кайрӗ; Санин, ҫак самантра тӗкӗр умӗнчен иртнӗ чух, тӗкӗр ҫинче ҫакӑн пек сцена курчӗ: Марья Николаевна упӑшкин фескине ун куҫӗсем ҫине пусса антарнӑ, лешӗ вара аллисемпе вӑйсӑррӑн хӑлаҫланать.

Веселый смех раздался вслед за ним — и в зеркале, мимо которого он проходил в это мгновенье, отразилась следующая сцена: Марья Николаевна надвинула своему супругу его феску на глаза, а он бессильно барахтался обеими руками.

XXXVII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӑл ҫавӑнтах кӗтессе кӗрсе ларчӗ те питне стена еннелле туса кӑшкӑрса макӑрнӑ пекех куҫҫуль юхтарма пуҫларӗ, упӑшкин е ывӑлӗн тупӑкӗ ҫинче йӗрекен вырӑс хресчен хӗрарӑмӗ пекех ӗнтӗ, каснӑ-лартнӑ ҫавах.

Она немедленно села в угол, лицом к стене, — и залилась слезами, почти заголосила, ни дать ни взять русская крестьянка над гробом мужа или сына.

XXIX // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ку шӑпах Валентина упӑшкин браунингӗ иккен, вӑл пирӗн килте эпӗ ҫӗмӗрнӗ сӗтел ещӗкӗнче выртатчӗ.

Это был как раз тот самый браунинг, который принадлежал мужу Валентины и лежал во взломанном мною ящике.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Дуняшка ӑна алли ҫине кӑкшӑмран шыв ярса ҫӑвӑнтарчӗ, упӑшкин хӗвелпе пиҫнӗ ырхан мӑйӗ ҫине кулкаласа пӑхрӗ.

Дуняшка лила ему воду из кувшина на руки, с улыбкой смотрела на худую загорелую шею мужа.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Киле пӗр-пӗр пыйтланса пӗтнӗ ҫӗтӗк-ҫатӑк та ырханкка, анчах чылайранпа кӗтнӗ кил хуҫи килсе кӗрет те, пӳрт-ҫуртра савӑнӑҫлӑ, ним тӗлли-йӗркисӗр тӗркешӳ пуҫланса каять: кирӗк-тусанпа хуралса ларнӑ служивӑя ҫӑвӑнма шыв ӑшӑтаҫҫӗ; ачисем, пӗри те пӗри, ашшӗне пулӑшасшӑн, унӑн кашни хусканӑвнех сыхласа тӑраҫҫӗ; савӑнӑҫ-телее пула ним тӑва пӗлми аптранӑ арӑмӗ е сӗтел ҫине апат лартса парасшӑн хускалать е упӑшкин таса кӗпе-йӗмне кӑларса хатӗрлеме арча патне чупать.

Приходил домой какой-нибудь оборванный, обовшивевший и худой, но долгожданный хозяин, и в хате начиналась радостная, бестолковая суета: грели воду для черного от грязи служивого, дети наперебой старались услужить отцу и караулили каждое его движение, растерявшаяся от счастья хозяйка то кидалась накрывать на стол, то бежала к сундуку, чтобы достать чистую пару мужниного белья.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Таньӑна упӑшкин хӗн-хурне курса тӑрса та пулӑшма пултарайманни хытӑ асаплантарать.

Таня терзалась своей беспомощностью, видя страдания мужа.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Упӑшкин сывлӑхӗ пирки, такӑнкаласа та пулин, калакаласа парать, тархасласа сӗнекен япалисемпе ҫырӑвӗсене, пуху протоколӗсене иле-иле юлать.

Сбивчиво рассказывала о состоянии здоровья, принимала кульки, записки, протоколы собраний.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сасартӑк пӗтӗм ӑш-чик хыпса илчӗ: ун упӑшкин кӑкӑрӗ ҫинче юнпа вараланса пӗтнӗ бинтчӗ-ҫке!..

И вдруг обожгло: окровавленный бинт на груда мужа.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кӗтмен ҫӗртен пӑсӑлса кайрӗ упӑшкин кӑмӑлӗ.

у мужа неожиданно испортилось настроение.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Епле пулсан та ун упӑшкин айӑпне ӗненсе ҫитесси килчӗ, Дарья сӑмахӗсене вара шанчӗ те, шанса та пӗтермерӗ.

Ей хотелось убедиться в вине мужа, а словам Дарьи она и верила и не верила.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑр урлӑ упаленсе каҫнӑ хӗвел ҫине час-час пӑхкаласа илсе, вӑл упӑшкин тарпа касӑлнӑ кӗписемпе аялтан тӑхӑнакан йӗмӗсене чылайччен ҫӗрпӳрт алӑкӗ умӗнче сапласа ларчӗ.

Долго чинила сопревшие от пота рубахи и исподники мужа, сидя у входа в землянку, часто поглядывая на свернувшее с полдня солнце.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ те ҫавах: вӗҫӗмсӗр хаклӑ сӑн-пите хӑй умӗнчи пек яр-уҫҫӑн аса илсе, вӑл йывӑррӑн хашлатса сывлама, кулкалама пуҫларӗ, тӳрленсе тӑчӗ те, упӑшкин ҫуса пӗтермен кӗпине ури айне пӑрахса тата сасартӑках чун каниччен ӗсӗклесе макӑрас килнипе пырта темле вӗри япала тӑвӑнса тӑнине туйса, пӑшӑлтатса каларӗ:

Вот и теперь: с предельной ясностью восстановив в памяти черты бесконечно дорогого лица, она тяжело задышала, заулыбалась, выпрямилась и, кинув под ноги недостиранную рубаху мужа и ощущая в горле горячин комок внезапно подступивших сладких рыданий, шепнула:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Урамра хаваслӑн калаҫнӑ сасӑсене илтсен тата ҫав шӑв-шав хушшинче упӑшкин хытӑ сассине палласа илсен, Аниҫҫе Ксение хӑвӑрт хӑйӗн чӗркуҫҫийӗ ҫинчен тӑратрӗ.

Услышав за окном возбужденные голоса и узнав среди общего гвалта зычный голос мужа, Анисья быстро отстранила от себя племянницу.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Апла пулсан, тӳрех калатӑр, арҫыннӑн, тепӗр тесен, упӑшкин, тӳрӗ каламалла мар-и вара?

Тогда пусть скажет прямо, как положено мужчине, мужу наконец!

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Серафимӑ йӗме чарӑнчӗ, васкамасӑр упӑшкин аттисене хывма тытӑнчӗ.

Она перестала плакать и начала неторопливо стягивать с него сапоги.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Хӑп-ха эсӗ вӗсенчен, Егор! — йынӑшса ячӗ Аниҫҫе упӑшкин хулпуҫҫийӗсенчен тытса.

— Да отцепись ты от них, Егор! — Анисья застонала, повисая на руках мужа.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех