Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑнкӑмӑллӑн сăмах пирĕн базăра пур.
мӑнкӑмӑллӑн (тĕпĕ: мӑнкӑмӑллӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пуҫне мӑнкӑмӑллӑн ҫӗкленӗ, куҫне хупнӑ.

Она подняла голову с гордостью, глаза закрыты.

IX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл Сергей утнине илтрӗ, анчах ҫаврӑнса пӑхмарӗ, мӑнкӑмӑллӑн ҫӳлелле ҫӗкленӗ шурӑ чалмаллӑ пуҫне сиктермерӗ те.

Она слышала его шаги, но не взглянула, и гордо поднятая ее голова в белой чалме осталась неподвижной.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

пулнӑ ансӑр тӑкӑрлӑкпа шурӑ лаша чупса пыни курӑнчӗ, пынӑ май вӑл такама пуҫ тая-тая кахаллӑн чупать, вара ҫинҫен чӑнкӑртатса пыракан ҫатан урапа та курӑнса кайрӗ, унта мӑнкӑмӑллӑн Даша аппа ларса пырать.

в узком, густо затененном зеленью, переулке показалась белая лошадь, запряженная в двухколесный шарабан; бежала она лениво и кому-то усердно кланялась, лошадью управляла тетя Даша.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Даша аппа хӑй ҫатанӗ ҫинче мӑнкӑмӑллӑн, майра патша хӑй тронӗ ҫинче ларнӑ пекех, ларса пырать, лашине юртӑпа чуптарать.

Сидела тетя Даша на своей колеснице гордо, как царица на троне, любила ездить мелкой рысцой.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Пӗтӗм хуторӗпе пӗрремӗш хӗрес илнӗ, — мӑнкӑмӑллӑн мухтанать вӑл, унтан ҫырӑвӗсене, никама шанмасӑр каялла тытса илсе, лутӑрканчӑк картузӗ ӑшне пытарать те татах та хут пӗлекен ҫын тупас ӗмӗтпе малалла утать.

— Первый крест изо всего хутора имеет, — гордился старик и, ревниво отбирая письма, хоронил их в подкладку мятой фуражки, шел дальше в поисках другого грамотного.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Офицерӑн бумажникӗ ӑшӗнчен пӑртак укҫа, ҫыру, конверт ӑшне чиксе хунӑ пӗр пайӑрка шур ука пек ҫӳҫ тата мӑнкӑмӑллӑн кулса ӳкерттернӗ хӗр сӑнӳкерчӗкӗ тупрӗҫ.

В бумажнике офицера нашли немного денег, письмо, локон белокурых волос в конверте и фотографию девушки с надменным улыбающимся ртом.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пантелей Прокофьевич ҫӗтӗк-ҫатӑк кипкесем ӑшӗнче ҫапкаланса выртакан ачан хуп-хура ҫӳҫлӗ пуҫӗ ҫинех пысӑк ӗҫ тунӑ пек тинкерсе пӑхрӗ те мӑнкӑмӑллӑн ҫирӗплетрӗ:

Пантелей Прокофьевич деловито оглядел чернявую головку, торчавшую из вороха тряпья, и не без гордости удостоверил:

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Виҫҫӗмӗш кунне Сергей Платоновича утсене ӑмӑртса чуптарнӑ чух кӳлмелли урапана — дрожкӑна тимӗр-кӑвак ӑйӑрне кӳлсе пачӗҫ те, вӑл, хӑйне хирӗҫ пулакан казаксене чыслӑн та мӑнкӑмӑллӑн пуҫ тайса, станицӑна вӗҫтерчӗ.

На третий день заложили Сергею Платоновичу в беговые дрожки серого в яблоках жеребца, укатил в станицу, важно и недоступно кивая головой встречавшимся казакам.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Шухӑшларӗ: «Халӗ эсӗ питех те мӑнкӑмӑллӑн, тӗм хушшинчен хур ами пӑхнӑ пекех, пӑхатӑн, хӗрне качча пама тӑрсассӑн, акӑ епле пӑхӑн — ун чухне эпӗ курӑп-ха… ун чух, акӑ, аванах пӗтерӗнкелӗн!»

Подумал: «Глядишь зараз дюже гордо, как гусыня из кошелки, а вот придется дочек выдавать замуж — тогда я по-гля-жу-у… небось тогда запрядаешь!»

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл хӑйӗн телейлӗ, анчах та намӑслӑ пуҫне мӑнкӑмӑллӑн ҫӳлелле ҫӗклесе ҫӳрет.

А она гордо и высоко несла свою счастливую, но срамную голову.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Самӑрӑлса пыракан кӗлеткеллӗскер, вӑл аяккалла пӑрӑнса тӑнӑ Митька умӗнчен мӑнкӑмӑллӑн утса иртрӗ.

С достоинством пронес мимо посторонившегося Митьки свое полнеющее тело.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сывӑ-и! — терӗ чипер хӗр, кӑшт мӑнкӑмӑллӑн кулса илсе.

Здравствуй! — сказала красавица с той же самой усмешкой.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Ҫапла! — терӗ чипер хӗр мӑнкӑмӑллӑн: — эсир пурте свидетель пулӑр.

— Да, — продолжала гордо красавица, — будьте все вы свидетельницы.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Ҫакна каланӑ хушӑра голова, яланхи пекех, хӑйне хӑй мӑнкӑмӑллӑн тытса, куҫайӗн пӑхса илчӗ.

При сих словах голова пустил обыкновенный свой важный и значительный взгляд исподлобья.

VI. Вӑранни // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

«Илтетӗр-и, — терӗ голова хӑйӗн юлташӗсене, мӑнкӑмӑллӑн ҫаврӑнкаласа: — пирӗн пата, ман патӑма ӗнтӗ, комиссар хӑй килет, апат ҫиме кӗрсе тухать.

— Слышите ли? — говорил голова с важною осанкою, оборотившись к своим сопутникам, — комиссар сам своею особою приедет к нашему брату, то есть ко мне, на обед!

VI. Вӑранни // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Пӗтӗм ҫеҫенхирте курӑк акмалли тата хура ҫӗртмеллӗ пусӑ ҫавӑрӑнӑшӗ пултӑр тесе, — ҫавӑн пекех мӑнкӑмӑллӑн ответлерӗ Прохор.

— А для того, чтоб вся степь имела севооборот… — также гордо ответил Прохор.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Прохор ларчӑк хыҫӗ ҫине таянчӗ, Ирина ҫине мӑнкӑмӑллӑн кулса пӑхрӗ, вара унӑн пӗркеленчӗксем хушшине кӗрсе ҫухалнӑ пӗчӗк куҫӗсем ҫапла ыйтнӑн туйӑнчӗҫ:

Прохор уперся на спинку сиденья, с гордой улыбкой посмотрел на Ирину, и его маленькие глаза, затерявшиеся в морщинах, как бы говорили следующее:

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ыйтма юрать, — терӗ старик, табак тӗслӗ уссине мӑнкӑмӑллӑн якатса.

— Просить можно, — сказал старик, важно разглаживая табачного цвета усы.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл Ульяна Шутяева мӗн каланине илтрӗ те ахӑлтатса кулса ячӗ, унтан ҫӗнтерӳҫӗ пек мӑнаҫлӑн: — Ӑхӑ, ӑнланса илтӗн иккен, ухмах тунката! Тахҫанах ҫапла кирлӗччӗ, — терӗ те, пуҫне мӑнкӑмӑллӑн каҫӑртса тата аллисене ҫурӑм хыҫне тытса, айккинелле пӑрӑнса кайрӗ.

Услышав, что говорит Ульяна Шутяева, он хохотнул и сказал с гордостью победителя: — Ага, осознала, стоеросовая дура! Давно бы так! — И пошел прочь, победно подняв голову и скрестив на пояснице руки.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

«Огонек» библиотечкине темшӗн чи ҫӳле тӑратса тухнӑ та, Кондратьев ҫине хальхи писательсем пурте пӗр харӑс пӑхаҫҫӗ, Кондратьев, «этем чунӗсен инженерӗсемпе» куҫа-куҫӑн тӗл пулса, кулса та илчӗ; вӗсенчен пӗрне, чи ҫамрӑккӑн та мӑнкӑмӑллӑн пӑхса лараканскерне, «А! Акӑ эпир ӑҫта тӗл пултӑмӑр!» — тенӗ пек, куҫне хӗссе илчӗ вӑл.

Библиотечка «Огонька» с портретами авторов была расставлена так, что на Кондратьева смотрели разом все современные литераторы, Кондратьев, встретив «инженеров душ человеческих» напрямую улыбнулся; одному из них, самому молодому и имеющему гордый взгляд он подмигнул, как бы говоря «А! Вот мы где встретились!»

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех