Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пичӗсем (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Атаманец-дезертир, куркари шыва ӗҫсе ярса, хӑй ҫине чӑл-чӑл пӑхса тӑракан салтаксен пичӗсем тӑрӑх ӗшенчӗк куҫӗсемпе йӗрлесе тухрӗ, пӗчӗк ачанни пек йӑваш куҫӗсем ун сасартӑк хаяррӑн йӑлтӑртатса илчӗҫ.

Атаманец-дезертир допил из кружки, повел усталыми глазами по лицам бесцеремонно разглядывавших его солдат, и в голубых, по-детски простых глазах его неожиданно вспыхнуло ожесточение.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сергей Платонович, стариксен кӑмӑлсӑр пичӗсем ҫине ирӗксӗррӗн кулкаласа пӑхса тӑнӑ май, чунӗнче темле пӑтранчӑк та ирсӗр япала йӑшӑлтатнине туйрӗ.

Сергей Платонович, насильно улыбаясь, оглядел расстроенные лица стариков, на душе у него стало сумеречно и гадко.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хутор атаманӗ Кирюшка Солдатов (вӑрҫӑра вӗлернӗ Маныцков вырӑнне юлнӑскер), хӗрлӗ мӑйӑхлӑ, чапрасрах куҫлӑ чанккамас казак, хӑйне ытла та тӑвӑнчӑклӑн тытрӗ; лавкка умӗнче хӗрсе кайнӑ шавлӑ калаҫӑва те-еплерен ҫеҫ хутшӑнкаласа, чалпашшӑн пӑхакан куҫӗсене казаксен пичӗсем тӑрӑх шутарчӗ, хушшӑн-хушшӑн хыпӑнчӑклӑн ҫухӑрашса ҫатӑлтатрӗ:

Хуторской атаман Кирюшка Солдатов (преемник убитого Маныцкова), большой рыжеусый и чуть раскосый казак, был подавлен, в разговоре, оживленно закипевшем у лавки, участия почти не принимал, ползал косыми глазами по казакам, изредка вставляя растерянное восклицание:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксен пичӗсем тӑрӑх тӗрлӗ туйӑмсем шӑвӑнса иртрӗҫ: хӑшӗсем, нимӗн тавҫӑрайманнипе, пичӗ-куҫӗсене пӗркелентерчӗҫ, теприсем, хӑйсен ӑпӑр-тапӑр япалисене офицерсем ним тӑрлавсӑр ҫавӑрттарнине курса, хӑраса ӳкрӗҫ, виҫҫӗмӗшӗсем шӑл йӗрсе пӑхса тӑчӗҫ.

Лица казаков выражали разнородные чувства: одни хмурились, недоумевая, другие испуганно поглядывали на офицеров, рывшихся в скудных казачьих пожитках, третьи посмеивались.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем ҫула ҫитнӗ, тапса тӑракан сывлӑхлӑ ҫынсем, ҫеҫенхирти вӗри сывлӑшпа кӑвак янкӑр мӗн иккенне питӗ лайӑх пӗлсе тӑракансем, мӗншӗн тесен, вӗсен пичӗсем бронза тӗслӗ мар, тӗттӗм хӑмӑр тӗслӗ пулса кайнӑ, мӑйӑхӗсем вара шӑрт пек хытӑ та смала сӗрнӗ пек хура.

Это были люди в летах и при здоровье, хорошо знавшие, что такое и степной суховей, и полуденный зной, ибо лица у них были уже не бронзовые, а коричнево-черные, с жесткими, засмоленными усами.

XII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Халтан кайнӑ, пичӗсем пӗтӗмпех хӑрӑмпа вараланса пӗтнӗ.

Изможденные, лица в дыму и копоти.

Ӗмӗрлӗхе панисем // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Аксинья, апат-ҫимӗҫсем пыра-пыра панӑ чух, вӗсен савӑнӑҫлӑ пичӗсем ҫине пӑхнӑ май, хӑйӗн пӗчченлӗхне тата та ытларах туйса илчӗ.

Прислуживая и глядя на веселые лица, Аксинья сильнее ощущала свое одиночество.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий куҫӗсенче вӗсен пичӗсем, тӑм тӗслӗн нимӗрленсе тӑракан пӗр лаптӑк пулса, хутшӑнса кайрӗҫ.

Лица их слились в глазах Григория в студенистое, глиняного цвета пятно.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫынсен пичӗсем тӗксӗммӗн мӗлтлетеҫҫӗ, утсен кӳлеписем, тӗттӗм ӑшне путса, куҫран ҫухалаҫҫӗ.

Мутно синели лица, контуры лошадей рассасывались в невиди.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Давыдка тутисем мӗскӗннӗн те ирӗксӗррӗн кулаҫҫӗ, ыттисен пичӗсем ӑмӑрланса кайрӗҫ.

Губы Давыдки жалко и принужденно улыбались, лица других нахмурились.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пурин те пичӗсем хӗп-хӗрлӗ.

Красные лица.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хыҫалта тӑртанса кайнӑ Петро ӳсӗркелет, таҫта халӑх ӑшӗнче Дуняша куҫӗсем, такамӑн, палланӑскерӗн, пичӗсем тата палламаннисем мӗлтлетеҫҫӗ; урмӑш сасӑллӑ хор юрланипе дьякон вӑрӑммӑн тӑсса мемлени хӑлхана килсе ҫапӑнать.

