Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӗнех (тĕпĕ: мӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗнех вара?

Куҫарса пулӑш

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Мӗнех сӑмах тӗртсе хӑртас-ха?

Зачем укоры?

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Мӗнех вара сапӑрланас-ха?

Зачем же гордость?

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Мӗнех вӑл пӗлӗт?

— Ну что же — небо?

Сокол ҫинчен хывнӑ юрӑ // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–74 стр.

Тепӗр тесен, мӗнех?..

Впрочем, что же?..

III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Мӗнех вара мана учитель! — хулпуҫҫине сиктерсе илчӗ Санька, анчах хӑйӗн сӑмахӗсене тӗрӗс каламаннине сиссе, хӗрелсе кайрӗ.

— Что мне учитель! — дернул плечом Санька и, чувствуя, что сказал совсем не то, что думал, покраснел и отвернулся.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗнех вара?

Куҫарса пулӑш

21-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗнех вара унта!

— Что тут такого!

15-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗнех вара, сӑнас ӗмӗтпе акса пӑхӑпӑр.

— Ну что ж, засеем на пробу, попробуем.

8-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗнех вара!..

— Ну что ж!

5-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мӗнех вара шкул, — такӑнчӗ Саня, — пӗчӗк ача мар вӗт!

— Чего там школа, — запнулся Саня, — не маленькие дети!

3-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ну, мӗнех вара!

— Ну, так что ж?

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӗнех вара?

Куҫарса пулӑш

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӗнех вара, чӑнах та, ҫавӑн пек тума пулать! — терӗ Мухояров, шухӑша путса.

— А что, в самом деле, можно! — отвечал Мухояров задумчиво.

VII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ну, мӗнех вара, вӑл хӑранипе вырӑнӗ ҫине тӗшӗрӗлсе ӳкет те, сысна аҫи пек ҫаврӑнкаласа, ассӑн сывлама пуҫлать — ҫав анчах, — терӗ Тарантьев.

— Ну, что ж, он перепугается, повалится на постель, да и будет ворочаться, как боров, да вздыхать — вот и все, — сказал Тарантьев.

III сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӗнех тата: пин те икҫӗр ҫухрӑм каясси нимех те мар!

— Что же-с: тысячу двести верст не Бог знает что!

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Мӗнех вара?

Куҫарса пулӑш

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Илтни мӗнех вара маншӑн? — хастаррӑн тӑстарчӗ мушик.

— А что мне, что услышит? — продолжал задорно мужик.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Мӗнех… кукамайшӑн та вырӑн тупӑнӗ пирӗн.

— Что ж… и бабушке у нас место найдется.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

— Ҫук… мӗнех ӗнтӗ… кунта калаҫма та кирлӗ мар, — тавӑрчӗ Олеся, лӑпкӑ пек курӑнма тӑрӑшса, анчах сасси темле хупӑ та чунсӑрччӗ, ҫакӑ мана хӑратса та ячӗ.

— Нет… что же… тут и говорить нечего, — отозвалась Олеся как будто бы спокойно, но таким глухим, безжизненным голосом, что мне стало жутко.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 3–84 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех