Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сассисене (тĕпĕ: сасӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапла пӗтрӗҫ мӗнпур кашкӑрсем, анчах Сӑрӑ Помещик, ун пек мыскарасене куркаланӑскер, пӗрремӗш пӑшал сассисене илтсенех ялавсем урлӑ сиксе каҫрӗ.

Так погибли все волки, но Серый не раз бывал в таких переделках и, услыхав первые выстрелы, махнул через флаги.

VI // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Акӑ мӗншӗн ӗнтӗ тул ҫутӑлнӑ вӑхӑтра вӑрмана килсен эпир кайӑксен сассисене илтетпӗр те, ҫынна хирӗҫ тавӑрса каланӑ пек вӗсене ҫав-сӑмаха калатпӑр: — Сывӑ-и, аван-и! — тетпӗр.

Вот почему мы, когда придем в лес на рассвете и услышим, так и скажем им, как людям, это слово: — Здравствуйте!

III // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Николай Петрович вӗсене хирӗҫ сада тухрӗ те, беседкӑпа танлашсан, сасартӑк икӗ ҫамрӑкӑн уттисене, сассисене илтрӗ.

Николай Петрович вышел к ним навстречу в сад и, поравнявшись с беседкой, вдруг услышал быстрые шаги и голоса обоих молодых людей.

X // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Вӑл инҫетрен те инҫе каякан тантӑшӗсен шӑпланакан сассисене итлерӗ.

Она молчала, прислушиваясь к удаляющимся голосам подруг.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Райком алӑкӗ умӗнче тӑракан колхозниксем саланчӗҫ, райкомра ӗҫлекен хӑшпӗр работниксем, Катьӑпа Федя сассисене илтсе, вӗсем ҫине пӑхкала пуҫларӗҫ.

Колхозники, стоявшие в дверях райкома, разошлись, а некоторые райкомовцы смотрели в сторону Кати и Феди, привлеченные их громким разговором.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Юратнӑ арӑм! — кӑшкӑрчӗ вӑл, хӑйӗн сассипе ыттисен кӗрлесе тӑракан сассисене хуплама тӑрӑшса.

— Разлюбезная женушка! — закричал он, стараясь сипим голосом перекрыть общий шум.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрсе кайса, Бахолдин алӑка шӑнкӑртаттарнине те, коридорти ура сассисене те илтмерӗ, алӑкран темиҫе хут хыттӑн шаккасан ҫеҫ, вӑранса кайнӑ пек пулчӗ.

Увлекшись, Бахолдин не слышал ни звонка, ни шагов по коридору и точно очнулся, когда раздался дробный и настойчивый стук в дверь.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӗрарӑм куҫ хӑрпӑкӗсене ҫӗклерӗ, ҫенӗкре шавласа калаҫнине тата ура сассисене тӑнланӑ май, Григорий ҫинелле ҫаврака хӑмӑр куҫӗсемпе кулса пӑхрӗ.

Она подняла ресницы, улыбнулась Григорию круглыми карими глазами, вслушиваясь в гомон и стук шагов в сенцах:

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах кунта, сӑрт тӳпинче, инҫетри пӑшал сассисене илтнипе тата сивӗ ҫапнипе стариксене чӗм кӗнӗ пек пулчӗ.

Но здесь, на бугре, доступном вышним ветрам, от далекой стрельбы и холода старики оживились.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Витӗр касакан вичкӗн ҫил пӑшал сассисене, пирус хӗмне сӳнтернӗ пекех, инҫете илтӗнме памасӑр хуплантара-хуплантара лартнӑ.

И звуки выстрелов изморозный ветер гасил, как искры из папирос…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Учӗ унта, пӑшал сассисене илтсе, ниҫта кайса кӗрейми тапӑртатса тӑрать.

Конь, слыша стрельбу, томился.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗрарӑмсем кӗвве кӗнӗ сассисене харӑссӑн чӳхентерсе юрра шӑрантараҫҫӗ.

Бабы пели дружными, спевшимися голосами.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук сасси ҫине-ҫинех пенӗ сасӑсен хушшинче ҫӗтсе ҫухалчӗ те, вӑл алӑ ҫеҫ сулчӗ; пӑшал сассисене кӑшкӑрса ҫӗнтерме пикенсе, Боговоя команда пачӗ: «Огонь!»

Крик его захлестнула дробная стукотуха выстрелов, и Бунчук махнул рукой; стараясь перекричать стрельбу, скомандовал Боговому: «Огонь!»

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑйӗн тата ют ҫынсен ура сассисене итлекелесе пынӑ хушӑра Валет хыҫалта туратсем хӑвӑрттӑн ҫатӑртатса хуҫӑлнине илтрӗ те ӑнланчӗ: рота командирӗ каялла каять.

Прислушиваясь к своим и чужим шагам, Валет услышал позади торопливый треск, понял: ротный уходит назад.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗрарӑмсем татах темӗн кӑшкӑраҫҫӗ, аллисемпе сулаҫҫӗ, анчах кимӗ ҫумне ҫапӑнакан шыв вӗсен сассисене хуплать…

Бабы еще что-то кричат, машут руками, но вода, плескаясь о борта лодки, заглушает их голоса…

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑнасем халӗ те лараҫҫӗ-ха, арҫын сассисем хӗрарӑм сассисене ҫӗнсе кӗрлеҫҫӗ.

Гости все еще веселились; мужские голоса заглушали женские.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шумилин Мартин, хулсӑр Алексейӗн тӑванӗ, ҫак ылханлӑ кайӑка масар карти ҫумӗнче икӗ каҫ хуралласа тӑчӗ, анчах та ӳхӗ — куҫа курӑнми ытарлӑ кайӑк — нимӗн сасӑсӑр ун пуҫӗ ҫинченех вӗҫсе каҫать, масарӑн тепӗр пуҫӗнчи хӗрес ҫине кайса ларать, ыйхӑллӑ хутор ҫине каллех хӑйӗн сехрене хӑпартакан сассисене сапалама тытӑнать.

Шумилин Мартин, брат безрукого Алексея, две ночи караулил проклятую птицу под кладбищенской оградой, но сыч — невидимый и таинственный — бесшумно пролетал над ним, садился на крест в другом конце кладбища, сея над сонным хутором тревожные клики.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тӑрни ноябрь уйӑхӗнче хӗл каҫма вӗҫсе каякан тӑрнасен арӑш-пирӗш сассисене илтет те тытӑнать вара хӑйӗн нумай сасӑллӑ салху кӑшкӑрашӑвӗпе этем чун-чӗрине хускатмашкӑн.

И в ноябре дергал тот струны человеческих сердец медноголосым тоскующим криком, заслышав невнятный призыв вольных в отлете журавлей.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗчӗк вагонсем тата вӗренсемпе кӑкарнӑ пек тракторсем шунӑ евӗр майӗпен чупнине курсан, ача-пӑчасем тӳссе тӑраймарӗҫ: ҫеҫенхирте уҫӑ сассисене янратса, шкул ачисем чупма пуҫларӗҫ, пӗр Ольга Ивановна кӑна ҫаплах майӗпен те лӑпкӑн утрӗ — унӑн вӗтӗ пӗркеленчӗксемлӗ те пысӑк чакӑр куҫлӑ ывӑннӑ пичӗ ача амӑшле ӑшшӑн кулкаласа илет.

Увидев маленькие вагоны и тракторы, которые словно привязанные веревками медленно брели по полю, дети не выдержали: школьники побежали, в степи раздался их звонкий голос, лишь одна Ольга Ивановна все шла тихо и спокойно — ее усталое лицо в тоненьких морщинках и с большими черными глазами улыбалось по-матерински тепло.

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл чӳречерен нумайччен пӑхнӑ, анчах выльӑха мӗнле хӑваланин картинине куҫпа курса палӑртайман-ха, тӗрӗссипе картинӑна ҫеҫ мар, утса пыракан чӗрӗ выльӑхсен йышне те, геройсен сӑн-пичӗсене курма май пур ҫынсене те — ҫураннисене, юланутлисене курса палӑртайман; вӑл вырӑн пейзажне — тусене те, кӗрхи ҫутӑ тӗспе сӑрланнӑ ту хушшисене те; кӗпӗрленсе пыракан ӗне, сурӑх, лаша кӗтӗвӗсене те курма пултарайман; выльӑх кӗтӗвӗсем хӑваланӑ чухне янӑраса тӑракан сасӑсене: ҫӗр айӗнчен тухнӑ пек илтӗнекен пиншер ура сассисене, кӗтӳҫӗсен савӑнӑҫлӑ та кӑштах тытӑнчӑклӑ сассисене, сурӑхсем макӑрнине, ӗнесем вӑрӑммӑн та хурлӑхлӑн мӗкӗрнине, хӑйӗн кӗтӳне ертсе пыракан ӑйӑр пӑшӑрхануллӑ тулхӑрнине, йытӑсем вӗрнине, пушӑсем шартлатнине, ту ҫинчен юхакан шывсем шавланине, ту хушшисенче янӑракан сасӑсене Илья курман та, илтмен те.

Он смотрел в окно, но еще зрительно не представил себе всю картину перегона, вернее — не просто картину, а живую, движущуюся массу скота, людей, где бы можно было увидеть и лица пастухов — пеших и конных, и пейзаж местности — горы, ущелья уже в осенних красках, и идущие стада, отары, табуны, и не только увидеть, но и услышать те характерные звуки, которые всегда сопутствуют перегону: глухой, точно идущий из-под земли топот тысяч копыт, немного охрипшие голоса, блеяние овец, протяжное и грустное мычание коров, тревожное ржание жеребца, ведущего свой табун; лай собак, хлопки кнутов, шум горных рек и эхо, плывущее по ущелью.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех