Шырав
Шырав ĕçĕ:
Кӑмака умӗнчи чашӑк-тирӗке ҫуман, пур япала ҫине те тусан ларса тулнӑ.Посуда на шестке стояла немытой, на всем лежал толстый слой пыли.
Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.
Путвалра тусан выртрӗ те, кӑштах ҫуталчӗ.
Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.
— Пите ӗҫчен вӑл… сӳс тӑпкисене чавма тытӑнсан, тусан кӑларса тултарать — хӑть чыхӑнса вил!— Работница… как начнет паклю щипать, — хоть задохнись, такую пылищу пустит!
Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.
Путвалра куҫ курми тусан мӑкӑрланать, ун витӗр эпӗ кӑмака ҫинчи хӗрарӑма аран-аран асӑрхарӑм: унӑн ҫӳҫӗсем сапаланса кайнӑ, пичӗ питӗ илемсӗр, яланах кулас килмесӗр кулнӑ пек, шӑлӗсем йӑлкӑшса тӑраҫҫӗ.
Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.
Вӑхӑт, вӗтӗ утӑмне хӑвӑртлатнӑҫем хӑвӑртлатса, иртнӗҫем иртсе пырать, ҫав вӑхӑтра ҫынсем хӗвелӗн хӗрлӗ хӗлхемӗ витӗр курӑнакан ылтӑн тусан пӗрчисем пек мӗлтлетеҫҫӗ.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
Вӑл, шӑна пек, ҫара урисене кӗл тӗслӗ тусан ӑшӗнче пӗтӗркелет, йывӑр пуҫне сулкаласа хӑрӑлтатать:— Она сучит, как муха, голыми ногами в пепельной пыли и, болтая тяжелой головою, хрипит:
Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.
Ун тавра кирек ӑҫта та ӗҫ вӗресе тӑрать, йывӑҫсем шӑтӑртатаҫҫӗ, чулсем тӗпренеҫҫӗ, тачкӑсем салхуллӑн чӗриклетеҫҫӗ, сывлӑша пӗлӗт пек тусан ҫӗкленет, ҫӗр ҫине тем кӗмсӗртетсе ӳкет, ҫынсем кӑшкӑрашаҫҫӗ, ятлаҫаҫҫӗ, йынӑшнӑ пек, ухлатса юрласа яраҫҫӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ӑна пӗтӗмпех темле тусан витнӗн туйӑнчӗ, унӑн тӗтреллӗ куҫӗсенче тем хытса ларнӑ пек.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Каҫ пулса килет; урамра пӑчӑ, шӑв-шав, тусан, ҫул ҫине пӳрт мӗлкисем ӳкнӗ.Вечер наступал; на улице было душно, шумно, пыльно, от домов на дорогу ложились тени.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Чӳречесенчен урамри шавпа тусан кӗрсех тӑрать, Коновалов ҫаксене пурне те сӑнаса пӗтерчӗ те, ассӑн сывласа илсе, салхуллӑ сасӑпа: — Нумайранпа ӗҫлетӗн-и кунта? — тесе ыйтрӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Анчах та эпӗ ҫапла шутларӑм: хам ҫуралнӑ ҫӗре, Бырлат хӗррине таврӑнмалӑх кӑшт та пулин укҫа тусан, сӑнчӑрсем тепле ҫирӗп пулсан та, татӑпах вӗсене, терӗм.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
— Капла тусан ыратать-и?
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
Вӑл, пӗчӗк хумсем кӑларса, вӗсене кӑпӑк ҫӳҫисемпе илемлетсе, пӗр-пӗринпе ҫапӑнтарса, вӗтӗ тусан пӗрчи пек вӗҫтере-вӗҫтере ярать.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Йӗкӗт малтанлӑха ним тума аптранипе куҫне хупрӗ, унтан сасартӑк ахӑлтатса кулса ярса: ах, чудак! — тесе кӑшкӑрчӗ, унтан вӑл, ура ҫине тӑмасӑрах, хӑйӗн кутамккине тусан тӑрӑх сӗтӗрсе тата ҫава тӑпсине чулсем ҫийӗпе шӑкӑлтаттаркаласа, хӑйӗн тумбочки патӗнчен Челкаш патне упаленсе куҫса ларчӗ.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Гавань уласа тӑракан аслати пек сасӑ тата куҫа ҫиекен тусан кӑларса тӑрать…
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Ҫыннисем те, малтан ҫав шава хӑйсем пуҫарса янӑскерсем, кулӑшла та мӗскӗн: вӗсем тусанлӑ, ҫӗтӗк-ҫатӑк, вӗлтӗркке, — вӗсен хӑйсен ҫурӑмӗсем ҫинче выртакан йывӑр тавар айӗнче ӳпӗннӗ кӗлеткисем, шӑрӑхпа шӑв-шавра, пӗлӗт пек тусан ӑшӗнче унталла та кунталла васкаса чупса ҫӳреҫҫӗ; вӗсем, таврари хӑйсене хупласа тӑракан темӗн ҫӳлӗш тимӗрсемпе, тавар куписемпе, кӗмсӗртетекен вагонсемпе, хӑйсем тунӑ япаласемпе танлаштарсан, пӗтӗмпех ҫухалса каяҫҫӗ.
Челкаш // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
— Эх, хӗр! — тесе ахлатса илчӗ те магнат, утне саламатпа ҫат анчах тутарчӗ — пӗлӗт пек тусан ҫеҫ вӗҫтерсе хӑварчӗ.— Эх, девка! — охнул он, да и плетью по коню — только пыль взвилась тучей.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
— Федя Черкашина тусан юрать пек… е Степа Карасева, — вӑрахӑн сӑмах хушрӗ Санька.— Федю Черкашина можно… или Степу Карасева, — с трудом выговорил Санька.
38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Егор вӗт мана ҫапла хушса хӑварчӗ: «Катерина, икӗ ҫылӑх тусан: ачасене ҫухатсан, ҫӗртен уйрӑлсан манран каҫару ан кӗт, терӗ».
30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Андрей Иванович: «ун пек тусан, тен, пирӗн тулӑ та тӳрленме пултарӗ», тет.Андрей Иваныч говорит: обязательно надо по ее примеру сделать, может, и наша пшеница поправится.
30-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951