Сзади покашливал опухший Петро, где-то в толпе мельтешились Дуняшкины глаза, чьи-то как будто знакомые и незнакомые лица; доносились разнобоистый хор голосов и тягучие возгласы дьякона.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Нимӗҫ хыҫҫӑн блиндажа шурӑ маскхалатсем тӑхӑннӑ виҫӗ салтак хӗсӗнкелесе кӗчӗҫ; вӗсен пичӗсем сивӗпе хӗрелнӗ, юр ирӗлнипе йӗпеннӗ.

Вслед за немцем в блиндаж пролезли три разведчика в белых маскхалатах, с красными и мокрыми от снега лицами.

XXII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӗсем пурте нумай пулмасть хырӑннӑ, сивӗпе куштӑркаса хуралнӑ пичӗсем ӑшӑ пулнипе хӗрелсе кайнӑ.

Все они только что побрились, их задубелые, бурые от морозов лица были разгорячены.

XXI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӗсен пичӗсем ҫурхи хӗвелпе пиҫсе хуралма ӗлкӗрнӗ; ҫӑра тусанпа витӗннӗ ҫутӑ машинӑсем тӗксӗмленнӗ; ҫак кун вӗсем ҫеҫенхирти нумай ҫулсем тӑрӑх ҫӳрени пуринчен те курӑнать.

Лица у них уже успели загореть на весеннем солнце; потемнели покрытые густой пылью светлые машины; было видно сразу, что они в этот день проехались по многим степным дорогам.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Никамӑн та чарӑннӑ калаҫӑва тепӗр хут пуҫлас килмен — пӗр-пӗрин ҫине пӑха-пӑха илнипе, хайсен сивӗпе кушӑрканӑ пичӗсем кулкаласа тӑнипех вӗсем пӗрне-пӗри ӑнланнӑ.

Никому не хотелось продолжать прерванный разговор — они понимали друг друга лишь посмотрев и видя обветренные на морозе улыбающиеся лица друг друга.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ӗненетӗн-и, пичӗсем ҫине ҫырсах хунӑ!

Веришь, на личиках так и написано!

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл тимлӗн итлесе ларакан колхозниксен пичӗсем ҫине шухӑшлӑн пӑхса илчӗ, станицӑсемпе ҫынсен пурнӑҫӗ ҫеҫ мар, ҫутҫанталӑк хай те ҫав тери илемлӗ пуласси ҫинчен каласа парасшӑнччӗ, анчах ҫав вӑхӑтра вӑкӑрсем кӳлнӗ урапа ҫывӑхрах кӗмсӗртетсе илчӗ; урапа ҫинче сарӑхнӑ ҫамрӑк йывӑҫсем катари пек пӗр-пӗринпе юнашар ларса пыраҫҫӗ…

Он задумчиво посмотрел на лица колхозников, что так внимательно его слушали, хотел рассказать о том, что прекрасной станет не только жизнь станицы и людей, но и сама природа станет красивее, но в этот момент недалеко прогрохотала запряженная быками телега; на арбе желтели молодые деревца, — они стояли одно к одному, напоминая собой кустарник…

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак темшӗн аса килсе кӗнӗ сӑмахсене вӑл темиҫе хут ӑшра каларӗ, унӑн яп-яка хырса тасатнӑ питӗнче кулӑ сӳнме пӗлмест; ыйӑхран вӑрансан ху кӗҫех атте пуласси ҫинчен шухӑшлама епле лайӑх-ха, шутларӗ вӑл, вара ӑна йӗри-тавра кам пур — пурте ун ҫине пӑхнӑ пек, пурин пичӗсем те хӑйӗн пекех телейлӗ кулӑпа ҫуталса тӑнӑ пек туйӑнать; хӗвел пайӑркисем чӳрече кантӑккисем ҫинче нихҫан та паянхи пек йӑлтӑртатса ҫуталман; тап-таса та кӑн-кӑвак тӳпенелле кармашса ларакан йывӑҫсем темшӗн ӗнерхинчен ҫӳллӗрех та лапсӑрккарах пулнӑ; такам ҫӑра пылпа сапнӑ пек ҫутӑ-сарӑ тӗслӗ пиҫсе ҫитнӗ абрикоссем шутсӑр нумай ҫакӑнса тӑракан турат хӳме урлӑ усӑнса аннӑ, анчах Сергее ҫав турат хӑйне евӗрлӗ кулса ӑна пуҫ тайнӑн туйӑнать; турат ҫинче абрикосран та пысӑк мар ылтӑн мӑйлӑ кайӑк ларать.

Он мысленно повторял эти пришедшие на ум слова, и улыбка не сходила с его свежего, чисто выбритого лица; как же хорошо, — рассуждал он, — проснуться и думать, что скоро станешь отцом; ему казалось, что солнечные блики еще никогда так не вспыхивали на стеклах окон, как сегодня; деревья на фоне чистого синего неба были и выше и пышнее, нежели вчера; к забору клонилась ветка, вся усыпанная созревшими абрикосами, янтарно-желтая, точно облитая густым пчелиным медом, а Сергею думалось, что она кланяется ему с какой-то своей доброй улыбкой; на ветке примостилась птичка величиной с абрикосину, с золотистой шейкой.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсен тулли те типсе ҫитеймен пичӗсем те, хӗвеле хирӗҫ пӑхнипе йӑлтӑртатакан куҫӗсем те: «Шыва епле лайӑх кӗтӗмӗр эпир! Эсир, Варя инке, пирӗн ҫине ан ҫилленӗр, шыв хӗрринче эпир татах кӑштах ларар-ха…» — тесе каланӑн туйӑнаҫҫӗ.

Полные и не высохшие лица, блестящие на солнце глаза — все у них говорило: «Как хорошо мы купались! Вы, тетя Варя, не сердитесь на нас, и мы еще немного посидим на берегу...»

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех