Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

улах сăмах пирĕн базăра пур.
улах (тĕпĕ: улах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр улах кӗтесре чарӑнса тӑрса, Димка йӗри-тавралла тӗплӗн пӑхса ҫаврӑнчӗ.

В укромном углу Димка остановился и внимательно осмотрелся вокруг.

1 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Иксӗмӗр кӑна чухне, ҫав пӗчӗкҫеҫ ҫутӑ ҫутнӑ улах пӳлӗмре, ӑна хамран тӗртсе яма та, ӳпкелесе илме те мӗнле вӑй ҫитрӗ-ха манӑн, мӗнле хӑюлӑх ҫитрӗ…

Наедине с ней в той глухой, едва освещенной комнате у меня достало силы, достало духа — оттолкнуть ее от себя, даже упрекать ее…

XVII // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Эпӗ хамӑн шухӑшӑмсемпе аптӑраттӑм, ҫавӑнпа улах вырӑнсем шыраттӑм.

Я терялся в соображениях и все искал уединенных мест.

XII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Анчах ку ӗмӗте манас марччӗ-ха, чӗрен чи улах кӗтесӗнче ачашласа усрасчӗ…

Но когда вырасту, всё равно посажу много-много слив.

Слива вӑрри // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 79–83 с.

Ҫӗленкуҫ чечекӗсем ҫак улах та анлӑ ҫеҫенхирте хӑйсене тивӗҫлӗ вӑхӑта пурӑнса ирттереҫҫӗ.

Фиалки доживали положенный им срок в этой глухой и широкой степи.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑвӑн валли ху улах вырӑн шыра.

Ищи сам себе укрытия.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Сирӗнпе улах ҫӗрте калаҫса илес килет…

— Хочу с вами поговорить наедине…

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йӗр ҫӗтересси ҫӑмӑл пулмарӗ, мӗншӗн тесен халӑх пур ҫӗрте те ҫуракине тухнӑ та, ҫеҫенхирти чи улах вырӑнсенче те ҫынсем ака-суха ӗҫӗпе аппаланаҫҫӗ.

Заметать свои следы было нелегко, так как всюду на полях шла весенняя работа и даже в самых глухих уголках степи копошились люди.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ейӳ илнӗ вӑрман айлӑмӗнче, тирек йывӑҫҫисен шупка симӗс вуллисене чӑпӑл туса, юман тӗмӗсемпе ҫамрӑк ӑвӑссен аяла пулнӑ тӑррисене тикӗссӗн чӳхентерсе, шыв шӑппӑн шӗпӗлтетсе выртрӗ; ун айне пулнӑ кӳлӗсенче юхӑм авса хунӑ хӑмӑш шереписем чӑшӑлтатрӗҫ; шыв илнӗ вырӑнсенче, улах затонра, Дон таппи, ҫӑлтӑрлӑ каҫӑн тӗксӗм ҫутине хӑй ҫине ӳкерсе, такам тухатнӑ пек хускалмасӑр йӑлтӑртатса тӑнӑ вырӑнсенче, аран илтӗнмелле сасӑпа тикӗшсем кӑшкӑрчӗҫ, шӑркалчӑ аҫисем ыйхӑллӑн шӑхӑркаласа илчӗҫ, хушшӑн-хушшӑн тата ирӗк ҫӗрте ҫӗр каҫакан, урӑх вырӑнсене ҫул тытакан акӑшсем кикаклатни янӑраса кайрӗ.

Глухо ворковала вода в затопленном лесу, омывая бледно-зеленые стволы тополей, мерно раскачивая потонувшие вершинки дубовых кустов и молодого осинника; шуршали наклоненные струей метелки камыша в залитых озерах; на разливе, в глухих заводях, — там, где полая вода, отражая сумеречный свет звездного неба, стояла неподвижно, как завороженная, — чуть слышно перекликались казарки, сонно посвистывали чирковые селезни да изредка звучали серебряные трубные голоса заночевавших на приволье пролетных лебедей.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хула хӗрринчи пӗр улах тӑкӑрлӑка пӑрӑнсан эпир Андрейпе тӗл пултӑмӑр.

Свернув в один из тихих переулков на нашей окраине, мы увидели Андрея.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Вёшки ҫине вӗсем тӳрӗрен каҫса килмеҫҫӗ, ҫавӑнпа та кунта мар, е шыв ӑшӑх та авӑрсем пит тарӑнах мар ҫӗрте е ҫырма-ҫатраллӑ, вӑрманлӑ улах вырӑнта Дон урлӑ каҫасса кӗтмелле.

В лоб на Вешки они не пойдут, и нам следовает ждать переправы не тут, а либо там, где мелко, где броды образовываются на россыпях, либо там, где местность потаенная, в складках и в лесу.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ут хуралҫисем лашасемпе пӗрле айлӑмри улах хӑвалӑхсене кайса пытанчӗҫ.

Коноводы укрылись с лошадьми в потайном кустарник.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫеҫенхирте ҫур ӑшшинче тӗвӗленнӗ, хӑватлӑн та туллин тапса тӑракан, куҫа курӑнми пурнӑҫ вӑй илсе ҫӗкленет: курӑк питӗ хӑвӑрт ӳсет; мӑшӑрланнӑ вӗҫен кайӑксем, тискер кайӑксем, арлан-шӑшисем этемӗн ҫӑткӑн куҫӗнчен пытанса, ҫеҫенхирти улах вырӑнсенче пӗр-пӗрин кӑмӑлне юраҫҫӗ; сухаланӑ анасем чӑшӑл шӑтса тухнӑ калчан шӳрлеке тӑрӑллӑ, шучӗ ҫук нумай тӗмсемпе шӑртланса выртаҫҫӗ.

Незримая жизнь, оплодотворенная весной, могущественная и полная кипучего биения, разворачивалась в степи: буйно росли травы; скрытые от хищного человеческого глаза, в потаенных степных убежищах понимались брачные пары птиц, зверей и зверушек, пашни щетинились неисчислимыми остриями выметавшихся всходов.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем ним тунмасӑр каланӑ тӑрӑх, хуторсенче хӗрлисене ӳпкелешекенсем йышлах мар, Хопер округӗнчи улах вырӑнсенче фронтран татӑлса юлнӑ офицерсем пытанса пурӑнаҫҫӗ, восстани тӑвасшӑннисенчен пысӑк вӑй пуҫтарасси пулмасть, мӗншӗн тесен фронтовиксем е килӗсенче лараҫҫӗ, е хӗрлисемпе пӗрле кайнӑ, стариксем тесен, вӗсене пӑрусене витене хуса кӗртнӗ пекех, хӗссе-хуптерлесе ҫитернӗ те, вӗсен халь вӑй та, ӗлӗкхи чапӗ-ячӗ те ҫук.

Направдок рассказывали, что недовольных красными по хуторам не так-то много, что офицеры, оставшиеся по глухим углам Хоперского округа, скрываются, значительных сил, сочувствующих восстанию, сколотить не могут, так как фронтовики либо дома, либо с красными, а стариков загнали, как телят в закут, и ни силы, ни прежнего веса они уже не имеют.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑн вара, полк татти-сыпписӗр ҫапӑҫу тӑсӑлакан тӑрӑха пырса кӗрсен, лӑпкӑ та улах станицӑсемпе хуторсем вырӑнне кукӑр-макӑррӑн хуҫкаланса выртакан фронт пуҫлансан, тӑшманпа тытӑҫса кайнӑ, унпа юнашарпа пӗрех тӑнӑ хушӑра Григорий яланах хӗрлӗармеецсем пирки, хӑйӗн вӗсемпе темшӗн ҫапӑҫмалла пулнӑ ҫав вырӑс салтакӗсем пирки, ытларах та ытларах пӗлесси килчӗ; ҫак шухӑш-туйам ӑна канлӗх памасӑр хӑшкӑлтарса ҫӳрерӗ.

И после, когда полк вступил в полосу непрерывных боев, когда вместо завес уже лег изломистой вилюжиной фронт, Григорий всегда, сталкиваясь с неприятелем, находясь в непосредственной от него близости, испытывал все то же острое чувство огромного, ненасытного любопытства к красноармейцам, к этим русским солдатам, с которыми ему для чего-то нужно было сражаться.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Мӗн тери улах вырӑн!

— Глушь какая!

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пылак та хӑмла пултранки пек ҫӑран туйӑнса кайрӗ ӑна ҫак самантра ку таврари — улах кӗтесри лӑпкӑ пурӑнӑҫ.

Сладка и густа, как хмелины, казалась ему в это время жизнь тут, в глушине.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Виҫӗ сехете яхӑн хулари улах урамсем тӑрӑх уткаласа ҫӳренӗ хыҫҫӑн вӗсем Аннӑсен хапхи умӗнче уйрӑлчӗҫ.

Проходив часа три по безлюдному городу, они расстались у ворот дома, где жила Анна.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӑнтӑр енчен куҫпа виҫейми тикӗс улӑх-ҫарансемпе витӗнсе аслӑ ҫултан питӗ аякка кайса ларнӑ ҫав улах станицӑна, Хопер юхан шывӗн кукӑр-макӑр ҫыранӗсемпе урлӑ-пирлӗ яваланса чӑлханнӑскерне, вӑл пӗр самантрах аса илчӗ.

Он живо вспомнил эту глухую, улегшуюся на отшибе от большого шляха станицу, с юга прикрытую ровнехоньким неокидным лугом, опоясанную капризными извивами Хопра.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗртен пӗр шухӑшӗ те пуҫӗнче — улах та урам ҫеҫ!

У ней только что на уме — игрища да улица.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех