Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӗнех (тĕпĕ: мӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗнех, хам офицера эп, ӑнланатӑр-и — хам офицера, шанмасӑр тӑма хӑю ҫитерейместӗп.

Что ж, я не смею, понимаете ли — не смею не верить своему офицеру.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Мӗнех, тайлӑк ҫулпа чуптарассӑр килет-тӗк — сирӗн ирӗк.

Что же, если хотите катиться вниз по наклонной плоскости — воля ваша.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Мӗнех, ку, тен, тӗрӗс те пулӗ, анчах ку пӗтӗмӗшпе ун пекех те мар.

А что ж, это, пожалуй, и верно, только это не совсем так.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Господасем, мӗнех калӑр, минутлӑха ҫывӑрма кайса пӑхсан еплерех-ши?

— Господа, а что, если бы на минутку пойти поспать?

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Мӗнех?

— Что ж?

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Мӗнех, чей ӗҫме пулӗ, — кил хуҫине шелленӗ пек, ассӑн сывларӗ Христофор атте — Нумаях чарса тӑмӗ вӑл пире.

— Что ж, чайку можно попить, — сочувственно вздохнул отец Христофор — Это не задержит.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Мӗнех вара, ӗҫӗр эппин, вӗсен юнне, тӗрӗксен аллине тытса парӑр, касӑр, чикӗр, пайӑн-пайӑн вакласа турӑр, леш атьсене эсир ӗнер касса вакланӑ пек!..

— Ну что ж, пейте их кровь, выдавайте их туркам, рубите их, режьте на куски, как вы вчера зарезали тех ребят!..

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗнех вара, Бойчо хӑй те ӑна сывах юлма ӳкӗтлемерӗ, пӗр сӑмах та каламарӗ-ха вӑл… апла пулсан, вилсен те темӗн мар.

Что ж, раз Бойчо не сказал ей, чтоб она жила, не почтил ее ни единым словом, она умрет.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗнех вара, Кандов, эсир те мӗн те пулин каласа хаваслантарӑр эппин мана, — йӗплесе ыйтрӗ Огнянов, студента йӗрӗнсе пӑхса.

— Ну что ж, Кандов, скажите и вы что-нибудь, порадуйте меня, — желчно проговорил Огнянов, с презрением глядя на соперника.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗнех вара, Боримечка туйне ан манччӑр тесе, эпир кусене те хӑна туса ярӑпӑр, — терӗ Спиридончо.

— Ну, что ж, мы и этих угостим, — чтобы помнили свадьбу Боримечки, — сказал Спиридончо.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Уншӑн мӗнех вара, енчен ӑна Ровоама хаджи кураймасть пулсан?

Что для нее значило презрение Хаджи Ровоамы?

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗнех иккен ҫавӑншӑн?

Ну и что же?

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Паттӑр халӑх тӗлӗнсе каймалла кӗрешет те, тӑшман вӑйӗ ҫаплах пысӑк пулсан, мӗнех тӑвайччӑр вӗсем?

Героический народ творит чудеса, по что он может сделать против такой силы?

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— «Тахҫанах чухласа илтӗм, — тетӗп эпӗ, — эсӗ вӑрӑ-хурах», мӗнех вара, тӗрӗс, вӑл вӑрӑ-хурах, — ҫапла-и? вӑл вӑрӑ-хурах.

«Давно отгадала, — говорю я, — ты разбойник»; что ж, это правда, он разбойник, да? он разбойник.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫывӑрать пулсан, нимех те мар пулсан, мӗнех вара апла?

Если спит, если пустяки, то что ж в самом деле?

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах халӗ ӗнтӗ вӑл майӗпен хӑнӑхса ҫитрӗ, хӑй те ҫаплах шухӑшлать: «Мӗнех вара, авалтан юлнӑ йӑласене эпӗ хам та пӑхӑнмастӑп. Суту-илӳ ӗҫӗпе аппаланма тытӑнтӑм та — качча купца хӗрне илтӗм».

Но теперь он уже попривык и думал: «Что ж, я сам человек без предрассудков. Я занялся торговлей, женился на купчихе».

XVIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Халӗ хӑвӑрах куратӑр, вӑхӑт ҫапла иртсе кайнипе, Вера Павловна час-часах ваннӑра ҫӑвӑнса тухма та, ун час-часах ӗлкӗрмелле мар (ваннине вара майлӑ тунӑ, унпа нумай аппаланма тивнӗ: ун пӳлӗмне кухньӑри кранпа хурантан пӑрӑхсем ямалла пулнӑ; тӗрӗссипе каласан тата, ку ырлӑха нумай вутӑ кайнӑ, анчах мӗнех вара?

Теперь, видите сами, часто должно пролетать время так, что Вера Павловна еще не успеет подняться, чтобы взять ванну (это устроено удобно, стоило порядочных хлопот: надобно было провести в ее комнату кран от крана и от котла в кухне; и правду сказать, довольно много дров выходит на эту роскошь, но что ж?

XII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах эпӗ хамӑн геройсене пур енчен те идеал пулма пултаракан ҫынсем вырӑнне кӑларса тӑратманнине аса илетӗп те — лӑпланатӑп: Вера Павловнӑн натури пӗчӗк марри ҫинчен хӑйсем мӗн шухӑшлаҫҫӗ, ҫаплах шухӑшлаччӑр, мана мӗнех вара?

Но, сообразивши, что ведь я и не выставляю своих действующих лиц за идеалы совершенства, я успокоиваюсь: пусть судят, как хотят, о грубости натуры Веры Павловны, мне какое дело?

XI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Мӗнех вара, ку та хуйха пӑртак манни пулать.

Что ж, и это рассеяние.

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫапах та ӗҫ нумаях ҫав, Вера Павловна ӗнерхи, виҫӗмкунхи пекех ывӑнчӗ; ҫапла вӑл икӗ уйӑх хушши ывӑнать ӗнтӗ; иккӗмӗш хут качча тухнӑранпа ҫур ҫул ҫитрӗ пулин те, икӗ уйӑх ҫеҫ — мӗнех вара, туй хыҫҫӑн праҫник тумалла пулнӑ-ҫке-ха унӑн, вара вӑл ӑна вӑрах уявларӗ.

Но все-таки много работы, и Вера Павловна устала ныне, как уставала и вчера, и третьего дня, как уставала уж месяца два, только еще два месяца, хотя уже больше полгода прошло со времени второго замужества; что ж, надобно же было сделать себе свадебный праздник, и она праздновала долго.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех