Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

старикӗн (тĕпĕ: старик) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Старикӗн сывлӑшӗ часах пӗтрӗ.

Но старик быстро выдохся.

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Старикӗн йӗмпӗҫҫийӗсем чӗркуҫҫисем ҫинче хӑмпӑлчӑланчӗҫ, хӑй вӑл хуллен ҫӗре тӗшӗрӗлсе анчӗ.

Штаны на коленях обвисли, дедушка стал медленно сползать вниз.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Старикӗн куҫӗсем хускалмаҫҫӗ, вӗсем хӑрушӑ, пушшӑн курӑнаҫҫӗ.

Глаза старика были неподвижны, страшные своей глубокой пустотой.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах халӗ старикӗн шухӑшӗ святой ҫинче мар.

Однако сейчас старику было не до угодника.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Паллах ӗнтӗ, хуҫалӑхра парус пулмасан, старикӗн вӑйӗ кашни кун чакса пырсан, вӑлта ҫине тирме аш илме укҫа ҫук пулсан, темиҫе хут таса святой та нимӗн те тӑваймасть — вӗтӗ те нимӗне юраман пулӑ ҫеҫ лекет вара…

Конечно, если паруса нет в рыбацком хозяйстве, если силы у старика с каждым днем убывают, если денег не хватает на мясо для наживки, то будь ты хоть самый распрочудотворец — рыба пойдет мелкая, никудышная…

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тата старикӗн, хӑйӗн ачи ҫине шанмасан, кам ҫине шанмалла?

А на кого ж старику было еще надеяться, как не на собственного внучка?

XII. «Лаша тейӗн тата!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Старикӗн мӗнпурӗ те ҫыран хӗрринчи чухӑн пӳрчӗ тата паруссӑр кивӗ кимми ҫеҫ юлчӗ.

И остались у дедушки лишь нищенская хибарка на берегу да старая шаланда без паруса.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗт старикӗн те ӗлӗк чаплӑ кимӗ, ҫӗнӗ те тӗрекле парус пулнӑ.

Ведь и у него, у дедушки, была когда-то прекрасная шаланда с новеньким, прочным парусом.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӑйӗн чул пек тӗреклӗ ҫурӑмӗпе кимӗ хӳрине тӗренсе, вӑл старикӗн мӗскӗн кимми ҫине ҫаврӑнса та пӑхмарӗ.

Прижав каменной спиной круто повернутый румпель, Федя даже не взглянул на жалкую шаланду дедушки.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эс кунтан манпа сывпуллашмасӑрах тухса кайсан, хама епле йывӑр пулни ҫинчен каласшӑн мар эпӗ, — ҫав ырӑ кӑмӑллӑ сасӑпах васкаварлӑн каларӗ Николай Антонович, — халӗ ҫеҫ ӑссӑррисен больницинчен тухнӑ телейсӗр чирлӗ старикӗн сӑмахне пула сире иксӗре те суйса ӗнентерни ҫинчен те каламӑп.

— Я не могу говорить с тобой ни о том, как мне было тяжело, когда ты ушла, даже не простившись со мной, — торопливо, но тем же простым, добродушным голосом продолжал Николай Антоныч, — ни о том, что вы оба были введены в заблуждение, поверив несчастному, больному старику, лишь недавно выпущенному из психиатрической больницы.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак саманта стенана шӑтарса тунӑ пӗчӗк хушӑка кӑвакарнӑ Савельич пуҫӗ лӑпчӑнчӗ те, мӗскӗн старикӗн ҫӳҫенчӗклӗ сасси илтӗнсе кайрӗ:

В эту минуту в узкое отверстие, прорубленное в стене, просунулась седая голова Савельича, и мой бедный дядька произнес жалобным голосом:

Романа кӗртмен сыпӑк // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Сковородников старикӗн лаши, акӑ мӗн вӑл!

Конь старика Сковородникова, вот что это такое!

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ырӑ старикӗн ҫыруне вуласа, эпӗ темиҫе хутчен кулса илмесӗр те чӑтаймарӑм.

Я не мог несколько раз не улыбнуться, читая грамоту доброго старика.

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Старикӗн чӗри вӗриленсе кайнӑ, куҫӗсенчен куҫҫулӗсем пӑчӑртатса тухнӑ, вӑл чӗтрекен сасӑпа: «Ваше высоко-благороди, турӑ пулӑрсам!» — тесе калама ҫеҫ пултарнӑ.

Сердце старика закипело, слезы навернулись на глазах, и он дрожащим голосом произнес только: «Ваше высокоблагородие, сделайте такую божескую милость!..»

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Старикӗн хӑйне килсе ҫакланнӑ инкеке тӳссе ирттерме хал ҫитеймен: вӑл ӗнер ҫамрӑк ултавҫӑ выртнӑ вырӑн ҫине тӑсӑлса выртнӑ.

Старик не снес своего несчастия; он тут же слег в ту самую постель, где накануне лежал молодой обманщик.

Станца пуҫлӑхӗ // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Мӗскӗн старикӗн вилли сӗтел ҫинче выртнӑ.

Тело бедного старика лежало на столе.

V сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Старикӗн сылтӑм алли урайне ҫитиех усӑнса аннӑ, пуҫӗ кӑкри ҫине усӑннӑ, ҫак сивӗнсе те ҫитмен кӗлеткере ӗнтӗ пурӑнӑҫ паллисем пулман.

Правая рука его висела до полу, голова опущена была на грудь, не было уж и признака жизни в сем теле, еще не охладелом, но уже обезображенном кончиною.

IV сыпӑк // Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Дубровский. Никифор Ваҫанкка куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эх, Василиса, намӑс сана, Василиса, ҫакнашкал хӗрарӑм сӑмахӗшӗн! — чӗтренсе илчӗ старикӗн ҫинҫе сасси.

– Эх, Василиса, совестно тебе, Василиса, за такие твои бабьи слова! – задребезжал тенорок старика.

16 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Алексей хӑйне старикӗн маттур аллисем хывӑнтарнине туйрӗ.

Алексей почувствовал, что его раздевают ловкие стариковы руки.

16 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Сӗтел умӗнчех старикӗн ҫӑмӑл шӑмшаклӑ та чӗмсӗр ҫамрӑк кинӗ каҫсерен яланах тем ӗҫлесе ларнӑ.

Тут же, у стола, тоже вечно занятая каким-нибудь делом, ловкая и молчаливая, трудилась по вечерам сноха деда Михайлы.

15 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех