Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пичӗсем (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗлте йӑтнӑ хушӑра вӗсен пичӗсем, ҫара чӗркуҫҫисем вӗлтлетсе илеҫҫӗ.

Из-за снопов мелькали их лица и голые коленки.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӑйне япӑх ҫутатнӑ калама ҫук пысӑк пӳлӗм курӑннӑ пек туйӑннӑ ӑна, унта хӑрушла пысӑк япаласем туллиех пулнӑ; пӳлӗмӗн икӗ енӗпе те тӑсӑлакан пӳлмексем тата решёткӑсем хыҫӗнчен хӑрушла тискер сӑн-пуҫсем: лаша пичӗсем, мӑйракаллӑ, вӑрӑм хӑлхаллӑ питсем тата пӗр темӗнле шыҫмак, калама ҫук тискер пит пӑха-пӑха илнӗ.

Ей показалось, что она увидела громадную, плохо освещенную комнату, полную чудовищ; из-за перегородок и решеток, которые тянулись по обе стороны комнаты, выглядывали страшные рожи: лошадиные, рогатые, длинноухие и какая-то одна толстая,

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Чирлисен пичӗсем, тӗпсӗр шӑтӑка ӑнсӑртран пӑхса кӑшт ҫеҫ анса каяйман чухнехи пек, сасартӑках темӗнле пухӑнчӑк шухӑшлӑ пулса тӑчӗҫ.

Сделались сосредоточенно-суровыми лица больных, словно все они нечаянно заглянули в пропасть и она грозно, гипнотически поманила их.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Чӑн-чӑн британла мӑнкӑмӑллӑн пӑхрӗ вӑл ҫак харсӑр чунлӑ ҫеҫенхир ывӑлӗсен кашни хӑйне расна сӑнлӑ кӗре пичӗсем ҫине, вара вӗсенче темиҫе тӗрлӗ раса хутшӑнса кайнинчен — казаксен ушкӑнне сӑнасарах тинкерсен, ку тӳрех куҫа курӑнать — тӗлӗнсех тӗлӗнчӗ: сарӑ ҫӳҫлӗ славянин-казакпа юнашар каснӑ-лартнӑ монгол пит-куҫлӑ ҫын тӑрать; ун умӗнчех, ав, ҫӑхан ҫунатти пек хура ӳтлӗ ҫамрӑк казак, аллине таса мар бинтпа ҫыхса мӑйӗнчен ҫакнӑскер, библире ҫырса кӑтартнӑ пек кӑвак ҫӳҫлӗ патриархпа ҫурма сасӑпа пӑшӑлтатса калаҫать; туя ҫине тайӑннӑ, авалхи казак сӑхманне тӑхӑнса янӑ ҫав патриархӑн юн тымарӗсенче Кавказ тӑрӑхӗнчи ту ҫыннисен тап-таса юнӗ ҫӳренӗ пирки саклат хурса та тупӑшма пулать…

С истинно британским высокомерием смотрел он на разнохарактерные смуглые лица этих воинственных сынов степей, поражаясь тому расовому смешению, которое всегда бросается в глаза при взгляде на казачью толпу; рядом с белокурым казаком-славянином стоял типичный монгол, а по соседству с ним черный, как вороново крыло, молодой казак, с рукой на грязной перевязи, вполголоса беседовал с седым библейским патриархом — и можно было биться об заклад, что в жилах этого патриарха, опирающегося на посох, одетого в старомодный казачий чекмень, течет чистейшая кровь кавказских горцев…

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем каялла ҫаврӑнса тараҫҫӗ; пичӗсем хӑйсен сехре хӑпнипе чалӑшнӑ.

Они поворачиваются и бегут: лица их перекошены страхом.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чӳречесенче штаб офицерӗсемпе адъютантсен кулса пӑхакан пичӗсем курӑнчӗҫ.

В окнах показались улыбающиеся лица штабных офицеров и адъютантов.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ксюша пичӗсем пӗҫернине туйса илнӗ.

Ксюша почувствовала, что щеки ее занялись жаром.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тыткӑнрисен ушкӑнӗ варринче уксахласа утса пыракан Иван Алексеевич конвоир-казаксен хаяр ҫилӗпе чулланнӑ пичӗсем ҫине салхуллӑн та кураймасӑр пӑхрӗ.

Иван Алексеевич, хромая в середине толпы пленных, с тоскою и ненавистью оглядывал окаменевшие в злобе лица казаков-конвоиров.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пичӗсем хӗремесленсе кайнӑ, хӑйсем тем туса тӑкма хатӗр пек хаяр сӑнлӑ.

Лица их были разгорячены, исполнены злой решимости.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсир тата ӑҫтан, йыт аҫисем? — ӗнтӗ пачах урӑх сасӑпа ыйтрӗ вӑл, хавасланнӑ куҫӗсене ытти салтаксен пичӗсем тӑрӑх шутарса.

— А вы, сукины сыны, откуда? — уже совсем иным тоном спросил он, скользя повеселевшими глазами по остальным.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫӗсем казаксен пичӗсем тӑрӑх мӗскӗннӗн шӑвӑнса чупаҫҫӗ.

Глаза их беспомощно бегали по лицам казаков.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казаксен пичӗсем хӗвелпе тӗссӗрленсе хӑмӑрланнӑ.

Лица казаков побурели, выцвели от солнца.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Салтаксен пичӗсем ҫӗр пек хуралса кайнӑ; вӗсем йывӑр ҫапӑҫусемпе, йӗркеллӗ ҫывӑрайманнипе тата выҫӑллӑ-тутӑллӑ пурнӑҫпа хӑшкӑлса халтан кайнӑ.

Лица бойцов были землисты, измучены боями, бессонницей и лишениями.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑрушӑ! — терӗ тепӗр хут, казаксем хӑй каласа панине ним хӑрамасӑр итлесе тӑнинчен тӗлӗнсе; хӑрарӗҫ-и хӑрамарӗҫ-и те — анчах Григорин, Христоньӑпа Томилинӑн лӑпкӑ та сивлек пичӗсем ҫине пӑхса илсе, вӑл хӑйӗн ӑшӗнче ҫапла шухӑшласа хучӗ.

Страшно! — повторил он, дивясь про себя, что казаки не пугаются его рассказа, так по крайней мере заключил он, оглядывая бесстрастные и холодные лица Григория, Христони и Томилина.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Таврӑн! — кӗрлесе кӑйрӗҫ те сасӑсем, ҫынсен пичӗсем шакӑрах Григорий еннелле ҫаврӑнчӗҫ.

Ворочайся! — загремели голоса, и стена лиц повернулась к Григорию.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мелехов хӑйпе юнашар ҫаксем: пан улми пек хӗрлӗ сӑн-питлӗ Авдеич Брех, Матвей Кашулин, Архип Богатырев, казак карттусӗ тӑхӑннӑ Атепин Цаца; унтан ҫурма кӑшӑл пек ҫавракаласа тытнӑ шӑтӑрнак-карта евӗр курӑнса, ытти палла тӑран казаксен пичӗсем каяҫҫӗ: кӗреҫе сухаллӑ Егор Синилин, Такан Яккӑвӗ, Андрей Кашулин, Николай Кошевой, тӑсланкӑ Борщев, Аникушка, Шамильсен Мартынӗ, арман хуҫи Громов, чӑнккамас туналлӑскер, Яков Колобейдин, Меркулов, Федот Бодовсков, Иван Томилин, Епифан Максаев, Захар Королев, Авдеич Брех ывӑлӗ — каҫӑр сӑмсаллӑ лутра казак Антип; пиччӗшне — Петрона — Григорий, майданӑн тепӗр енне каҫнӑ чух, карталанса тӑнӑ казаксен леш енчи ушкӑнӗнче асӑрхарӗ.

Рядом со сватом — румяный, как яблочко, Авдеич Брех, Матвей Кашулин, Архип Богатырев, вырядившийся в казачью фуражку Атепин-Цаца; дальше сплошным полукруглым частоколом — знакомые лица: бородатый Егор Синилин, Яков Подкова, Андрей Кашулин, Николай Кошевой, длинновязый Борщев, Аникушка, Мартин Шамиль, голенастый мельник Громов, Яков Коловейдин, Меркулов, Федот Бодовсков, Иван Томилин, Епифан Максаев, Захар Королев, сын Авдеича Бреха — Антип, курносый, мелкорослый казачишка; Брата Петра Григорий, переходя майдан, увидел на противоположной стороне круга.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫаннисене чавса таран тавӑрса янӑ аллисенче курас милкесем кӑшӑртатса шӑваҫҫӗ, куҫӗсем таран кӗптесе ҫыхнӑ пичӗсем ҫине шурӑ тумламсем татӑлса анаҫҫӗ.

Мочалковые щетки ходили в их засученных по локоть руках, на закутанные по самые глаза лица сыпались белые брызги.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Листницкий хӑнӑхнӑ утӑпа, урисене пӗр аташтармасӑр, таптаса кӗрпеклетнӗ юра ашса утать, ҫав хушӑрах ротӑна ҫитсе иртсе каякан офицерсен пичӗсем ҫинӗ тинкерсе пӑхать.

Листницкий привычно, не теряя ноги, месил растолченный снег, взглядывался в лица обгонявших роту людей.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫемен аялта тӑнӑ, унӑн аллисем шӑннӑ, чышкисем чӑмӑртаннӑ, кӗреҫе е лум ыйтнӑ — ӑшӑнас килнӗ, — лешсене, тӑва кӑшлакансене, ӑшӑ пулнӑ, сивӗ ҫилпе кӳтсе кайнӑ пичӗсем вӗсен йӗпе пулнӑ.

Семен стоял внизу, руки его мерзли, сжимались в кулаки и просили лом или кирку — хотелось согреться, — а тем, кто вгрызался в скалу, было жарко, лица их, пожженные морозом, были мокрые.

XXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӗсен пичӗсем танлӑ пулнӑ, Шура аллине пушӑ тытнӑ, иккӗшӗ те Сергей ҫине пӑхкаланӑ хушӑрах тем ҫинчен пӑшӑлтатса калаҫнӑ.

Лица у них строгие, Шура держала в руке кнут, и обе девушки тоже посматривали на Сергея и о чем-то тихо переговаривались.

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех