Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗпӗнчен (тĕпĕ: тӗп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрлӗ хӑмӑр ҫӳҫ пайӑрки Мажаровӑн куҫӗсем ҫине ӳкрӗ, вӑл, пуҫне лӑстӑр силлесе илсе, ӑна каялла вырттарчӗ, чармакланӑ пӳрнисемпе ҫӳҫне шӑлса илчӗ те пыр тӗпӗнчен тухакан сасӑпа каласа пӗтерчӗ:

Каштановая прядь упала Мажарову на глаза, он отбросил ее взмахом головы, провел по волосам растопыренной пятерней и глуховато заключил:

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алексей Макарович сывлӑш ҫавӑрса илчӗ, куҫӗсемпе Коробина шырарӗ, — ӑна хӑй ӑнлантарса парса ӗнентерме тӑрӑшнӑ ҫын ҫине пӑхса калама ҫӑмӑлрах пулчӗ пулас, анчах абажур мӗлки ӳкнӗ ҫӗрте тӑракан заместителӗн пит-куҫӗ шапа пӑттипе витӗннӗ авӑр тӗпӗнчен пӑхнӑ пек ҫеҫ курӑнчӗ.

Алексей Макарович передохнул, поискал глазами Коровина, ему, видно, легче было говорить, глядя на того, кого он хотел убедить, но лицо стоявшего в тени абажура заместителя словно проступало со дна затянутого тенистой ряской омута.

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах сирӗн нимӗн те тухмӗ! — терӗ Ксени темӗнле пыр тӗпӗнчен тухакан сасӑпа, пуҫне сулласа.

Так вот, — она издала какой-то горловой звук и замотала голо-вой, — ничего у вас не выйдет!

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ывӑҫ тупанӗпе бутылкӑ тӗпӗнчен ҫапсан, пӑккисем вӑнклатса сирпӗннӗ, пӗрре пӗр енче, тепре тепӗр енче ахӑлтатса кулни илтӗннӗ.

Оглушительно вылетали из бутылок пробки, выбитые ударом ладони о дно, густой, смачный хохот колыхался из стороны в сторону.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Бахолдин, вӑй пухнӑ пек, калаҫма чарӑнчӗ, унӑн сасси хумханса, пыр тӗпӗнчен хӑйӑлтатса тухрӗ.

Бахолдин передохнул, словно собираясь с силами, в голосе его прорвалась взволнованная, надсадная хрипотца.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Дарья, кам пирки тата мӗн сӑмахланине ӑнланмасӑр, каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те пыртан мар, таҫтан ӑш тӗпӗнчен, вилес умӗнхи иклетӳпе пӳлӗнсе, пӗр майлӑн та йывӑррӑн йынӑшнӑ сасса илтрӗ.

Дарья оглянулась, не понимая, о ком и что это такое говорят, услышала глубокий, исходивший не из горла, а откуда-то, словно бы из самого нутра, протяжный на одной ноте стон, прерываемый предсмертной икотой.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑрас килмест хамӑн, тӑтӑм-ха, унтан вар тӗпӗнчен сӑрт тӗмески ҫине тухатӑп.

Лень мне было вставать, но все ж таки встал, вылез из того лога на бугор.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Инҫетри пысӑк вар тӗпӗнчен, виҫӗ ретпе сапаланса, хӗрлисем тухни курӑнчӗ.

Внизу, из вогнутой просторной котловины, в три цепи шли красные.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗмсӗр-кемсӗр аслати пек хӗнтӗртетсе хӑпарчӗҫ ездовойсем улӑх тӗпӗнчен.

С глухим громом поднялись из лога ездовые.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан сӗтел ҫине хунӑ аллисем ҫине чылайччен пӑхкаласа ларчӗ, сӑмахсене ҫӑвар тӗпӗнчен чакаласа кӑларнӑ пек майӗпен сыпӑнтарса пычӗ.

Степан долго рассматривал свои выкинутые на стол руки, слова вязал медленно, словно выкорчевывал их изо рта.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫул ҫинче ванса пӗтнӗ грушӑсене урапа тӗпӗнчен пӗр-икӗ пӑт патне кӑларса силлерӗ те, чеен пӑхакан куҫӗсене аяккалла тартса, шӑппӑнраххӑн каларӗ:

— Высыпал из брички меры две избитых за дорогу груш, сказал, отводя шельмовские глаза в сторону:

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗри-тавра куҫ ывӑтса илсе, ӑшӑ тунсӑхпа тӗмсӗлекен тӗссӗр кӑвак куҫӗсене тутӑр айӗпе ҫутӑлтарса, Марье тӑкӑрлӑкпа иртсе пыракан Мишка ҫине пӑхса илчӗ; ҫемҫен йӑл кулса, шурӑ тумламсемпе тӗрленнӗ пичӗпе йӑлкӑшса, кӑкӑр тӗпӗнчен тухакан сасӑпа малалла юхтарчӗ:

Оглядываясь, поблескивая из-под платка серыми теплыми глазами, Марья смотрела на проходившего Мишку и, улыбаясь, светлея забрызганным белыми пятнами лицом, вела низким любовно-грудным голосом:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӑвакрах симӗс чаршавпа пӗркеленнӗ тӳпе хӗвелтухӑҫ енче, таҫтан тӗнче тӗпӗнчен юнпа пӗрӗхтерсе тӑнӑ пек, хӗрлӗн курӑнать.

Сумеречно-зеленоватое небо на востоке из-под исподу будто обрызгано было кровицей.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӗпӗнчен шыв ҫисе якатнӑ ҫӳхе пӑр катрамӗ, кӗсре урисен айӗнче ҫемҫен ҫатӑртатса ҫурӑлса, юрлӑ сӑмсипе ҫӳлелле ҫӗкленчӗ.

Под ногами ее мягко хрупнул источенный из-под испода лед, отвалился оснеженной краюхой.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Лекрӗн… ҫӗлен! — терӗ Подтелков пыр тӗпӗнчен хирӗнсе тухакан хулӑн сасӑпа.

— Попался… гад! — клокочущим низким голосом сказал Подтелков.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Христоня кӑвак пусмаран ҫӗлетнӗ атаман карттусӗ тӗпӗнчен ҫулланнӑ чӗлӗм хучӗ кӑларчӗ.

Со дна голубой атаманской фуражки Христоня доставал замусоленную курительную бумажку.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шыв ӑшӑтса, унӑн пуҫне те хӑех ҫуса ячӗ вӑл, таҫтан арча тӗпӗнчен кивелсе сарӑхнӑ кӗпе-йӗм туртса кӑларчӗ, тӑван хӑнине апат лартса ҫитерчӗ, ун ҫулӗнче ҫур ҫӗр ҫитичченех пӗр уйрӑлмасӑр ларчӗ; карчӑк ывӑлӗ ҫинчен куҫ илме те пӗлмерӗ, ыйта-ыйта пӗлчӗ, пуҫне хурлӑхлӑн сулкаласа илчӗ.

Она нагрела воды, сама вымыла ему голову, достала откуда-то со дна сундука пожелтевшее от старости чистое белье, накормила родного гостя — и до полуночи сидела, глаз не сводила с сына, расспрашивала, горестно кивала головой.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сулахай атӑ кунчи хӗррипе юн юхса анать, суранлӑ ури ҫине кашни пусмассерен, атти тӗпӗнчен чие ҫырли тӗслӗ хӗрлӗ шӗвек сирпӗне-сирпӗне тухать.

Через голенище левого сапога текла кровь, и при каждом шаге, когда наступал на раненую ногу, из-под отставшей подошвы била вишнево-красная тонкая струя.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унтан сасартӑк вырӑнтан хускалчӗ те тахӑшӗ хӑйне илемсӗр шинелӗ ӑшӗнчен силлесе кӑларма пикеннӗ евӗр тайкаланса илчӗ, пырӗ тӗпӗнчен Темле ӳсӗрнӗ е нӗшӗклетнӗ пек сасӑ хӑйӑлтатса тухрӗ; Валет нимӗҫ патнелле пӗр утӑм ярса пусрӗ.

Потом он как-то сразу изменил положение, качнулся, как вытряхиваемый из своей нескладной шинели; издал странный горловой звук — не то кашель, не то всхлип; шагнул к немцу.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӗрен сӑн ҫапнӑ станица тӗрлӗ сасӑсемпе тулнӑ, тӗлӗнмелле сасӑсемпе шавсем хиртен килнӗ пек те, ҫӗр тӗпӗнчен тухнӑ пек те туйӑнаҫҫӗ.

Станицу, залитую голубоватым светом, наполнили странные звуки, идущие не то со степи, не то из земли.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех