Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑсӑлчӗ (тĕпĕ: тӑсӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗчӗк кӑвак пӑнчӑ, Блюм сулахайра асӑрханӑскер, пӗр ҫирӗм хутчен курӑна-курӑна ҫухалчӗ ахӑр, ҫапӑ тикӗс маррӑн хуҫӑлкаланипе пӗрле кунталла ҫывхарать, юлашкинчен акӑ хырӑннӑ тута типӗ кулла сарӑлса тӑсӑлчӗ — Хейль кулли; Блюм патнелле вӑл аллине тӑсса утать, ӑна аякранах тимлӗн сӑнать.

Маленькое голубое пятно, только что замеченное им слева, пропадало и показывалось раз двадцать, приближаясь вместе с неровным потрескиванием валежника; наконец, бритые губы раздвинулись в сухую улыбку, — улыбку Хейля; он шел к Блюму с протянутой рукой, разглядывая его еще издали.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Хуравпа кӑсӑкланмасӑр вӑл кравать тӗлӗнче выртакан атти патнелле тӑсӑлчӗ.

Не дожидаясь ответа, он потянулся к сапогам, лежавшим возле кровати.

I. Чыс тӑватӑп // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Чирлӗ ҫак ыйхӑ каҫхи пилӗк сехетчен тӑсӑлчӗ.

Этот болезненный сон длился до пяти часов вечера.

ХIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫавӑнпа та калаҫу тӑсӑлчӗ.

Поэтому разговор продолжался.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ӑна хуравлакан сасса илтсен Давенант аппарат патне тӑсӑлчӗ те йӑл кулса ҫиҫрӗ, анчах унпа Урания Тальберг калаҫать.

Услышав голос, отвечающий ему, Давенант весь потянулся к аппарату и начал улыбаться, но с ним говорила Урания Тальберг.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑл тӑсӑлчӗ те сулахай аллипе ҫӳхе туратран уртӑнчӗ, ӑна пӗтӗм йывӑрлӑхне парсан сылтӑм аллине вӗҫертрӗ.

Она вытянулась, схватилась за тонкий сук левой рукой и, передав ему свою тяжесть, отпустила правую руку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

Фергюсонӑн тепӗр алли тухтӑр аллинчен вӗҫерӗнчӗ, чӗтрекен пӳрнисен вӗҫӗпе тӑсӑлчӗ те Элдӑна ҫамкинчен перӗнчӗ.

Другая рука Фергюсона, вырвавшись из руки доктора, протянулась и коснулась ее лба концами дрожащих пальцев.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Ҫак ҫул ҫӳрев вӑхӑтӗнче, — вӑл сехет ҫурӑ тӑсӑлчӗ, — Элда чӗнмерӗпе пӗрех; ӑна Готорн палӑртнӑ чикӗ тулашӗнче нимӗн те кӑсӑклантармасть, мӗн тумаллине пурнӑҫласси те техника тӗлӗшӗнчен иккӗлентермест.

Во время этого путешествия, занявшего всего полтора часа, Элда почти молчала; ее ничто не интересовало за пределами, отчеркнутыми Готорном, которые она находила вполне достаточными технически.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Унӑн пичӗ кӑштах тӑсӑлчӗ.

Лицо его вытянулось.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Кӗҫ каллех алӑ тӑсӑлчӗ, симӗс ҫатана тӗрте-тӗрте ҫын иккӗмӗш хутчен тухрӗ те йӗри-тавралла тӗсет.

Затем снова протянулась рука, расталкивая зеленый плетень, и человек вышел вторично, бросая вокруг внимательные взгляды.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Алли тӑсӑлчӗ, Род кӳлепин йывӑрӑшне пула хытсах кайрӗ, анчах ирӗклӗ аллипе тата урисемпе ҫӗртен чаваланса вӑл халь-халь вилес умӗнхи кӑтӑрупа, теветкеллӗхӗн хатарлӑ хавхаланӑвӗпе Род аллине хыттӑн чӑмӑртанӑ та — вӗҫертмест.

Его рука вытянулась и помертвела от тяжести тела Рода, но, царапая ногами и свободной рукой землю, он с бешенством жертвы, с тяжелым вдохновением риска удерживал сдавленную руку Рода.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Анчах ӑслӑ ҫынсем ҫурма сасӑпа хавхалануллӑн та пӑлхануллӑн калаҫни тата темиҫе минут тӑсӑлчӗ.

Но прошло еще несколько минут торжественной, взволнованной, ученой беседы вполголоса.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 114–118 с.

Ӑна пӗр михӗ сухари, ӗҫмелли пӗр пичке шыв пачӗҫ, шлюпкӑпа тинӗсе антарчӗҫ; анчах ҫакӑншӑнах тӑвӑл, паллах, чарӑнмарӗ, пач урӑхла — тата пилӗк кун тӑсӑлчӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн ҫурма арканчӑк мачтисемпе ытти хатӗр-хӗтӗрӗ хуҫӑлса пӗтнӗ «Ӗнче» Мейч утравӗ ҫывӑхӗнчи риф ҫине кӑларса печӗ.

Ему дали мешок сухарей, бочонок пресной воды и спустили на шлюпке в открытое море, но от этого буря, конечно, не прекратилась, а продолжалась еще пять дней, после чего наполовину разбитый, с оборванными снастями «Жемчуг» выбросило на рифы вблизи острова Мейч.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Калаҫу кухньӑра сӗтел хушшинче, эрех кӗленчи умӗнче, тӑсӑлчӗ.

Разговор шел уже за столом в кухне перед бутылкой.

Гленац няньки // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 387–391 с.

Шӑплӑх темиҫе ҫеккунта тӑсӑлчӗ.

Несколько секунд длилось молчание.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ырӑ мар, тӗлӗнмеллерех ҫак шӑплӑх темиҫе саманта тӑсӑлчӗ; сасартӑк, ӑнсӑртран, хӗрлӗрех хӗлхемчӗк хӑйӑр ҫинче Гнор пӑшал кӗпҫипе е патак таткипе ҫырнӑ сӑмахсене курчӗ:

Еще продолжалось неловкое и странное молчание, как вдруг, случайно, на искристом красноватом песке Гнор прочел фразу, выведенную дулом ружья или куском палки:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫапла пӗр сехет е ытларах тӑсӑлчӗ; унтан пӗтӗмпех ҫухалчӗ те лӑпланчӗ.

Так продолжалось час или более; затем все исчезло.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Бильбоа шыв тӗпӗнче минутран ытла пулмарӗ, анчах Фульшӗн ҫак вӑхӑт питех те вӑрӑма тӑсӑлчӗ; ҫак хушӑра вӑл макӑрса ярасла вӗткеленчӗ.

Бильбоа пробыл на дне не больше минуты, но Фуль пережил ее как долгий, неопределенный промежуток времени, в течение которого можно разрыдаться от нетерпения.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 181–185 с.

Ҫапла сехете яхӑн тӑсӑлчӗ, акӑ Пэд пырне хӗрлӗ тӗтре тинех кӑтӑклама пикенчӗ, — ҫывӑрмашкӑн кайма вӑхӑт ҫитнине аса илтерет.

Так продолжалось около часа, пока красный туман не подступил к горлу Пэда, напоминая, что пора идти спать.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Сӑран сӑрса тухнӑ диван ҫине иккӗшӗ те юнашар вырнаҫса ларсан, калаҫу малалла тӑсӑлчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех