Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пушанса кайнӑ гусеницине чанкӑртаттарса, танк тӑрук пӑрӑнса илчӗ те шӗшкӗ тӗмисемпе йытӑ ҫӗмӗрчӗн тӗмисем ӳснӗ ҫӗрелле, айлӑмалла анма пуҫларӗ.

Скрежеща ослабевшей, спадающей гусеницей, танк круто повернулся и полез в лощину, где были кусты орешника и крушины.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑрманти йывӑҫ тӗмисем хушшинче Степан Бояркин Андрее ҫаннинчен тытрӗ те, хӑйӗн типшӗм питне ун патнерех ҫывхартса, йӑлкӑшакан куҫӗсемпе пӑхрӗ.

Оказавшись в лесу среди кустов, Степан Бояркин схватил Андрея за рукав, приблизил к нему свое худое лицо и посмотрел горящими глазами.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӗчӗк вӑрманалла, шаларах кӗрсен, ҫултан инҫех те мар, йытӑ ҫӗмӗрчӗн тӗмисем хыҫӗнче, Андрей урапа кӑшкарне курчӗ, — ун ҫинче кантрапа явакласа пӗтернӗ хура пӳтек выртать.

Войдя поглубже в лесок, Андрей увидел недалеко от дороги, за кустами крушины, задок телеги, — в нем лежала опутанная веревками молодая черная ярка.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

… Унтан Марийка вар леш енчи хуран курӑнма пуҫланӑ шӗшкӗ тӗмисем ҫинелле пӑхса, пӗр минут хушши пек лӑпкӑн ларчӗ.

…Потом Марийка, глядя на кусты орешника по ту сторону оврага, с минуту сидела тихо.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Лагерьсенчен килекен ҫулсем тӑрӑх, хӗрлӗрех хайӑр ҫине пусса, тӑп-тӑп каснӑ кохия йывӑҫҫин чӑтлӑхӗ ҫумӗпе, тутлӑ шӑршӑ кӗрекен хӗп-хӗрлӗ е шап-шурӑ роза тӗмисем патӗнчен иртсе, отрядсем анчӗҫ.

По всем дорожкам, ведшим сюда из лагерей, ступая по красноватому песку, вдоль зарослей аккуратно подстриженного кохия, мимо благоухающих кустов с багрово-красными или снежно-белыми розами спускались отряды.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӑва тӗмисем питех те йӑвӑ ӳсеҫҫӗ, унталла пытанса пыма лайӑхах пулать.

Кусты были довольно густые, так что можно было подкрасться туда незаметно.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Огнянов айлӑмалла чупса анчӗ йывӑҫ тӗмисем урлӑ сике-сике каҫса вӑл каялла чупрӗ, Клисурӑ патнелле юхакан шыв хӗррине тухрӗ.

И он бросился вниз, в долину; спустившись, вернее, стремительно скатившись с поросших кустарником обрывов, он побежал назад, к устью реки, к Клисуре.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл вӗтлӗх тӗмисем патне чупса ҫитесси пӗр пилӗк чалӑша яхӑн юлсан, милиционер чӗркуҫленсе тӑнӑ та винтовкине ҫӗклесе иккӗмӗш хут персе янӑ хыҫҫӑн, виҫҫӗмӗш хутӗнче Дымока вилмеллех персе ӳкернӗ.

До кустов оставалось саженей пятнадцать, тут-то милиционер стал на колено, вскинул винтовку и с третьего выстрела положил Дымка насмерть.

37-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫулман курӑк тӗмисем хушшинчен хир кӑрккисемпе мӑшӑрӑн-мӑшӑрӑн ҫӳре пуҫланӑ хир чӑххисем лӑпӑстатса вӗҫе-вӗҫе тухса каяҫҫӗ, инҫетре, типвар тӑвайккинче, дудак кайӑк, шӑпланса выртнӑ амин канӑҫне хуралласа, уткаласа ҫӳрет.

Из некоси поднимались стрепета и спарованные куропатки, вдали, на склоне балки, ходил дудак, сторожа покой залегшей самки.

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫӗр тӗмисем ҫинче ӑшӑ ҫуратнӑ ӑрша йӑрӑмӑн-йӑрӑмӑн юхса вӗлтӗртетсе вылять; чечен курӑк ҫулҫин шӗп-шӗвӗркке ешӗл сӑнни, иртнӗ ҫулхи хӑрнӑ курӑк тунисене сире-сире, хӗвел патнелле кармашса туртӑнать.

Над курганами, рожденное теплом, дрожит, струится марево; острое зеленое жало травяного листка, отталкивая прошлогодний отживший стебелек, стремится к солнцу.

26-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тепӗр виҫӗ кунтан ҫил ҫитсе ҫапӑнакан ҫӗр тӗмисем пурте ҫаралса юлчӗҫ, тӑпри тухичченех ҫуса тасатнӑ тӑвайккисем нӳрӗ тумӗсене кӑтартма пуҫларӗҫ, сӑртсем ҫинчен, хир тӳписенчен шавласа юхса анакан шыв пӑтранса кайрӗ, вара, хӑйӗн сиксе вӗрекен кӑтра хумӗсем ҫине кӑпӑк капланчӑкӗсен сарӑ ҫӗлӗкӗсене ларта-ларта, тырӑсен ҫуса тасатнӑ хӑмӑлӗ-тымарӗсене, сухаланӑ уйсенчен тӑпӑлтарса пухса килнӗ типӗ хытхура юлашкисене тата тӗмӗн-тӗмӗн ӳсекен жабрей курӑкӗн шыв татса ӳкернӗ тӗркисене айӗн-ҫийӗн ҫавӑрттарса, анаталла ыткӑнчӗ.

Дня через три уже оголились доступные всем ветрам бугры, промытые до земли склоны засияли влажной глиной, нагорная вода помутилась и понесла на своих вскипающих кучерявых волнах желтые шапки пышно взбитой пены, вымытые хлебные корневища, сухие выволочки с пашен и срезанный водою кустистый жабрей.

26-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Акӑш мамӑкӗ пек ҫеп-ҫемҫе ҫӗнӗ юрпа витӗннӗ таврари чӗмсӗр пушӑ ҫӗр тӗмисем йӑлтӑртатса курӑнаҫҫӗ.

Искрятся пустынные окрестные бугры, осыпанные лебяжьим пухом молодого снега.

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хирти ҫӗр тӗмисем — ытлашши пиҫсе ҫитнӗ арбузсем майлах — ҫӗлен пек авкаланчӑк ҫурӑксемпе йӗрленсе пӗтнӗ.

Курганы в степи — как переспелые арбузы — в змеистых трещинах.

14-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Йывӑҫ тӗмисем ҫийӗн сар тутӑрлӑ пуҫ курӑнчӗ, тутӑрне чиперех ҫыхнӑ ӗнтӗ.

Над кустами поднялась голова в желтом платке, уже повязанном, как надобно.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Ун сассипе хӑйӑрлӑ пушӑ ҫыран чӗтренсе илчӗ, тинӗс хумӗсемпе хӗвӗннӗ сарӑ хӑйӑр тӗмисем кисреннӗ пек пулчӗҫ.

Песчаный и пустынный берег дрогнул от его крика, и намытые волнами моря желтые волны песку точно всколыхнулись.

III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Унпа юнашарах аллаппи пек сарлака хура-симӗс ҫулҫӑллӑ клешевина тӗмисем ӳсеҫҫӗ.

Рядом росло несколько кустов лещевины с крупными темно-зелеными лапчатыми листьями.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Обломов каллех малалла кайрӗ, хӳмесем ҫумӗнчи вӗлтрен тӗмисем ҫине, хӳмесем урлӑ курӑнакан пилеш йывӑҫӗсем ҫине пӑхкаласа пычӗ.

Опять поехал Обломов, любуясь на крапиву у заборов и на выглядывавшую из-за заборов рябину.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Хӑш чух пирӗн ҫывӑхрах йывӑҫ тӗмисем ҫӗкленсе ӳкеҫҫӗ.

Иногда разрывы вырывали кусты совсем поблизости от нас.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Каярах пирӗн кимме вырӑнти пулӑҫсем хӑва тӗмисем хыҫӗнчен тупнине илтрӗмӗр.

Над странной историей с лодкой, которую потом обнаружили в кустах рыбаки.

8 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Шӑп ҫак вӑхӑтра чатӑр хыҫӗнчи йывӑҫ тӗмисем шатӑртатса кайрӗҫ: такам йывӑррӑн, анчах васкавлӑн пускаласа килет.

Как вдруг кусты за палаткой затрещали, послышались неровные, частые шаги.

5 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950